เรารู้สึกเครียด รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่มีใครรักเราเลย รู้สึกเหนื่อย ท้อ จน[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อยากปลิดชีพ จะได้จบๆไปไม่ต้องมาเหนื่อย แต่ก่อนตอนที่เราเด็กกว่านี้เราก็เริ่มคิดเรื่องนี้แล้วแต่ไม่กล้าทำ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่ามันง่ายนิดเดียวแค่ต้องเตรียมตัวบอกลากับทุกคน ทำสิ่งสุดท้ายที่เราอยากทำ แค่นั้น เรายังไม่ได้บอกใครในเรื่องนี้ยกเว้นแฟนเรา เค้าปลอบเราดีมากๆจนคิดว่าเค้าคือคนที่รักเราที่สุดแล้วถ้าไม่มีเค้าเราอยู่ไม่ได้ เวลาแฟนต้องทำงานหรือไปตจวก็จะไม่ได้คุยในระหว่างวันสักเท่าไหร่ หลังๆมาเราก็เริ่มร้องไห้โหยหาเค้าเพราะเค้าคือเซฟโซนที่ดีที่สุดของเราแต่เราก็ไม่ได้บอกเค้าตรงๆว่าคิดถึงหรือตอนนี้ร้องไห้อยู่ เราไม่เคยบอกเพื่อน กลัวจะหนักใจคิดว่าเราบ้า ปกติเราร่าเริงตลอดเวลาที่อยู่กับเพื่อนไม่เคยแสดงออกถึงเรื่องนี้ ส่วนแม่เราเราคิดว่าแม่คงไม่สนใจเราขนาดนั้น เราเป็นเด็กขาดความอบอุ่นก็ว่าได้ พี่น้องเราเอาความรักจากแม่ไปจนหมด เราเป็นคนกลางที่เค้าไม่สนใจ ไม่มีเราคงดีสะอีก เราอัดอั้นตันใจมาตลอด3ปี ไม่เคยพูดกับใครเพิ่งพูดให้แฟนฟังเมื่อต้นเดือนกุมภาครั้งแรก เราไม่เคยร้องไห้ให้ใครฟังเลย เราขอระบายไว้ตรงนี้ ขอบคุณมากๆนะคะ ถ้าเราทำเราคงไม่ได้เจอสิ่งดีๆเท่าแฟนคนนี้แล้ว ไม่มีใครดีเท่าเค้ามาก่อนเลย เราฟุ้งซ่านเอง เราไม่น่าดึงให้เค้าหนักใจไปด้วยเลย