สวัสดีค่ะ หนูอายุ 14 ปี ใกล้ย่างเข้าอายุ 15 ปี แล้ว คือหนูสนใจอยากเป็นล่ามแปลภาษาในอนาคตค่ะ แต่แม่บอกว่าถ้าไม่เก่งภาษานั้นจริงๆเป็นไม่ได้ แล้วเขาก็ไม่รับคนเข้าทำงานง่ายๆอย่างที่เราคิดด้วย บางคนเขาถึงขั้นจบปริญญาโท ปริญญาเอกแล้วไปเรียนป.โทที่ต่างประเทศด้วยซํ้า ส่วนใหญ่พวกที่ได้เป็นจะมีพื้นฐานเป็นลูกคนรวยอยู่แล้ว ก็เหมือนนักข่าวที่ไม่ได้เป็นง่ายๆ สู้ไปเรียนสายวิทย์-คณิตดีกว่า เพราะมีโอกาสหางานง่าย เลือกเข้าคณะได้เยอะกว่า มีงานรองรับ ได้บรรจุข้าราชการด้วย ในที่นี้แม่น่าจะหมายถึง แพทย์ ทันตะ พยาบาล เภสัชค่ะหนูเลยเลือกไม่ได้ว่าจะเข้าสายศิลป์ภาษาหรือสายวิทย์-คณิต เพราะสมองหนูมันจดจำไปทางภาษามากกว่า หนูจำภาษาได้เร็วกว่าวิทย์-คณิต เวลาหนูเรียนภาษาหนูมีความสุขกว่าเรียนสายวิทย์-คณิต เวลาเรียนทีไรเหนื่อยตลอด พยายามอยากให้หมดคาบเร็วๆด้วยซํ้า แต่หนูต้องหาความก้าวหน้าในอนาคตด้วยค่ะ เป็นไปได้หนูอยากเกิดมามีความสามารถทางด้านสายวิทย์-คณิตด้วยซ้ำ ถ้าจะเหนื่อยขนาดนี้ แถมโดนดูถูกตลอดที่เก่งภาษา อาจเป็นเพราะอาชีพล่ามไม่ค่อยมีใครได้เป็นเยอะหรือไม่ได้โด่งดังเท่าอาชีพ ครู แพทย์ ทันตะ พยาบาล เภสัช ฯ. คนแก่หรือผู้ใหญ่เลยไม่คุ้นหูกัน ขนาดคุณครูเราถามเราว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร เราบอกอยากเป็นล่าม คุณครูยังงงว่ามันเป็นแบบไหน ขนาดคุณครูภาษาอังกฤษแท้ๆยังบูลลี่เราว่า แปลจากไทยเป็นอีสานหรอ แล้วเพื่อนก็หัวเราะอันนี้เราไม่ตลกเลยเพราะเพื่อนคนอื่นก็ตอบกันว่า ครู หมอ พยาบาล หมอฟัน เภสัช สัตวแพทย์ ตำรวจ ทหาร นักบิน วิศวกรกัน เราเล่นโผล่มาตอบล่ามแปลภาษา มันเลยดูเหมือนแกะดำไปเลยแล้วครูคนนั้นเป็นครูผู้ฝึกสอนภาษาอังกฤษเราเพื่อไปแข่ง ระดับภาคอีก