(ยาวนิดนึงนะ) กระทู้นี้ไม่ได้จะมาอวดว่าตัวเองเก่งนะคะ แต่คือเราเป็นคนที่ทำได้เกือบทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นพวกงานฝีมืองานช่างงานบ้านอาหารเราก็ทำได้ค่ะพวกขนมเบเกอรี่ คือเราไม่ได้ทำทุกอย่างได้พร้อมกันนะคะเราค่อยๆฝึกทำมาเรื่อยๆ ตอนเด็กโดนครูหลอกเข้าชุมนุมบายศรี ตอนนั้นเราเด็กมากเลยนึกว่าน่าจะเป็น ระบายสีเราเลยเข้าแต่พอไปถึงมีแต่ใบตองค่ะพออยู่ไปได้สักพักสักพักจริงๆค่ะไม่ถึงเดือนครูเอาไปแข่งแล้วชนะเขาเลยล็อกตัวไว้ไม่ให้ไปชุมนุมอื่นเลยจมอยู่ตรงนั้นประมาณ 4 ปีค่ะกว่าจะจบป.6 ส่วนงานช่างงานบ้านแล้วก็ด้านอาหาร พ่อแม่ปล่อยให้เราอยู่ด้วยตัวเองตั้งแต่ ม.1 ค่ะส่วนพ่อแม่ไปอยู่ต่างจังหวัดเราเลยต้องทำอะไรด้วยตัวเองไฟเสียเราก็ซ่อมเองหน้าต่างแตกเราก็เปลี่ยนเองเครื่องซักผ้าพังเรายังซ่อมเองเลยค่ะ แต่ซ่อมของนี้เราเพิ่งมาทำตอน ม.2-3 นะคะ 555555555 ส่วนอาหารตอนแรกก็กินพวกมาม่าบ้างไข่บ้างแต่เราเบื่อค่ะเลยทำเมนูอื่นบ้างสรุปทำได้ค่ะ ทีนี้เลยอยากทำขนมบ้างฝึกทำไปเรื่อยๆก็ทำได้ ตัดผมเรายังตัดเองเลยค่ะไปตัดร้านแล้วร้านตัดโคตรแย่เลยค่ะ555555 ขึ้นม.3 ก็ได้เรียนพวกเชื่อมเหล็ก ทุนเดิมมีพ่อเป็นช่างอยู่แล้วค่ะจำมาบ้าง เลยเป็นเร็วกว่าเพื่อน ทำดีที่สุดในห้องครูเลยให้ไปทำโชว์ตอนมีกรรมการมาตรวจไปอีก แล้วก็เรียนพวกไฟฟ้ากำลังต่อสายไฟบ้างครูพาลงงานบ้าง แล้วก็พวกเกี่ยวกับคอมพวกโปรแกรมแล้วก็ตัดต่อเราก็ทำได้ค่ะ เพราะพี่ชายก็ทำงานด้านนี้เขาก็สอนเรามาก่อนแล้วบ้าง ส่วนดนตรีก็ตีกลองพอได้ค่ะ เล่นกีต้าร์ได้ ร้องเพลงได้ ประเด็นก็คือพ่อให้เรียนต่อค่ะ ตอนแรกเราว่าจะไม่เรียนแล้วเพราะเราไม่รู้ว่าชอบอะไรกลัวเลือกอย่างใดอย่างนึงไปแล้วไม่สนุกกับมันจริงๆ แต่พ่อขอให้เราเรียนเขาขอให้เราเรียนให้เขาหน่อยแต่เขาไม่ได้บังคับนะคะว่าจะเข้าคณะอะไร ขอแค่เรียนให้จบตรีสักหน่อยเพราะว่าพี่ชายเราก็ไม่ได้ทำตามที่พ่อขออะค่ะ แต่ประเด็นคือเราไม่รู้ว่าชอบอะไรมากพอที่จะทนเรียน 4 ปีแบบที่จะไม่เครียดอ่ะค่ะ