คือเรามาอาศัยบ้านญาติอยู่เป็นน้องสาวย่าซึ่งย่าเราเสียชีวิตแล้วค่ะซึ่งครอบครัวเราแยกกันย้ายกันไปอยู่พ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราเด็กๆเกิดมาไม่เคยเห็นหน้าแม่แล้วย่าก็มาเสียเราอาศัยอยู่กับปู่ พ่อ อา ลุง ย่าเสียสักพักปู่เราก็ได้บวช อาลุงก็แยกไปอยู่บ้านของเขา ซึ่งพ่อเราชอบดื่มเหล้าเมาทุกวัน ตอนแรกเราก็ไปอาศัยบ้านลูกของน้องสาวย่าซึ่งย่าเราเป็นคนเลี้ยงมาอยู่ได้ประมาณ1-2ปี อยู่ดีๆภรรยาเขาก็ไม่คุยกับเราเราก็ไม่กล้าคุยกับใคร(ส่วนตัวเป็นคนไม่กล้าพูด) ข้าวเราก็ไม่กล้ากินมีแต่ลุงที่ย่าเลี้ยงมาเรียกไปกิน เราก็ซ่อนตัวอยู่แต่ในห้อง จนเราเรียนจบม.6 เราก็ได้ไปหาแม่ที่กรุงเทพ (ลืมบอกพอย่าเสียสักพักเราก็เจอแม่จากโลกออนไลน์) แม่มีลูกชาย1คนกับแฟนใหม่ ด้วยความที่ไม่ผูกพันเราก็ไม่กล้าคุยกะใคร (คือเราอยากบอกความในใจกับแม่มากว่าที่ผ่านมาเราเป็นอยู่อย่างไรซึ่งแม่เราไม่เคยรับรู้อะไรเลย เราท้อมากกับปัญหาที่เราเจอมาตั้งแต่เล็กจนโตเราก็ไม่กล้าด้วยความที่ไม่ผูกพันธ์) จนถึงวันที่แม่มาส่งบ้านมีป้าที่เป็นญาติเราอยากให้เราไปอยู่ด้วยแรกๆอะไรก็ดีค่ะ เราทำงานบ้านเกือบทุกอย่าง มาอยู่มาวันหนึ่งเขาก็เปิดร้านขายของ ซึ่งตอนนั้นเราเรียนออนไลน์(เราสอบติดมหาวิทยาลัยแล้ว) เขาก็ให้เราไปขายของเราก็ไม่กล้าพูดอะไรเรียนไปได้นิดหนึ่งคนก็มาซื้อของพอกลับมาฟังอีกก็ไม่เข้าใจค่ะ เราก็เลยไปอยู่หอไม่ค่อยกลับบ้านเราก็ไม่กล้าไปบ้านเขาอีกค่ะไม่กล้าคุยด้วยเขาก็ไม่คุยกับเรา แล้วอยู่นน้องที่เป็นลูกพี่ลูกน้องแต่งงานค่ะเราเจอป้าที่เราอยู่ด้วยเราก็ได้ไหว้สวัสดีเขาแต่เขาไม่รับไหว้แถมยังเดินหนีเราก็เหว๋อค่ะทำอะไรไม่ถูก จากนั้นก็มีเด็กมาบอกว่าป้าฝากมาบอกให้เราไปเก็บของจากบ้านเขาเราก็ไปเก็บเสื้อผ้าของเรา เราก็ไปอยู่หอเรื่อยๆไม่ค่อยกลับบ้านเพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่นอกจากพ่อ (ตอนนี้บ้านเราเหมือนบ้านล้างมาก) เราเลยไม่ค่อยอยากกับบ้าน แต่ตอนนี้เรียนออนไลน์เราเลยมาอยู่บ้านญาติที่เป็นน้องสาวยาตามกระทู้เลยค่ะ อยู่ประมาณอาทิตย์1เขาก็คุยกับเราปกติ แต่ตอนนี้เขาไม่คุยกับเราเลยค่ะเราอึดอัดมาก เราไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน ไปอยู่หอก็ไม่มีเพื่อน(เราไม่มีรถจักรยนต์ค่ะอาศัยเพื่อนที่เป็นญาติกันตอนนี้เขามาอยู่บ้านสักพักแล้ว) เราไม่รู้จะทำยังไงเราอัดอึดมากกับชีวิตที่เป็นอยู่บางทีเราเหนื่อยเราท้อเราต้องการกำลังใจแต่ก็ไม่มีค่ะมีแต่เรื่องให้คิดเราอยู่ด้วยคำว่าไม่เป็นของตัวเองตั้งเล็กจนโต บางทีเราก็อยากมีค่ะ เราเหมือนตัวคนเดียวทั่งๆที่มีพ่อแม่ แต่ชีวิตเหมือนไม่มีใคร เร่ล่อนไปเลื่อยๆ อยู่ด้วยความอึดอัดมาตลอด เราจะทำยังไงดีค่ะ