มันห้ามตัวเองไม่ได้เวลาที่เสียใจหรือเจอเรื่องกระทบจิตใจตัวเองมากๆ ถ้าไม่ได้ทำเหมือนยังไม่ได้ชดใช้ความผิดถ้าเราพลาดทำอะไรไม่ดีไป เช่นเรื่องแม่เราที่เสียเราขาดสติมาก อะไรที่อยู่ใกล้เราเอามาทำร้ายตัวเองหมดจิกหยิกตัวเองจนรอยช้ำขึ้นเต็มแขนขาในใจมันย้ำแค่ว่าถ้าเราทำอะไรสักอย่างแม่เราคงไม่เสียไปแบบนี้  มันรู้สึกผิดจนโทษแต่ตัวเองคิดจะฆ่าตัวตายตั้งแต่ตอนนั้น ในใจมันย้ำว่าเรามันโคตรแย่เอาที่หนีบผมจี้ขา ทำไปร้องไปในใจก็คิดแค่ว่าแม่เราเจ็บแค่ไหนถ้าตอนนั้นเราอยู่ถ้าเราให้กำลังใจเค้ามันคงดี มันโทษตัวเองทุกอย่างทำให้ตัวเองเจ็บทุกครั้งที่รู้สึกผิด มันหน่วงในอกมาก ก่อนนหน้านี้เราไม่ได้เป็นมาหลายปีแล้ว แล้วครั้งนี้เราคิดว่ามันมากเกินไป

ครอบครัวเคยเล่าว่าตอนเด็กๆเวลาเราโดนแกล้งทำอะไรไม่ได้ก็ทำร้ายตัวเองดึงผมบ้าง เอาหัวโขกบ้าง แบบนี้เราก็จิตมาตั้งแต่เด็กเลยหรือเปล่า
เราไม่ได้อยากเรียกร้องความสนใจ แต่รู้สึกว่าทำไปเพราะรู้สึกผิด และโกรธที่ทำอะไรไม่ได้.และคอยย้ำเตือนตัวเองว่าตัวเองผิดแค่ไหนยิ่งเจ็บยิ่งรู้สึกว่าได้ไถ่โทษ. 

ไม่ได้ทำจนเลือดตกยางออก แค่เป็นรอยช้ำเป็นแผลไม่ถึงกับเข้าโรงบาล 

พอผ่านช่วงนั้นมาเวลาเราเจอเรื่องกระทบจิตใจเราก็ยิ่งทำรุนแรงขึ้น   เรากลัวว่าถ้าพลาดทำอะไรไปมันจะแก้ไขไม่ได้อีก  ล่าสุดบ้านเรามีปัญเรื่องการเงิน เรื่องเรียนค่าอยู่กินเราต้องคิดบริหารเอง หาทำงาน มันเหนื่อยท้อไปหมด ขับรถไปร้องไห้ไป แล้วเราหักลงข้างทาง ไม่สนใจเลยตอนนั้นที่ได้แผล คิดแค่ว่าทำไมไม่ตายไปเลย..

แม่เราคงเสียใจที่มีลูกประสาทแบบนี้
อยากหายค่ะ  ใครมีวิธีเบื้องต้นหรือคำแนะนำไหมคะ..😔