เรื่องมีอยู่ว่าครอบครัวฐานะการเงินไม่ค่อยสู้ดีนักเมื่อก่อนแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเราทะเลาะกับแม่ค่อนข้างบ่อยเพราะความคิดเรามันต่างกันเกินไปตอนนี้แท่มีสามีใหม่ตอนแรกๆเค้าดีมากเค้าคอยส่งเงินให้แม่แต่พักหลังๆมาเขาเริ่มติดเหล้างานไม่ค่อยทำ(อยู่คนละบ้าน)เค้าชอบมาขอเงินแม่บ่อยๆแม่ให้เขาไปบางครั้งก็มายืมเงินเราบ้างคืนบ้างไม่คืนบ้างหลักพันบ้างหลักร้อยบ้างบางวันที่เราโมโหที่สุดคือทั้งบ้านไม่มีอะไรจะกินทั้งอาทิตย์นั้นเรากินมาม่าทุกวันแค่สามีใหม่แม่โทรมาบอกว่าไม่มีเงินแม่ก็เอาเงินที่ตัวเองมีอยู่โอนให้เขาไปทั้งๆที่ลูกไม่มีอะไรจะกินด้วยซ้ำตอนนี้เรากินไข่กับมาม่าแทบจะเป็นเดือนๆเราหาเงินใช้เองได้บ้างแต่ไม่มากตามประสาเด็กกำไร5บาท10บาทก็เก็บไปเรื่อยๆเราออกจากบ้านไปไหนไม่ได้ถ้าอยากได้อะไรต้องพึ่งแม่หรือป้าเพราะที่บ้านไม่ค่อยชอบให้ออกจากบ้านเวลาเราขอให้แม่ซื้อของกินซื้ออะไรให้แม่จะไม่ยอมซื้อและบอกว่าเอามายืมก่อนเดี๋ยวซื้อให้วันหลังเราก็ให้ตลอดหลายครั้งที่เราไม่เคยได้คืนเวลามีอะไรเราไม่สามารถพูดอะไรกับใครได้เลยเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวทั้งบ้านบางครั้งเวลาคนในครอบครัวไม่ว่าจะเป็นป้ายายหรือตาทะเลาะกับแม่เค้าจะก็มาบ่นหรือด่าผ่านเราซึ่งความรู้สึกนั้นเราไม่โอเคมากๆเวลาเราต้องซื้อของหรืออะไรแต่เงินไม่พอต้องขอแม่มันจะมีประโยคประจำที่แม่จะชอบพูดว่ามีอะไรไปขอป้าป้ามีตังอย่ามาขอกู เคยมีวันนึงเราจำเป็นต้องใช้เงินภายในชั่วโมงนั้นเพราะโทรศัพท์เราพังใช้ธนาคารไม่ได้เราก็บอกว่าขอเงินที่ยืมคืนมาหน่อยหรือไม่ก็เอามายืมก่อนเดี๋ยวซ่อมโทรศัพท์แล้วจะคืนให้ก็ได้ยินแต่คำแบบนี้แม่พร้อมออกจากบ้านโดยไม่มีเยื้อใยว่าเราจำเป็นต้องใช้แล้วเราจะเอาเงินมาจากที่ไหนบางครั้งเราก็เสียความรู้สึกที่ทุกคนพยายามผลักไสเราต่างคนต่างยัดเยียดให้กันโดยไม่มีใครสนใจความรู้สึกเราเลยว่ามันเป็นยังไงตอนนี้เรารู้สึกดิ่งมากในชีวิตไปโรงเรียนก็ไม่เคยสบายใจต้องมานึกว่าจะหาเงินยังไงดีเราพยายามทำทุกอย่างแต่มันยิ่งดิ่งลงเหวไปเรื่อยๆเพราะตอนนี้เราพูดกับใครไม่ได้เราเกลียดการที่จะอยู่บนโลกนี้โลกที่ปัญหามันล้อมตัวคำพูดหลายคนไม่เคยสนใจเราเราเคยหนีออกไปครั้งนึงทุกคนถึงค่อยรักเราเป็นห่วงเราพยายามไปพูดให้เพื่อนคนที่เราไปขออยู่บ้านซักพักฟังว่าเราไม่ดีเรานิสัยเสียแม่ตามใจทุกอย่างเพื่อไม่อยากให้บ้านหลังนั้นรับเราตอนเราหนีออกจากบ้านอีกเราควรทำยังไงควรจัดการความรู้สึกยังไง