สวัสดีค่ะ ขอเล่าความสัมพันธ์กับผู้ชายคนหนึ่งสมัยเรียนมหาลัย(แทนชื่อว่า ก.)  หน้าตาดี มีเสน่ห์ ผู้หญิงเข้าหาตลอด รวมถึงไม้ป่าเดียวกันด้วยค่ะ ตัดภาพมาที่เรา หน้าตาธรรมดาๆ ไม่ได้มีคนจีบเยอะ แต่ก็พอมีบ้างค่ะ555
เรารู้จักกับ ก. ผ่านเพื่อนของเราอีกทีค่ะ //ก.พึ่งเลิกกับแฟนได้ 3 เดือนเพราะถูกนอกใจ ตอนเจอกันครั้งแรกขอสารภาพว่าเราตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นเลย555 และเราก็รู้สึกด้วยว่า ก. ก็ชอบเราเหมือนกัน คือต่างคนต่างเขิน วันนั้นก็มีถามชื่อ พูดด้วยกันนิดหน่อย วันนั้นเรารู้สึกดี รู้สึกอบอุ่นแบบบอกไม่ถูกเลยค่ะ เหมือนเคยเจอกันมาก่อน 
ต้องบอกก่อนว่า ก.เข้ามาตีสนิทกับกลุ่มเราจนเดินไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ในมหาลัย และระหว่างนั้นเรากับก. ก็คุยๆ และเดทกันอยู่ช่วงนึง
เราคุยกันแทบจะทุกเรื่อง เพราะสบายใจเวลาได้คุยกันยกเว้นเรื่องความสัมพันธ์... ทั้งๆที่ ก.ก็รุกจีบเราอยู่ และเราก็เปิดใจมาตลอด เรารู้ว่าก.ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ และกลัวการเริ่มความสัมพันธ์ใหม่ เพราะเราเคยถามว่า ตอนนี้อยากมีใครสักคนไหม ก.ตอบว่า ยังไม่อยากดูแลใครตอนนี้ เราจึงพยายามทำทุกอย่างให้ก.ไว้วางใจเรา ช่วยเหลือทุกอย่าง ที่เขาทุกข์ แม้กระทั่งเป็นที่ระบายเรื่องแฟนเก่าตอนเขาเสียใจ เราอยากเอาชนะใจเขา อยากให้รู้ว่าเราจริงใจมากนะ ตอนนั้นยิ่งรับรู้เรื่องแฟนเก่าที่เขาเล่ายิ่งเจ็บค่ะ เราสับสนว่าเขาจีบเราอยู่ แต่บางครั้งก็ทำเหมือนเราแค่เพื่อนกัน ทั้งๆที่การกระทำมากกว่าเพื่อน เป็นอยู่แบบนี้ประมาณ 2 เดือนค่ะ เราเริ่มคิดละว่า ก.คงแค่เหงา ของขาด และจะหลอกฟันเรารึเปล่าวะ555 
*แต่เราก็ยังคุยกันปกติจนเข้าเดือนที่ 3 เพราะเราก็ยังชอบก.อยู่
จนกระทั่งแฟนเก่ากลับมา... เราก็หมาเลยสิคะ5555 
เสียใจมากกกก เจ็บ จุก หน้าชา เราจึงตัดสินใจเดินออกมา และเลี่ยงไม่เจอหน้าก.ตอนไปเรียนมหาลัย เพราะอยากจะตัดใจแล้วค่ะ แต่เราก็รู้ข่าวจากเพื่อนว่าแฟนเก่านางกลับมาง้อ แต่ก.ไม่เอาแล้วค่ะ ที่กลับไปคุยด้วยคือยังรัก ยังมีเยื่อใย 
แล้วก.ก็กลับมาทักเรา ชวนคุยนู้นนี่นั้น คอยห่วงใย จนเรารู้สึกเหมือนนางอยากจะขอโทษเรา แต่ก็ไม่เคยได้พูด เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราเจ็บกับความสัมพันธ์ที่ไปๆกลับๆ ของเขา เพราะเรายังรู้สึกอยู่ จนกระทั่งช่วงโควิด เราแทบไม่ได้เจอกันเลย เพราะมหาลัยปิด บอกตรงๆว่า เราคิดถึงเขามาก คิดถึงจนร้องไห้ แต่เก็บอาการทุกอย่างเพราะอยากรักษาคำว่าเพื่อน แต่เขาก็ยังคงทักหาเราเป็นช่วง ๆ คอยถามว่าสบายดีมั้ย ้เป็นไงบ้าง 

จนกระทั่งเราเรียนจบ คือช่วงที่เราตัดใจได้ เพราะเริ่มห่างกันจริงๆแล้ว ไม่มีบทสนทนาใดๆ ไม่รู้สึกเจ็บ ไม่ได้รู้สึกคิดถึง ไม่มีคนคุย ใช้ชีวิตของตัวเองเรื่อยๆ 
แล้วก.ก็กลับมาหาเราอีกครั้งค่ะ ซึ่งการกลับมาครั้งนี้ก็เหมือนเดิม ชวนคุย เป็นห่วง โทรมาบ่อยมากกกก แต่เรากลับรู้สึกไม่เหมือนแต่ก่อน คุยได้นะ  แต่ให้เราพยายามกับความสัมพันธ์ เราไม่ทำ... ซึ่งตอนนี้คุยกันทุกวัน โทรบ้าง แลกเปลี่ยนเรื่องราวในชีวิตกันและกันเสมอค่ะ ที่เรายังคุยเพราะเขาคือผู้ชายที่เรารู้สึกไว้ใจ สบายใจเวลาคุยกัน แต่เราไม่ได้รู้สึกว่าอยากได้เขามาครอบครองแล้ว ไม่ได้โหยหาความสัมพันธ์เหมือนแต่ก่อน 
**มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีอะไรคืบหน้า เหมือนเป็นเส้นขนานที่ไม่บรรจบกัน เรารู้สึกว่าขาอยากมีเราในชีวิต ไม่อยากให้เราหายไป แต่ก็ไม่อยากเป็นมากกว่านี้ ซึ่งเราเคยได้ยินจากเพื่อนว่า ก.เคยบอกว่า ถ้าเป็นแฟนกับเรา กลัวว่าจะเสียเพื่อน กลัวจะเสียคนดีๆไปในชีวิต 

//แต่ก่อนเราเคยเจ็บแค้นเพราะเขาให้ความหวังเรา แต่ตอนนี้ปล่อยวางแล้วค่ะ ไม่รู้สึกอะไรเลย มีแต่ความรู้สึกดีๆให้จากอีกคนถึงอีกคน ที่เราเคยรู้สึกรักเท่านั้นค่ะ
 
-- เราอยากรู้ในมุมของผู้ชายว่าที่ทำแบบนี้คือแค่เพื่อนจริงๆใช่มั้ยคะ เราไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้วว่าเขามีใจให้ ปล.ผู้หญิงก็ตอบได้นะคะ 😊