เลยสงสัย ว่าสมัยพระนเรศวร บุกกรุงหงสาวดี แต่หงสาวดีโดนยะไข่เผา นันทบุเรงหนีไปตองอู่
ตอนนั่น หงสาวดี เหลือแต่ซาก หลังจากนั่น ทำไมมอญถึงฟื้นฟูบ้านเมือง จากที่เหลือแต่ซากหงสาวดี
200 ปี ชนะพม่า ตกเป็นเมืองขึ้นมอญ จนไถ่ตังอลองพญา อลองพญาทนไม่ได้ก็กบฎ
ทำไมแค่ 200 ปี มอญถึงพลิกหงสาวดี จากเหลือแต่ซาก ชนะพม่า
ทั้งที่พม่า ก็ไม่ได้ เสียเมืองตองอู อังวะ แปร เมืองหลักๆ ให้พระนเรศวรเลย
สมบูรณ์ดี ทำไมแพ้มอญ
มอญเสียเมือง"
หนังสือ เล่าเรื่องพม่ารามัญ ส.พลายน้อย เขียนถึง อวสานประเทศรามัญ เอาไว้ว่า
มอญนั้นมีฝีมือกล้าแข็ง ผลัดกันเป็นใหญ่กับพม่าเรื่อยมา สมัยที่พระเจ้าคาวมินทร์พุทธเกษี (สมิงทอ) กษัตริย์มอญครองหงสาวดี แต่ถูกธอระ แซงมู ซึ่งเป็นพ่อตาร่วมกับพวกเสนาบดีปฏิวัติ ชิงอำนาจ ต้องหนีมาพึ่งอยุธยา แต่ฝ่ายไทยไม่ไว้ใจ สั่งให้จับขังคุกไว้
สิ้นอำนาจพระเจ้าคาวมินทร์พุทธเกษี พงศาวดาร มอญเขียนว่า ชาวรามัญพร้อมใจกันยกพระยาทะละ ขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ทรงพระนามว่า พระเจ้าปรมินทรราชานราธิบดี เมื่อ พ.ศ.2289
พระยาทะละรวบรวมไพร่พล ซื้อปืนจากชาวยุโรป จ้างชาวฮอลันดาฝึกอาวุธ ทำสงครามกับพม่า ตีเมืองอังวะได้ เมื่อ พ.ศ.2294 จับพระมหาธรรมราชาธิบดี (เนมะโยระแหม่ง) พระเจ้าแผ่นดินพม่า ขังไว้ในเมืองหงสาวดี
อีก 3 ปีต่อมา พระมหาธรรมราชาธิบดี ก็สวรรคต เป็นอันว่าสิ้นราชวงศ์พระเจ้าบุเรงนอง นับแต่บัดนั้น
มอญเป็นเจ้าครองแผ่นดินได้ไม่กี่ปี พม่าก็เกิดคนดี ชื่อมังอองไจยะ ขึ้นมาเอาคืน
สืบเนื่องจากมอญเอาชนะพม่าชิงเมืองอังวะได้ ก็ใช้ทหารกองหนึ่ง ยกไปตั้งที่เมืองสิงคะ ริมแม่น้ำอิรวดี ตรงหมู่บ้านมุสโสโบ (ชเวโบ หรือ มุกโชโบ) เพื่อเก็บภาษี
และการที่มอญเก็บภาษีจากพม่าครั้งนี้ น่าจะรุนแรงกว่าทุกครั้ง จนทำให้พวกพม่าทนไม่ได้ พงศาวดารเขียนว่า ในครั้งนั้น มังอองไจยะ มีอาชีพเป็นพราน ตำแหน่งปลัดแขวงบ้านมุสโสโบ ไม่ยอมเป็นข้ามอญ รวบรวมผู้คนประกาศกู้ชาติพม่า
มังอองไจยะ มีฝีมือกล้าแข็ง นำกำลังพม่าฆ่าฟันทหารมอญที่ไปเก็บภาษีตายหมด พวกมอญก็ส่งทหารไปปราบ แต่ก็ถูกมังอองไจยะดักซุ่มโจมตีแตกพ่ายไปทุกครั้ง
ชื่อเสียงมังอองไจยะเลื่องลือ พวกพม่ามีกำลังใจฮึกเหิม สมัครเป็นพวกมังอองไจยะมากขึ้นทุกที จนมังอองไจยะเริ่มแน่ใจว่า จะกู้ชาติพม่าได้ ก็ตั้งตัวเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ทรงพระนามว่า พระเจ้าอลองพญา (แต่ไทยเรียกว่า พระเจ้ามังลอง) สถาปนาหมู่บ้านมุสโสโบ เป็นราชธานี ขนานนามว่า เมืองรัตนสิงค์
ครั้นจัดการบ้านเมืองใหม่เรียบร้อย พระเจ้าอลองพญา ก็ยกทัพไปตีเมืองอังวะ ได้เมืองอังวะ แล้วก็ได้เมืองแปร เมืองพะสิม จากนั้นก็ไปตั้งมั่นอยู่ที่เมืองย่างกุ้ง ภาษาพม่า ใช้คำว่า "แยงคอน" แปลว่า "จะมีชัยในไม่ช้า" ต่อมา เมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2300 ก็ตีเมืองหงสาวดีจากมอญได้จริงๆ
สงสัยตอนพม่าตกเป็นเมืองขึ้นของมอญ โดนไถ่เงินจนทนไม่ไหว ก่อกบฎ ก่อนหน้านั่น 200 ปี หงสาวดีถูกเผา นันบุเรงหนีไปอังวะ
ตอนนั่น หงสาวดี เหลือแต่ซาก หลังจากนั่น ทำไมมอญถึงฟื้นฟูบ้านเมือง จากที่เหลือแต่ซากหงสาวดี
200 ปี ชนะพม่า ตกเป็นเมืองขึ้นมอญ จนไถ่ตังอลองพญา อลองพญาทนไม่ได้ก็กบฎ
ทำไมแค่ 200 ปี มอญถึงพลิกหงสาวดี จากเหลือแต่ซาก ชนะพม่า
ทั้งที่พม่า ก็ไม่ได้ เสียเมืองตองอู อังวะ แปร เมืองหลักๆ ให้พระนเรศวรเลย
สมบูรณ์ดี ทำไมแพ้มอญ
มอญเสียเมือง"
หนังสือ เล่าเรื่องพม่ารามัญ ส.พลายน้อย เขียนถึง อวสานประเทศรามัญ เอาไว้ว่า
มอญนั้นมีฝีมือกล้าแข็ง ผลัดกันเป็นใหญ่กับพม่าเรื่อยมา สมัยที่พระเจ้าคาวมินทร์พุทธเกษี (สมิงทอ) กษัตริย์มอญครองหงสาวดี แต่ถูกธอระ แซงมู ซึ่งเป็นพ่อตาร่วมกับพวกเสนาบดีปฏิวัติ ชิงอำนาจ ต้องหนีมาพึ่งอยุธยา แต่ฝ่ายไทยไม่ไว้ใจ สั่งให้จับขังคุกไว้
สิ้นอำนาจพระเจ้าคาวมินทร์พุทธเกษี พงศาวดาร มอญเขียนว่า ชาวรามัญพร้อมใจกันยกพระยาทะละ ขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ทรงพระนามว่า พระเจ้าปรมินทรราชานราธิบดี เมื่อ พ.ศ.2289
พระยาทะละรวบรวมไพร่พล ซื้อปืนจากชาวยุโรป จ้างชาวฮอลันดาฝึกอาวุธ ทำสงครามกับพม่า ตีเมืองอังวะได้ เมื่อ พ.ศ.2294 จับพระมหาธรรมราชาธิบดี (เนมะโยระแหม่ง) พระเจ้าแผ่นดินพม่า ขังไว้ในเมืองหงสาวดี
อีก 3 ปีต่อมา พระมหาธรรมราชาธิบดี ก็สวรรคต เป็นอันว่าสิ้นราชวงศ์พระเจ้าบุเรงนอง นับแต่บัดนั้น
มอญเป็นเจ้าครองแผ่นดินได้ไม่กี่ปี พม่าก็เกิดคนดี ชื่อมังอองไจยะ ขึ้นมาเอาคืน
สืบเนื่องจากมอญเอาชนะพม่าชิงเมืองอังวะได้ ก็ใช้ทหารกองหนึ่ง ยกไปตั้งที่เมืองสิงคะ ริมแม่น้ำอิรวดี ตรงหมู่บ้านมุสโสโบ (ชเวโบ หรือ มุกโชโบ) เพื่อเก็บภาษี
และการที่มอญเก็บภาษีจากพม่าครั้งนี้ น่าจะรุนแรงกว่าทุกครั้ง จนทำให้พวกพม่าทนไม่ได้ พงศาวดารเขียนว่า ในครั้งนั้น มังอองไจยะ มีอาชีพเป็นพราน ตำแหน่งปลัดแขวงบ้านมุสโสโบ ไม่ยอมเป็นข้ามอญ รวบรวมผู้คนประกาศกู้ชาติพม่า
มังอองไจยะ มีฝีมือกล้าแข็ง นำกำลังพม่าฆ่าฟันทหารมอญที่ไปเก็บภาษีตายหมด พวกมอญก็ส่งทหารไปปราบ แต่ก็ถูกมังอองไจยะดักซุ่มโจมตีแตกพ่ายไปทุกครั้ง
ชื่อเสียงมังอองไจยะเลื่องลือ พวกพม่ามีกำลังใจฮึกเหิม สมัครเป็นพวกมังอองไจยะมากขึ้นทุกที จนมังอองไจยะเริ่มแน่ใจว่า จะกู้ชาติพม่าได้ ก็ตั้งตัวเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ทรงพระนามว่า พระเจ้าอลองพญา (แต่ไทยเรียกว่า พระเจ้ามังลอง) สถาปนาหมู่บ้านมุสโสโบ เป็นราชธานี ขนานนามว่า เมืองรัตนสิงค์
ครั้นจัดการบ้านเมืองใหม่เรียบร้อย พระเจ้าอลองพญา ก็ยกทัพไปตีเมืองอังวะ ได้เมืองอังวะ แล้วก็ได้เมืองแปร เมืองพะสิม จากนั้นก็ไปตั้งมั่นอยู่ที่เมืองย่างกุ้ง ภาษาพม่า ใช้คำว่า "แยงคอน" แปลว่า "จะมีชัยในไม่ช้า" ต่อมา เมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2300 ก็ตีเมืองหงสาวดีจากมอญได้จริงๆ