อย่างเเรกเลยผมสับสนกับอนาคตมาก ตอนนี้ผมว่างงาน ผมรู้สึกเบื่อ รู้สึกหน่ายกับชีวิตมากๆเลยครับ เรื่องครอบครัวที่บ้านที่อยู่กันค่อนข้างจะไม่มีความสุข ผมจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่ผมอยู่กับครอบครัว แต่พอผมได้ออกมาใช้ชีวิตข้างนอกกับสังคม ผมแทบจะไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย แต่ผมกลับสบายใจที่ได้ใช้ชีวิตแบบนั้น แต่ผมออกมาข้างนอกแบบนั้นไม่ได้ตลอด เพราะผมจะไม่ค่อยได้ออกไปหาเพื่อนเลย เพื่อนเเต่ละคนมัวยุ่งอยู่เเต่กับการเข้ามหาลัย เพื่อนเเต่ละคนดูไม่ว่าง ดูวุ่นวายกับอะไรบางอย่าง จนผมคิดว่าทำไมผมถึงไม่เป็นอย่างนั้นบ้าง เหมือนผมมาระบายความในใจเลย 5555 เข้าประเด็นเลยนะครับ คือที่บ้านผมทะเลาะกับบ่อยมาก จนผมเบื่อ ผมแทบไม่อยากอยู่ที่นี่เเล้วครับ คืออย่างที่ผมคิดไว้คือถ้าเมื่อไหร่ผมหางานได้ ผมจะแยกตัวออกมาอยู่คนเดียวครับ แต่ช่วงนี้ผมมัวแต่คิดกับเรื่องครอบครัวจริงๆครับ เมื่อไหร่เราจะเลิกทะเลาะกันแบบสักที ได้แต่คิดเเล้วก็ถอนหายใจไปพรางๆ บางครั้งผมเคยคิดจนขนาดที่ว่าถ้าไม่มีผมทุกอย่างคงจะดีขึ้น ผมไม่มีแพชชั่นอะไรเลยในชีวิตนี้ ผมควรทำอย่างไรดีครับ