เรื่องก็คือผมเรียนไม่ค่อยเก่ง ติด ร บ่อย
การบ้านก็เยอะ แล้วความรู้ที่ได้มาเนี่ย
เอาไปทำอะไรได้บ้าง ครูก็พูดว่าอยากให้เด็กไปเป็นหมอ เป็นพยาบาล เป็นตำรวจ เป็นครูอย่างเดียว อาชีพอื่นๆไม่สน ไม่รู้อนาคต รู้ว่าอนาคตต้องเป็นเหมือนเดิมเท่านั้น ชอบยัดเยียดในสิ่งที่คนอื่นไม่อยากเป็นให้เขาเป็น พอติด ร หน่อย แม่ดุประจำโทษมือถือประจำ หัวโบราน อยากจะไปทำอาชีพที่ชอบ ก็กลัวแม่ไม่สนับสนุน เพราะแค่อ้างว่าเรียนไม่ได้หรอก ชอบยํ้า
ๆด้วยคำว่าต้องเก่ง ต้องพยายาม ทั้งๆที่ตัวเองมีโรคประจำตัวอยู่ แต่อยากทำในสิ่งที่ชอบ (ผมชอบเรื่องเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์) คณิตไม่ค่อยเก่งเท่าไร ภาษาอังกฤษ เหมือนกันครับ บางอย่างถนัดแต่ไม่ชอบจิงๆ ตอนนั้นมียายแถวบ้าน มาบอกยายผมว่าผมเหมาะสมกับอาชีพข้าราชการ แต่เขาดูผมแค่ภายนอกครับ เขาไม่ถามผมว่าอยากจะเป็นอะไรกันแน่ ยายผมค่อนข้างหัวโบรานด้วยครับ ผมรู้ตัวเองว่าเป็นข้าราชการไม่ไ้ด้หรอก ไม่ไหวครับ โรงเรียนก็ชอบให้เด็กที่ไม่เก่งไม่มีอนาคตครับ ชอบตัดสินคน ด้วยคำว่า ไม่เก่ง=ไม่มีอนาคต
ชอบตัดสินคนจากภายนอกว่ะ
โรงเรียนชอบยัดเยียดให้เด็กเรียนแต่อาชีพ หมอ พยาบาล ครู ตำรวจ แต่ผมไม่อยากเป็นทำไงดี
การบ้านก็เยอะ แล้วความรู้ที่ได้มาเนี่ย
เอาไปทำอะไรได้บ้าง ครูก็พูดว่าอยากให้เด็กไปเป็นหมอ เป็นพยาบาล เป็นตำรวจ เป็นครูอย่างเดียว อาชีพอื่นๆไม่สน ไม่รู้อนาคต รู้ว่าอนาคตต้องเป็นเหมือนเดิมเท่านั้น ชอบยัดเยียดในสิ่งที่คนอื่นไม่อยากเป็นให้เขาเป็น พอติด ร หน่อย แม่ดุประจำโทษมือถือประจำ หัวโบราน อยากจะไปทำอาชีพที่ชอบ ก็กลัวแม่ไม่สนับสนุน เพราะแค่อ้างว่าเรียนไม่ได้หรอก ชอบยํ้า ๆด้วยคำว่าต้องเก่ง ต้องพยายาม ทั้งๆที่ตัวเองมีโรคประจำตัวอยู่ แต่อยากทำในสิ่งที่ชอบ (ผมชอบเรื่องเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์) คณิตไม่ค่อยเก่งเท่าไร ภาษาอังกฤษ เหมือนกันครับ บางอย่างถนัดแต่ไม่ชอบจิงๆ ตอนนั้นมียายแถวบ้าน มาบอกยายผมว่าผมเหมาะสมกับอาชีพข้าราชการ แต่เขาดูผมแค่ภายนอกครับ เขาไม่ถามผมว่าอยากจะเป็นอะไรกันแน่ ยายผมค่อนข้างหัวโบรานด้วยครับ ผมรู้ตัวเองว่าเป็นข้าราชการไม่ไ้ด้หรอก ไม่ไหวครับ โรงเรียนก็ชอบให้เด็กที่ไม่เก่งไม่มีอนาคตครับ ชอบตัดสินคน ด้วยคำว่า ไม่เก่ง=ไม่มีอนาคต ชอบตัดสินคนจากภายนอกว่ะ