เราไม่เคยว่าลูกน้องแรงๆ เลยค่ะ ค่อนข้างสนิทกับลูกน้องด้วยคุยเล่น เฮฮากันได้ตลอด แต่งานต้องออก

เราพยายามทำให้น้องๆ สบายใจและมีอิสระในงานของเค้า มีกรอบของวิธีการให้ระดับหนึ่งแล้วให้เค้าไปเดินต่อเอง เราบอกน้องๆ ในทีมตลอดว่าน้องๆ มีหัวหน้าไว้ใช้งาน ดังนั้นอะไที่ทำไม่ได้ให้มาถาม ให้มากบอก ถ้าเป็นรายละเอียดเนื้องานเราไม่เก่งเท่าเค้าหรอก แต่จะแนะนำได้ว่าทำยังไงงานถึงจะเดินไปต่อได้

ชื่นชมต่อหน้าคนอื่น แต่ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็รับเอาไว้เองแล้วมาแนะนำ ตักเตือนกันทีหลัง ให้กำลังใจพร้อมกับผลักดัน ทำให้เค้าเห็นว่าพี่กางปีกปกป้องทุกคนอยู่ แต่ทุกคนจะบินไม่ได้ถ้าไม่ช่วยกันบิน

เวลาคุยกันกับน้องๆ เราไม่ถือตัวว่าเราเป็นหัวหน้าค่ะ ไม่ได้ทำตัวว่าดีหรือสูงกว่าเค้า มุมโบ๊ะๆ งงๆ เราก็มีออกจะเยอะแยะ หัวหน้าไม่ใช่เจ้าชีวิตของใคร ที่จะสั่งอะไรให้ใครทำก็ได้ หัวหน้าก็แค่ตำแหน่งความรับผิดชอบนึง ที่ต้องมองภาพรวมและผลักดันให้น้องในทีมผลิตงานในแต่ละส่วนออกมาให้ได้ และหัวหน้ารวบรวมมาเป็นผลงานของทีมค่ะ

แบบนี้ทำให้ทีมสบายใจที่จะมาเข้าหา มาบอกถึงความผิดพลาดของตัวเองอย่างตรงไปตรงมาและเราจะช่วยกันแก้ปัญหาได้ทันค่ะ