ตอนเรียนการแปลครูสอนว่า การแปลชื่ออาหารคือการแปลให้คนที่ไม่เคยกินอาหารนั้นเข้าใจ ดังนั้นถ้าแปลทับศัพท์เขาจะไม่มีทางเข้าใจได้ เพราะเขาไม่เคยเห็นหรือไม่เคยกินมาก่อน

อย่างแกงป่า ต่อให้คนไทยที่ไม่เคยกิน แค่ได้ยินชื่อ "ป่า" ก็จะไม่รู้ว่ามันรสชาติเป็นไง หรือมีอะไรเด่นจากแกงปกติ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคำว่า "ป่า" นี้คือหมายถึงตรงส่วนไหน หรือเกี่ยวข้องอะไรกับแกงนี้

แกงป่า คือแกงที่เด่นกว่าแกงอื่นตรงที่ใส่กระชาย ดังนั้นถ้าแปลให้คนต่างชาติเข้าใจก็ควรจะเป็น spicy curry with fingerroot คนไม่เคยกินพอได้ยินดังนี้ก็จะเริ่มนึกภาพออก และจินตนาการถึงรสออกว่ามันจะแนวไหน แต่ถ้าใช้คำว่า jungle ก็จะไม่รู้อยู่ดี เพราะคนเราคงไม่รู้ว่า "ป่า" มันรสชาติเป็นยังไง (เข้าใจว่าแกงป่ามันมีหลายสูตร บางสูตรอาจจะไม่ใส่กระชายก็ได้ ดังนั้นใส่เครื่องเทศอะไรเป็นหลักที่เป็นตัวชูกลิ่นรสที่เป็นเอกลักษณ์ ก็เอาอันนั้นมาใส่ในชื่อได้ครับ)

ครูผมสอนย้ำเสมอว่าจุดมุ่งหมายของการแปลคือการทำให้อีกฝ่ายเข้าใจ ถ้าแปลออกมาเป็นคำได้แต่อ่านแล้วไม่เข้าใจอยู่ดี ก็ถือว่าเป็นการแปลที่ล้มเหลว