สวัสดีค่ะ เราอายุ 22 ปีค่ะ กำลังจะเรียนจบแล้ว ครอบครัวเราเป็นคนจีนค่ะ ตั้งแต่เด็กพ่อแม่เราไม่ปล่อยให้เราไปไหนเลย ชอบห้ามนั่นนี่ ห้ามทำ ห้ามไปไหน จนเราไปเที่ยวกับเพื่อนๆได้ก็ตอนม.ปลายเลยค่ะ ไม่สามารถนอนค้างบ้านเพื่อนได้ ไปแค่เช้าเย็นกลับ กลับไม่เกิน 3-4 โมงเย็นด้วย
พอมหาลัยเราก็โตขึ้น เริ่มแอบหนีไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนโดยไม่บอกที่บ้าน เพราะถ้าบอกเขาจะห้ามเราทันที ซึ่งเรามองว่ามันแปลกนะคะที่เราโตขนาดนี้ยังห้ามเราเหมือนเด็กๆไม่รู้เรื่องอะไร
มีครั้งนึงอยากไปเที่ยวกับเพื่อนแบบบอกที่บ้านว่าจะไปเที่ยวกับคนนี้ที่นี่ เขาก็ทำเสียงแข็งห้ามเราทันทีค่ะ เราเคยบอกเขานะคะว่า " ถ้าไม่ให้ทำอะไรด้วยตอนนี้ อนาคตจะเริ่มทำอะไรได้ หนูต้องพึ่งพาคนอื่นตลอดหรอ?" เขาก็เงียบนะคะไม่ตอบเราเลย เดินหนีไป
ทีนี้พอเรามีแฟน เวลาไปเจอเขาก็อ้างตลอดว่าไปหาเพื่อน เพราะเคยขอเขาว่าอยากเจอแฟน ไปเที่ยวเช้าเย็นกลับ เขาก็ห้ามเราค่ะ บอกแค่คุยในโทรศัพท์ก็พอ ซึ่งเราแบบรู้สึกแย่กับที่บ้านมากค่ะ
มันไม่ใช่แค่เรื่องแฟนอย่างเดียว ไม่ว่าจะเป็นความเป็นส่วนตัวของเรา ปัจจุบันเขาห้องนอนแล้วล็อค พอเขาเปิดไม่ได้ก็ชอบถามว่า "ทำอะไร ทำไมต้องล็อคประตู" เราไม่ชอบมากๆค่ะ รู้สึกแย่มากๆตลอดเวลาที่อยู่บ้าน
ใครมีวิธีแก้ปัญหาอะไรได้บ้างคะ
พ่อแม่เมื่อไหร่จะเห็นว่าเราโตพอสักที
พอมหาลัยเราก็โตขึ้น เริ่มแอบหนีไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนโดยไม่บอกที่บ้าน เพราะถ้าบอกเขาจะห้ามเราทันที ซึ่งเรามองว่ามันแปลกนะคะที่เราโตขนาดนี้ยังห้ามเราเหมือนเด็กๆไม่รู้เรื่องอะไร
มีครั้งนึงอยากไปเที่ยวกับเพื่อนแบบบอกที่บ้านว่าจะไปเที่ยวกับคนนี้ที่นี่ เขาก็ทำเสียงแข็งห้ามเราทันทีค่ะ เราเคยบอกเขานะคะว่า " ถ้าไม่ให้ทำอะไรด้วยตอนนี้ อนาคตจะเริ่มทำอะไรได้ หนูต้องพึ่งพาคนอื่นตลอดหรอ?" เขาก็เงียบนะคะไม่ตอบเราเลย เดินหนีไป
ทีนี้พอเรามีแฟน เวลาไปเจอเขาก็อ้างตลอดว่าไปหาเพื่อน เพราะเคยขอเขาว่าอยากเจอแฟน ไปเที่ยวเช้าเย็นกลับ เขาก็ห้ามเราค่ะ บอกแค่คุยในโทรศัพท์ก็พอ ซึ่งเราแบบรู้สึกแย่กับที่บ้านมากค่ะ
มันไม่ใช่แค่เรื่องแฟนอย่างเดียว ไม่ว่าจะเป็นความเป็นส่วนตัวของเรา ปัจจุบันเขาห้องนอนแล้วล็อค พอเขาเปิดไม่ได้ก็ชอบถามว่า "ทำอะไร ทำไมต้องล็อคประตู" เราไม่ชอบมากๆค่ะ รู้สึกแย่มากๆตลอดเวลาที่อยู่บ้าน
ใครมีวิธีแก้ปัญหาอะไรได้บ้างคะ