เรียกว่าถามมั้ยไม่รู้ แต่อยากบ่นเฉยๆ ทำไมไม่มีกระทู้บ่นบ้าง
จากหัวข้อเลยเราว่าเราเริ่มมีอาการสุขภาพจิตแย่ลงทุกวัน เคยคิดอยากไปหาหมอมากๆแต่เอาเข้าจริงๆก็ไม่กล้าไป กลัวอะไรไม่รู้ กลัวคำตอบหมอมั้ง กลัวเจอหมอรักษาแบบปัดๆขอไปที เรารู้สึกตัวว่าบางทีเราเครียด แต่บางทีเราก็ไม่รู้ว่าตัวเองเครียดอยู่รึเปล่า มีอยู่วันนึงที่เราเครียดมากๆจนเรารู้สึกได้ ในใจอยากร้องอยากกรี๊ด อยากทำลายข้าวของ แย่สุดคืออยากทำร้ายร่างกายตัวเอง เรารู้สึกในใจมันกรีดร้องออกมาตลอดเวลาจนมันอึดอัดไปหมด แต่เราทำทุกอย่างที่คิดไม่ได้เรากลัวคนที่บ้านตื่น เรากลัวคนรอบตัวรู้ว่าเราก้าวร้าว ไม่อยากเป็นแบบนั้น เลยทำได้แค่ร้องไห้เงียบๆแบบไม่มีเสียง ให้น้ำตามันไหลไปแต่กลั้นเสียงสะอื้นไว้ เหมือนจะดีได้ระบายผ่านน้ำตาแต่มันไม่พอ ข้างในมันยังกรีดร้องอยู่ จนเราต้องเริ่มจิกมือตัวเอง จิกนิ้ว จนเริ่มตบหน้า ทุบตีตัวเอง ทึ้งหัว ตบหัว เราทำร้ายร่งกายตัวเองจนขึ้นรอย ตอนนั้นไม่เจ็บนะ รู้สึกดีขึ้นด้วย พอทำเสร็จแล้วเห็นรอยมันรู้สึกโล่ง หรือถ้ารู้สึกเจ็บมันก็ยิ่งดียิ่งรู้สึกโล่ง แล้วอารมณ์เราก็กลับมานิ่งเป็นปกติแบบรวดเร็ว เร็วมากขนาดที่น้ำตาไหลอยู่แต่เราไม่ฟูมฟายแล้ว เรานิ่งแล้ว ที่รู้สึกข้างในมันกรีดร้องก็ไม่มีแล้ว เราไม่รู้ส่าอาการแบบนี้คืออะไร อยากปรึกษาหมอเหมือนกัน แต่กลัวการไปหาหมอมากๆ มันคงเป็นเพราะอาการเครียด ซึ่งเราพยายามทำให้ตัวเองไม่เครียดอยู่ แต่สุดท้ายมันก็มีเรื่องมาให้เครียดตลอด
ล่าสุดปัญหางานกลุ่ม ทำให้เราเครียดมาก มากซะจนเราไม่อยากจะตื่นมาทำอะไร เราหนีทุกอย่างไปนอนทั้งวันมาสองวันแล้ว เราไม่อยากทำงานกลุ่ม สังคมเพื่อนในคณะในเอกมันน่ากลัวมาก ทุกคนพร้อมใส่หน้ากากเข้าหากันแต่ลับหลังก็ไปพูดให้อีกคนดูแย่ไปหมดสนุกปาก เราก็อยากจะช่าง
กับคนพวกนี้ แต่เราก็ยังต้องเรียนต้องเจอกัน ต้องมีงานกลุ่มที่ไม่รู้จะโคจรมาทำด้วยกันอีกมั้ย ต้องเจอในวิชาที่เรียนอีก ตอนนี้เราไม่มีความมั่นใจในการเข้าหาคนอื่นอีกเลย เรากลัวว่าต่อหน้าที่เขาพูดดีกับเราลับหลังเขาจะพูด
ใส่เราจนโดนเกลียดไปแค่ไหน
ปวดหัวมากเลย สุขภาพจิตตัวเองก็เริ่มแย่ลง สังคมก็toxic การศึกษาก็กดดัน เหนื่อยนะแต่ยังไม่อยากตาย อยากรวย
ใครมีประสบการณ์ไปพบจิตแพทย์ หรือไปหาจิตแพทย์ หรือว่าอยากแลกเปลี่ยนพูดคุยเชิญเลย เราแค่อยากระบาย เราไม่รู้จะไปพูดให้ใครฟังดี
รู้สึกตัวเองสุขภาพจิตเริ่มแย่ลง แต่ไม่กล้าไปหาหมอ กลัวหมอตกใจในความส๊วย
จากหัวข้อเลยเราว่าเราเริ่มมีอาการสุขภาพจิตแย่ลงทุกวัน เคยคิดอยากไปหาหมอมากๆแต่เอาเข้าจริงๆก็ไม่กล้าไป กลัวอะไรไม่รู้ กลัวคำตอบหมอมั้ง กลัวเจอหมอรักษาแบบปัดๆขอไปที เรารู้สึกตัวว่าบางทีเราเครียด แต่บางทีเราก็ไม่รู้ว่าตัวเองเครียดอยู่รึเปล่า มีอยู่วันนึงที่เราเครียดมากๆจนเรารู้สึกได้ ในใจอยากร้องอยากกรี๊ด อยากทำลายข้าวของ แย่สุดคืออยากทำร้ายร่างกายตัวเอง เรารู้สึกในใจมันกรีดร้องออกมาตลอดเวลาจนมันอึดอัดไปหมด แต่เราทำทุกอย่างที่คิดไม่ได้เรากลัวคนที่บ้านตื่น เรากลัวคนรอบตัวรู้ว่าเราก้าวร้าว ไม่อยากเป็นแบบนั้น เลยทำได้แค่ร้องไห้เงียบๆแบบไม่มีเสียง ให้น้ำตามันไหลไปแต่กลั้นเสียงสะอื้นไว้ เหมือนจะดีได้ระบายผ่านน้ำตาแต่มันไม่พอ ข้างในมันยังกรีดร้องอยู่ จนเราต้องเริ่มจิกมือตัวเอง จิกนิ้ว จนเริ่มตบหน้า ทุบตีตัวเอง ทึ้งหัว ตบหัว เราทำร้ายร่งกายตัวเองจนขึ้นรอย ตอนนั้นไม่เจ็บนะ รู้สึกดีขึ้นด้วย พอทำเสร็จแล้วเห็นรอยมันรู้สึกโล่ง หรือถ้ารู้สึกเจ็บมันก็ยิ่งดียิ่งรู้สึกโล่ง แล้วอารมณ์เราก็กลับมานิ่งเป็นปกติแบบรวดเร็ว เร็วมากขนาดที่น้ำตาไหลอยู่แต่เราไม่ฟูมฟายแล้ว เรานิ่งแล้ว ที่รู้สึกข้างในมันกรีดร้องก็ไม่มีแล้ว เราไม่รู้ส่าอาการแบบนี้คืออะไร อยากปรึกษาหมอเหมือนกัน แต่กลัวการไปหาหมอมากๆ มันคงเป็นเพราะอาการเครียด ซึ่งเราพยายามทำให้ตัวเองไม่เครียดอยู่ แต่สุดท้ายมันก็มีเรื่องมาให้เครียดตลอด
ล่าสุดปัญหางานกลุ่ม ทำให้เราเครียดมาก มากซะจนเราไม่อยากจะตื่นมาทำอะไร เราหนีทุกอย่างไปนอนทั้งวันมาสองวันแล้ว เราไม่อยากทำงานกลุ่ม สังคมเพื่อนในคณะในเอกมันน่ากลัวมาก ทุกคนพร้อมใส่หน้ากากเข้าหากันแต่ลับหลังก็ไปพูดให้อีกคนดูแย่ไปหมดสนุกปาก เราก็อยากจะช่าง
ปวดหัวมากเลย สุขภาพจิตตัวเองก็เริ่มแย่ลง สังคมก็toxic การศึกษาก็กดดัน เหนื่อยนะแต่ยังไม่อยากตาย อยากรวย
ใครมีประสบการณ์ไปพบจิตแพทย์ หรือไปหาจิตแพทย์ หรือว่าอยากแลกเปลี่ยนพูดคุยเชิญเลย เราแค่อยากระบาย เราไม่รู้จะไปพูดให้ใครฟังดี