สวัสดีค่ะ วันนี้แค่อยากมาระบาย ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ส่วนตัวเป็นคนที่ชอบศิลปะค่ะ จะวาดตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยความที่พ่อเขาเห็นแล้วชอบพูดจาเสียดสี หัวเราะ ว่าจิตรกรไส้แห้งบ้างอะไรบ้าง ทำให้เลิกวาดไป เพราะเป็นคนเซนซิทีฟกับคำพูด มีโอกาสได้กลับมาวาดอีกครั้ง หลังจากออกมาใช้ชีวิตไกลบ้านค่ะ ทำให้มีแพชชั่นขึ้นมา ฝึกวาดภาพเหมือน จนกระทั่งต้องหยุดวาด เนื่องจากงานที่ทำในช่วงนั้น หนักขึ้น ผ่านมาสองเดือนและตอนนี้ว่างงาน มาพักผ่อนสักครู่ที่ตจว.ตั้งใจจะมาวาดรูปให้เต็มที่ หลังจากที่ช่วงนั้นหยุดชะงักไป แต่กลับไม่มีแรงบันดาลใจ ความรู้สึกสนุก มันรู้สึกเบื่อหน่ายและหงุดหงิด ไม่มีความแอคทีฟใดๆ ยิ่งเป็นแบบนี้ยิ่งรู้สึกว่า ตัวเองไม่มีความตั้งใจพอและนึกเสียใจที่เราเหมือนสูญเสียสิ่งที่เราฝึกมาตั้งนานในระยะเวลาอันสั้นเลยค่ะ ทั้งๆที่ตอนนั้นเราพยายามอย่างมากแท้ๆ แต่กลับรู้สึกว่ามันได้กลับไปจุดเริ่มต้นอีกครั้ง 🥹