เป็นมาตั่งแต่ช่วงอายุ14-15แล้วค่ะ ช่วงนั้นมีปัญหากับเพื่อนหรือกับแฟน แล้วเครียดคิดอะไรไม่ออก เราชอบเอาเล็บจิกขาตัวเอง จิกแบบให้มีเลือดซึม จนอายุ16ที่บ้านมีปัญหาครอบครัว(พ่อมีเมียน้อย) เราชอบกรีดแขนตัวเอง แต่ไม่ได้กรีดลึกแบบฆ่าตัวตาย กรีดแค่ให้ตัวเองเจ็บและมีเลือด  ส่วนตัวเราเป็นผู้หญิงที่ชอบมีเพื่อนผู้ชาย ช่วงอายุ17 เห็นเพื่อนสักเพื่อนระเบิดหู ผสมกับเรื่องที่พ่อมีเมียน้อย เราเลยลองทำบ้าง สรุป ทุกครั้งที่พ่อแม่ทะเราะกันเราจะไปสัก หรือขยายหู(ไม่ได้ขยายให้มันใหญ่ แต่ทำแบบรูเจาะธรรมดาเราก้จะพยายามยัด3มิล  พอ3มิลเราจะพยายามยัด5มิล พอแผลหายเราก้ถอดปล่อย พอเครียดเราก้พยายามทำใหม่)  จนช่วงอายุ18เรามีแฟน  มีครอบครัวของตัวเอง เราเลิกสนใจครอบครัวใหญ่เลิกสนใจเรื่องพ่อแม่เรื่องเมียน้อยของพ่อ แล้วเราก้จำไม่ได้ว่าเลิกทำร้ายตัวเองตั่งแต่ตอนไหน  จนตอนนี้ ตอนนี้เราอายุ24 เราตรวจเจอว่าเราเป็นไทรอยด์เป็นพิษ ในหัวเรามันตื้อไปหมด มันคิดอะไรไม่ออก เราเริ่มอยากทำร้ายตัวเอง บางครั้งจิกขาจิกแขนตัวเองแบบไม่รู้ตัว เริ่มร้องไห้กับเรื่องเล็กน้อย เริ่มนอยด์กับทุกอย่าง  น้อยใจลูก น้อยใจผัว แค่อยากกินแล้วไม่ได้กินเราก้ร้องไห้  ลูกเรา3-4ขวบ วาดรูปป้ารูปน้อง  เรารู้สึกน้อยใจอยู่ๆน้ำตาก้ไหล  ทั้งๆที่ในหัวเรามันค้านมาว่า กูจะร้องไห้ทำไม  มันเป็นเรื่องเล็กเรื่องปกติมากที่ลูกจะรักพี่ป้าน้าอาปู่ย่าตายาย รักคนในครอบครัว แต่เราไม่รู้ว่าทำไมเราอยากร้องไห้ ทำไมเราถึงนอยด์ 
เราเคยปรึกษาแฟนว่าเราอยากหาหมอ เรากลัว้ป็นโรคซึ่มเศร้า แต่แฟนเราบอกไม่ต้องไปหา ทุกอย่างมันต้องแก้ที่ตัวเรา  แต่เราพยามแล้ว นอนหลับตื่นเช้ามายังไม่ทันคิดอะไร แต่ความรู้สึกคืออยากร้องไห้  แบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าไหม๊