สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากจะปรึกษาเกี่ยวกับสภาพทางจิตของตัวเองตอนนี้ค่ะ
คือเราเป็นคนคิดมากอยู่แล้วเก็บเรื่องต่างๆมาคิดให้เครียด หรือทำให้ตัวเองรู้สึกผิด
พอรู้สึกผิด โกรธ เศร้า เสียใจ จนต้องร้องไห้หนักมากๆ เราจะเหมือนคนขาดสติ
ทำร้ายร่างกายตัวเองสารพัด ไม่ว่าจะ ต่อยกำแพง 
ตบหน้า ตีหัวตัวเอง ตบหน้าตัวเอง และอีกมากมาย 
ถ้าหากมีสิ่งไหนใกล้ตัว
 ตอนที่เราทำเราไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย
เพราะมันชาไปหมด เหมือนความรู้สึกข้างในทำให้เราขาดสติจนไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย

และที่สำคัญเราเริ่มทำร้ายตัวเองครั้งแรกตั้งแต่เราท้องได้ประมาณ 5เดือนได้ ซึ่งตอนนั้นเหตุการณ์ที่เราเริ่มทำร้ายตัวเองในครั้งนั้นจะทำให้เราติดมาจนทุกวันนี้
มันอาจจะไม่ได้ทำบ่อยมากนัก แต่ตลอดระยะเวลาประมาณ 6เดือนที่ผ่านมา
เราทำร้ายตัวเองไปแล้วประมาณ 15 ครั้ง 
สาเหตุส่วนใหญ่ก็มาจากเรื่องครอบครัว ลูก

แต่เรามั่นใจว่าที่เรารู้สึกและทำตอนขาดสตินั้นเราไม่ได้หวังที่จะเรียกร้องความสนใจ
แต่เราต้องการให้รอยแผลนั้นตอกย้ำและคอยตักเตือนเราในยามที่เราทำผิด
ทุกครั้งที่เรามองไปที่รอยแผลมันจะคอยเตือนเราตลอดว่าเราเคยทำอะไรผิดพลาด เคยทำให้ใครไม่พอใจเราบ้าง
มันเป็นรอยแผลที่เกิดจากความรู้สึกผิดของตัวเองเกือบทั้งหมด เราไม่อยากจะทำร้ายใครเวลาโกรธ
เราจึงเลือกที่จะทำตัวเอง เก็บเอามาคิด ร้องไห้เสียใจ และทำร้ายร่างกายตัวเองแบบนี้

และตอนนี้เราคิดว่าเราเป็นโรคจิต แต่เราอยากทราบว่าอาการแบบนี้พอจะมีทางรักษาไหม?
แล้วอาการอย่างที่เราเป็นอยู่เรียกว่า "โรคอะไร?" มันเป็นสิ่งที่เราคิดมาตลอดหลายเดือน
ยิ่งมาช่วงเดือนนี้ เเทบจะเป็นทุกวันเลย
เราพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำ แต่พอเราร้องไห้หนักมากๆ มันเหมือนมือสั่น อยากทำให้ได้
แต่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เเค่รู้สึกชอบตบตามหน้ารึหัวตัวเอง ให้รู้สึกเจ็บปวดแค่นั้น ไม่ได้หนักจนต้องเข้าโรงพยาบาล

ช่วยเราหน่อยนะคะ กังวลมากจริงๆ แต่ห้ามตัวเองไม่ได้ เหมือนมันชินกับความเสียใจแล้วต้องทำร้ายตัวเองไปแล้ว