สวัสดีค่ะ เราอายุ16ปี ในบ้านเรามีเรา น้องสาวอายุ4ขวบ พ่อและแม่เราค่ะ แต่มีคนที่มาอยู่อาศัยด้วยก็คือป้า(พี่สาวแม่)และก็ลูกๆป้าอีก2คน(ผู้หญิงอายุ13 ผู้ชายอายุ17)

ปัญหามันอยู่ที่ว่านิสัยของพวกเขาค่ะ พ่อกับแม่เราไปทำงานตอนเช้าและกลับบ้านตอนดึกๆแล้ว น้องสาวเราอายุก็ยังน้อยมาก เราเลี้ยงน้องคนเดียวไม่ได้ บวกกับตอนนั้นป้าก็เพิ่งจะเลิกกับสามีเขาเลยไม่มีงานทำกำลังจะกลับไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัดแม่หวังดีเลยให้เขามาช่วยดูแลน้องสาวเราค่ะ แล้วแม่เราก็อยากจะให้ลูกป้าอีก2คนเรียนโรงเรียนดีๆ(โรงเรียนเดียวกับเราค่ะ) แม่เราเลยจ้างป้าเรามาดูน้องแล้วก็ทำความสะอาดบ้านให้ด้วยและแม่เราจะให้เงินป้าทุกเดือน และรับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้ลูกป้าทั้ง2คน

ทีนี้มาอยู่แรกๆก็เริ่มจะมีปัญหาคือป้ากับลูกสาวป้าเป็นคนที่อารมณ์ร้ายๆ อยู่ๆก็ดีอยู่ๆก็โมโหขึ้นมาดื้อๆ ทะเลาะกันทุกวัน เสียงดังมากๆ บางทีก็พูดคำหยาบ เราไม่อยากให้น้องได้รับรู้อะไรแบบนี้ค่ะ บอกแม่แล้วแต่เขาก็เกรงใจป้า เราก็ยังไม่อะไรค่ะแรกๆเราทนได้

พอหลังๆมันเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ เขา2คนแม่ลูกจะทะเลาะกันตอนที่แม่เราไปทำงานนะคะ เราเคยโทรไปหาแม่หลายครั้งจนแม่เราก็คือปลงแล้วค่ะ เราเคยเข้าไปถามลูกสาวป้าตอนเขาอารมณ์ดีๆว่าทำไมต้องขี้วีนแล้วใช้คำหยายต่อหน้าน้องเรา เขาก็ตอบเราว่าก็แม่เขาเลี้ยงมาแบบฮาร์ดคอซึ่งเอาจริงๆคือป้าเราไม่มีหนี้ก็จริงแต่ก็ไม่ได้มีทรัพย์สมบัติอะไรเลย ถ้าแม่เราไม่จ้างเขา เขาก็ไม่มีอะไรเลย แต่การเลี้ยงดูลูกของเขาคือออกแนวขี้สปอยลูกค่ะ ลูกสาวไม่ต้องทำอะไรเลย ผ้าก็ไม่ซัก ไม่รีดเอง ทำแค่อย่างเดียวคือช่วยดูน้อง ถามว่าตั้งใจเรียนมั้ยก็ไม่ค่ะ เกรดออกมาน้อยจนเราต้องไปช่วยติวให้เลย ส่วนลูกชายวันๆก็เล่นแต่เกมค่ะ เราไม่ได้บอกว่าเล่นเกมมันผิดแต่ก็ควรจะแบ่งเวลามาช่วยทำอย่างอื่นบ้าง ป้าเลี้ยงลูกเขาอย่างกับคุณหนูเลยค่ะ ผิดกับแม่เราที่ถึงจะมีทรัยพ์สินมีอะไรหลายๆอย่างเตรียมไว้ให้ลูกแต่ก็ไม่เคยเลี้ยงลูกแบบนั้นเลย ให้เราทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เงินก็มีให้ใช้อย่างจำกัด ถ้าเรามีปัญหาอะไรเราก็ต้องแก้เองก่อนไม่เคยขอเงินเขาแบบไม่จำเป็นเลยสักครั้ง

แต่ที่หน้าอึดอัดใจคือพอแม่กับพ่อเราไปทำงาน ครอบครัวป้าก็จะทำเหมือนเราไม่มีตัวตน ชอบพูดเสียงดัง ทะเลาะกันเสียงดัง บางครั้งก็กรี๊ดแบบไม่มีเหตุผล เราทนไม่ไหวเลยบอกแม่ แม่เราบอกว่าถ้าเราโดนว่าหรือเรารู้สึกรำคาญมากๆก็ให้บอกไปเลยว่านี่บ้านแม่ อนู่บ้านแม่ต้องมีมารยาท

จนวันนี้ล่าสุดเลย ป้าเราเขาไปหาเพื่อน3วัน ที่บ้านเลยเหลือแค่ เรา ลูกสาวป้า ลูกชายป้า และน้องสาวคนเล็กของเรา วันแรกที่ป้าไม่อยู่เราลงมาเลี้ยงน้องตอนช่วงเช้าพอหลังเย็นเราก็ให้ลูกสาวป้ามาเลี้ยงน้องต่อ เราตะโกนถามเขาทุกครั้งว่าจะให้เราไปช่วยเลี้ยงมั้ย เขาก็บอกไม่เป็นไร(แบบเหวี่ยงๆ)

พออีกวันตอนเช้าคือวันที่เรากำลังเขียนกระทู้อยู่ค่ะ เรากำลังทานเข้าแม่เราก็กำลังจะไปร้าน ลูกสาวป้าเขายืนเจียวไข่อยู่ เราเลยบอกว่าวันนี้แม่เราให้แบ่งหน้าที่กันทำงานบ้านนะ เดี๋ยวเราจะกวาดบ้าน เธอล้างจาน ส่วนพี่ชายก็ถูพื้น ลูกสาวป้าก็บอกว่าไม่ต้อง! เดี๋ยวทำเองทั้งหมด(แบบโมโหๆ) เราเลยบอกเฮ้ยได้ไง ช่วยกันๆดีกว่า(แบบขำๆคิดว่าอาจจะทำให้อารมณ์ดีขึ้นได้) เขาบอกเราว่างั้นให้เราทำทุกอย่างคนเดียวเลยดีมั้ย เราเลยบอกว่าไม่ๆเราจะกวาดแล้วเธอกผ้ล้างจานไง อีกคนถูพื้น เขาก็พูดว่าเดี๋ยวเขาจะถูพื้นแล้วก็กวาดด้วย เราเลยบอกว่าไม่ได้สิ พี่ชายต้องทำด้วย เขาบอกแบบประชดค่ะว่าทำไมอย่างน้อยๆพี่ชายก็ออกไปซื้อข้าวข้างนอกด้วยกันแล้วก็ลงมาเลี้ยงน้องด้วยกันด้วย(ออกไปซื้อข้าวกินข้าวนอกเพราะป้าไม่อยู่เลนไม่มีคนทำกับข้าวค่ะ) เราเสียใจมากที่เขาพูดว่าเราไม่ลงมาเลี้ยงน้อง ตอนเราลงมาเลี้ยงนอกมันเป็นช่วงเช้าค่ะๆแล้วตัวเขาออกไปข้างนอกพอดี แล้วถ้าเรามาเลี้ยงน้องทั้งวันแม่เราจะจ้างพวกเขามาทำไมใช่มั้ยคะ เรายอมรับค่ะว่าเราโมโห เราเลยบอกว่าแล้วจะพูดเสียวดังทำไม แล้วเมื่อวานเราก็เลี้ยงแถมยังถามเธอแล้วด้วยว่าจะให้ช่วยมั้ยเธอก็บอกเองว่าไม่เป็นไร เราแค่อยากจะแบ่งหน้าที่กันเองมันจะเป็นอะไรไป เราไม่ได้ใส่อารมณ์กับเธอสักคำ เธออารมณ์เสียแล้วจะมาลงกับเราให้ได้อะไร เก็บปากเธอไว้ทานเข้าดีกว่ามาพูดอะไรแบบนี้ และที่นี่ก็เป็นบ้านของเรา ก่อนหน้านี้มันเคนสงบตอนนี้มันน่ารำคาญไปหมดเพราะอารมณ์ของเธอ เขาก็พูดว่าเรากลับแล้วก็ร้องไห้แต่เราไม่สนใจค่ะในเมื่อเราทนมานานแล้วเตือนหลายครั้งก็ยังเป็นแบบนี้ จนเขาขึ้นห้องไปเรามั่นใจค่ะว่าเขาต้องเอาไปฟ้องแม่เขาแน่ๆ เราเดินมาหาแม่เราอีกห้อง แม่ก็พูดว่าไม่เป็นไร ไม่น้องสนใจหรอก แต่เราเห็นน้องเราร้องไห้แล้วพูดว่าไม่อยากให้เราพูดเสียงดังๆ ไม่ชอบให้ทะเลาะกัน เราแทบจะร้องไห้เลยค่ะ เราไม่อยากทำร้ายความรู้น้องสาวเราค่ะ ทั้งๆที่เราไม่ชอบคนเสียงดังเรากลับเสียงดังซะเอง เรารู้สึกแย่เลยเกี่ยวก้อยสัญญากับน้องว่าเราจะไม่ทะเลาะเสียงดังแบบนี้อีกแล้ว

ตอนนี้ผ่านไป2ชั่วโมงแล้วค่ะหลังจากทะเลาะ เราก็ไม่ได้คุยกับเขาเขาก็ไม่ได้คุยกับเรา เราพูดจากใจจริงเลยนะคะเราอึดอัดและรู้สึกแย่มาก เราใจเต้นทุกครั้งที่เห็นหน้าเขาเพราะเรากลัวเราไม่ชอบหรืออะไรสักอย่าง ครอบครัวเราไม่ใช่คนเสียงดังและเราจะไม่ไปเป็นคนแบบนั้น

เราแค่อยากจะถามว่าเราควรจะทำตัวยังไงดีคะ เราไม่อยากคุยกับเขาเพราะเขาขี้โมโหและเสียงดังแต่เรายังต้องอยู่บ้านเดียวกันมันเหมือนมีน้องสาวเราเป็นสื่อกลางเท่านั้นเอง เราทำยังไงดีค่ะมันเป็นบ้านเราแท้ๆแต่เรากลับกลัวที่จะอยู่ เราจะอยู่กับเขาได้หรอ ให้คำแนะนำเราหน่อยได้มั้ยคะ