สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นทอม ไม่เคยมีแฟน โสดมาตลอด ด้วยหน้าตาไม่ตรงสเปคใคร จนอายุเข้าเลข 3
และได้คุยกับคนคนหนึ่งเป็นดี้ในแอฟหาคู่ นัดเจอกัน กินข้าว ดูหนังกัน และตกลงคบกันเป็นแฟน
ฉันกับแฟนอายุห่างกัน 5 ปี เธออายุ 25 ปี ฉันอายุ 30 ปี ฉันทำงาน ส่วนเธอยังเรียนปริญญาตรี อยู่
ฉันคบกับแฟนมาได้ 1 ปี จึงได้ชวนแฟนย้ายเข้ามาอยู่บ้านด้วย เพราะฉันเช่าบ้านอยู่คนเดียว
ก่อนหน้าที่เธอจะย้ายมาอยู่กับฉันเธอ พักอยู่กับน้อง ๆ ที่เรียนอยู่ในห้องเดียวกับ
(เธอมีแม่อยู่ต่างจังหวัดมี อาชีพรับจ้างทั่วไป ส่งเงินมาให้บ้างไม่ให้บ้าง เพราะมีปัญหาทางครอบครัวเยอะแยะมากมาย)
โดยน้อง ๆ ให้อยู่ฟรี ไม่ต้องจ่าย ค่าน้ำ ค่าไฟ แม้กระทั่ง ค่ากับข้าว เธอก็ไม่ต้องจ่าย ซื้อกับข้าวมาทำกินด้วยกัน ด้วยความสงสาร เนื่องจากว่าเธอไม่มีเงิน แต่อยากเรียน เพื่ออนาคตขอเธอเอง โดยอาศัยเงิน กยศ เดือนละ 3000 บาทในการใช้จ่ายส่วนตัว
พอย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ทั้งค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ฉันเป็นต้องจ่ายเอง ทั้งหมด ด้วยความสงสาร
ฉันบอกเธอว่าอยู่บ้านช่วยทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า ล้างจาน ทำงานบ้าน ต่าง ๆ ให้ด้วยนะ เพราะเนื่องจากว่าการเรียนของ เธอจะเน้นการเรียนออนไลน์ เรียนอยู่บ้าน ทำการบ้านอยู่บ้าน แล้วส่งออนไลน์ เพราะสถานการณ์โควิด
จากแต่ก่อน ค่าใช้จ่ายฉัน แค่ตัวตนเดียวก็แทบจะเดือนชนเดือนอยู่แล้ว เวลากินข้าว ก็ซื้อข้าวกล่องมากิน ก็ จบไปในแต่ละวัน ไม่คิดอะไรมาก
พอแฟนมาอยู่ด้วย ฉันก็จะต้องซื้อกับข้าว เพิ่มขึ้น เพราะให้เธอกินด้วย บางครั้งซื้อผัก อาหารสด มาใส่ตู้เย็นไว้ เพื่อให้เธอทำกิน และทำให้ฉันด้วย เวลาเลิกงาน จะได้กินด้วยกัน
แรก ๆ เธอทำทุกอย่าง ทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน ล่างจาน ทำกับข้าว
แต่พอมาหลัง ๆ ไม่ค่อยทำไรเลย บ้านก็ไม่ค่อยถู ไม่ค่อยกวาด จาน ชาม กินเสร็จบ้างที ก็ให้ ฉันเป็นคนล้าง พอฉันต่อว่า เธอก็บอกแต่ว่า กินด้วยกัน ก็ต้องล้างช่วยกันสิ
บางครั้งฉันกลับมาจากทำงาน ต้องมาทำกับข้าวเอง และต้องเรียกเธอ มากินด้วย ทั้งที่เธออยู่บ้าน แล้วอ้างว่าทำงานส่งอาจารย์ บางครั้งฉันซื้อกับข้าวมา ก็ไม่ช่วยแกะ ฉันต้องแกะเอง แกะเสร็จ เรียกเธอมากินข้าว เธอค่อยมากิน
บางครั้งฉันก็เหนื่อยกับมาจากทำงาน กินข้าวเสร็จ ก็อยากพักผ่อน
บางครั้งฉันก็คิดว่า บ้านกูก็ต้องเช่า ค่าใช้จ่ายทุกอย่างกูก็ต้องจ่าย จนบางทีพูดตรง ๆ ใส่หน้าไปเลย เธอก็งอน และสักพักก็ คุยกันเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ใจหนึ่งฉันอยากบอกเธอให้ย้ายกับไปอยู่กับน้อง ๆ ที่เรียนด้วยกันกับเธอ
แต่อีกใจหนึ่งก็รักเธอ สงสารเธอ
ฉันควรคบต่อ หรือให้เธอ ออกไปจากบ้าน
ควร คบต่อ หรือ พอแค่นี้
และได้คุยกับคนคนหนึ่งเป็นดี้ในแอฟหาคู่ นัดเจอกัน กินข้าว ดูหนังกัน และตกลงคบกันเป็นแฟน
ฉันกับแฟนอายุห่างกัน 5 ปี เธออายุ 25 ปี ฉันอายุ 30 ปี ฉันทำงาน ส่วนเธอยังเรียนปริญญาตรี อยู่
ฉันคบกับแฟนมาได้ 1 ปี จึงได้ชวนแฟนย้ายเข้ามาอยู่บ้านด้วย เพราะฉันเช่าบ้านอยู่คนเดียว
ก่อนหน้าที่เธอจะย้ายมาอยู่กับฉันเธอ พักอยู่กับน้อง ๆ ที่เรียนอยู่ในห้องเดียวกับ
(เธอมีแม่อยู่ต่างจังหวัดมี อาชีพรับจ้างทั่วไป ส่งเงินมาให้บ้างไม่ให้บ้าง เพราะมีปัญหาทางครอบครัวเยอะแยะมากมาย)
โดยน้อง ๆ ให้อยู่ฟรี ไม่ต้องจ่าย ค่าน้ำ ค่าไฟ แม้กระทั่ง ค่ากับข้าว เธอก็ไม่ต้องจ่าย ซื้อกับข้าวมาทำกินด้วยกัน ด้วยความสงสาร เนื่องจากว่าเธอไม่มีเงิน แต่อยากเรียน เพื่ออนาคตขอเธอเอง โดยอาศัยเงิน กยศ เดือนละ 3000 บาทในการใช้จ่ายส่วนตัว
พอย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ทั้งค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ฉันเป็นต้องจ่ายเอง ทั้งหมด ด้วยความสงสาร
ฉันบอกเธอว่าอยู่บ้านช่วยทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า ล้างจาน ทำงานบ้าน ต่าง ๆ ให้ด้วยนะ เพราะเนื่องจากว่าการเรียนของ เธอจะเน้นการเรียนออนไลน์ เรียนอยู่บ้าน ทำการบ้านอยู่บ้าน แล้วส่งออนไลน์ เพราะสถานการณ์โควิด
จากแต่ก่อน ค่าใช้จ่ายฉัน แค่ตัวตนเดียวก็แทบจะเดือนชนเดือนอยู่แล้ว เวลากินข้าว ก็ซื้อข้าวกล่องมากิน ก็ จบไปในแต่ละวัน ไม่คิดอะไรมาก
พอแฟนมาอยู่ด้วย ฉันก็จะต้องซื้อกับข้าว เพิ่มขึ้น เพราะให้เธอกินด้วย บางครั้งซื้อผัก อาหารสด มาใส่ตู้เย็นไว้ เพื่อให้เธอทำกิน และทำให้ฉันด้วย เวลาเลิกงาน จะได้กินด้วยกัน
แรก ๆ เธอทำทุกอย่าง ทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน ล่างจาน ทำกับข้าว
แต่พอมาหลัง ๆ ไม่ค่อยทำไรเลย บ้านก็ไม่ค่อยถู ไม่ค่อยกวาด จาน ชาม กินเสร็จบ้างที ก็ให้ ฉันเป็นคนล้าง พอฉันต่อว่า เธอก็บอกแต่ว่า กินด้วยกัน ก็ต้องล้างช่วยกันสิ
บางครั้งฉันกลับมาจากทำงาน ต้องมาทำกับข้าวเอง และต้องเรียกเธอ มากินด้วย ทั้งที่เธออยู่บ้าน แล้วอ้างว่าทำงานส่งอาจารย์ บางครั้งฉันซื้อกับข้าวมา ก็ไม่ช่วยแกะ ฉันต้องแกะเอง แกะเสร็จ เรียกเธอมากินข้าว เธอค่อยมากิน
บางครั้งฉันก็เหนื่อยกับมาจากทำงาน กินข้าวเสร็จ ก็อยากพักผ่อน
บางครั้งฉันก็คิดว่า บ้านกูก็ต้องเช่า ค่าใช้จ่ายทุกอย่างกูก็ต้องจ่าย จนบางทีพูดตรง ๆ ใส่หน้าไปเลย เธอก็งอน และสักพักก็ คุยกันเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ใจหนึ่งฉันอยากบอกเธอให้ย้ายกับไปอยู่กับน้อง ๆ ที่เรียนด้วยกันกับเธอ
แต่อีกใจหนึ่งก็รักเธอ สงสารเธอ
ฉันควรคบต่อ หรือให้เธอ ออกไปจากบ้าน