คือ เราไม่ติดต่อเพื่อนคนนึงมาเกือบเดือนแล้วคะ
ด้วยเหตุผลหลักๆคือ เราคิดว่าการโทรคุยกันของเพื่อนผู้ชาย ผู้หญิง ไม่น่าจะเป็นทุกวัน (เรารู้สึกมันเยอะเกินไป) และเราไม่ได้ต้องการให้มันพัฒนาไปในแนวอื่นนอกจากเพื่อนที่ดีต่อกัน
เรามีความรู้สึกไม่พอใจ และเล่าให้คุณแม่ฟังเรื่องนี้
แต่คุณแม่เรากลับมองว่าเป็นสิ่งที่ดี ที่ในชีวิตเรามีเพื่อนคนนี้คอยดูแล... เขาใช้คำว่า เขาวางใจ
ตอนนี่เราเลย ไม่คุยทั้งคู่เลยคะ
เรารู้สึกไม่พอใจ ที่คนในครอบครัวไม่คิดถึงความรู้สึกเรา (จากเรื่องอื่น) และเรื่องนี้ที่ดูเป็นการตัดสินใจแทนเรา ในเรื่องส่วนตัวของเราเอง
วันนี้เพื่อนโทรมาอีกคะ (เขายังไลน์มาแหละ แต่เราไม่อ่าน) ใจนึงรู้สึกว่า เราทำไม่ถูก แต่ใจนึงก็ หงุดหงิดคะ มันปนๆกัน
ควรจัดการความคิดเรื่องนี้ยังไงดีคะ
เรามีสิทธิ์ที่จะไม่อยากคุยกับเพื่อนที่แม่ อยากจะฝากให้ดูแลเราไหมคะ
ด้วยเหตุผลหลักๆคือ เราคิดว่าการโทรคุยกันของเพื่อนผู้ชาย ผู้หญิง ไม่น่าจะเป็นทุกวัน (เรารู้สึกมันเยอะเกินไป) และเราไม่ได้ต้องการให้มันพัฒนาไปในแนวอื่นนอกจากเพื่อนที่ดีต่อกัน
เรามีความรู้สึกไม่พอใจ และเล่าให้คุณแม่ฟังเรื่องนี้
แต่คุณแม่เรากลับมองว่าเป็นสิ่งที่ดี ที่ในชีวิตเรามีเพื่อนคนนี้คอยดูแล... เขาใช้คำว่า เขาวางใจ
ตอนนี่เราเลย ไม่คุยทั้งคู่เลยคะ
เรารู้สึกไม่พอใจ ที่คนในครอบครัวไม่คิดถึงความรู้สึกเรา (จากเรื่องอื่น) และเรื่องนี้ที่ดูเป็นการตัดสินใจแทนเรา ในเรื่องส่วนตัวของเราเอง
วันนี้เพื่อนโทรมาอีกคะ (เขายังไลน์มาแหละ แต่เราไม่อ่าน) ใจนึงรู้สึกว่า เราทำไม่ถูก แต่ใจนึงก็ หงุดหงิดคะ มันปนๆกัน
ควรจัดการความคิดเรื่องนี้ยังไงดีคะ