สวัสดีค่ะ
ขอเกริ่นก่อนนะคะ สามีเราพื้นฐานทำงานแบบต้องออกต่างจังหวัดบ้าง
ในเดือนนึงอาจจะมี 2 สัปดาห์ที่เค้าไปต่างจังหวัด โดยจะไปครั้งละ 3-4 วัน
แต่ช่วงนี้พ่อสามีป่วยหนักกระทันหัน คือเป็นโรคร้าย ทำให้เค้าต้องเอาเวลาว่างที่มีทั้งหมดกลับบ้าน
บางวันถ้าอยู่กับครอบครัวคือแทบไม่ติดต่อมาเลยค่ะ
โดยรีบเคลียร์งาน แล้วกลับไปที่บ้าน เนื่องจากบ้านเรากับบ้านครอบครัวสามีอยู่ห่างกัน 900 โล
เคยไปนานสุดคือ ไปทำงานแล้วกลับบ้านเลย 3 อาทิตย์ที่เราไม่เจอเค้าเลย

ตอนแรกเราก็รู้สึกโอเค ไม่เป็นไร 
เราก็ทำงานของเราไป อยู่บ้านคนเดียวสบายใจดี ทำนู่นนี่นั่นเรื่อยเปื่อย
ตอนนี้สถานการ์แบบนี้เข้าสู่เดือนที่ 3 แล้ว
จนตอนนี้เรากลายเป็นคนนอนตี 2-3 เพราะเรานอนไม่หลับ เราเหงา
เมื่อก่อนเราคิดว่าดีจัง ไม่ต้องทำกับข้าว ไม่เหนื่อย กินข้าวไปดูซีรีย์ไปดีจะตาย
ก่อนนอนไม่ต้องรีบอาบน้ำ ไม่ต้องรีบนอน ตื่นมาไม่พับผ้าห่ม
ไม่ต้องเก็บโต๊ะทำงานทุกวัน
ไม่ต้องเก็บกวาดถูบ้าน อยากทำอะไรก็ทำ
จะกินขนมที่โซฟา ซื้อของออนไลน์เท่าไหร่ก็ได้
แต่ตอนนี้คือไม่ใช่เลย
จากปกติเป็นคนนอนง่าย หัวถึงหมอนก็หลับ
เราจะกลับบ้านเราก็ติดงาน เพราะงานยุ่ง เรา WFH แต่ต้องสแตนบายอยู่ที่บ้าน ออกตจวไม่ได้

กลายเป็นเราไม่มีสมาธิ เลื่อนลอย ไม่มีสติทำงาน
เรารู้ว่าเราไม่ควรเรียกร้องอะไรจากสามีตอนนี้ เราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ
เราไม่อยากสร้างภาระให้เค้า ไม่อยากให้เค้าลำบากใจ
พยายามทำตัวแบบเหมือนโอเค ให้เค้าทำอะไรเต็มที่เลย เพราะเค้าก็กำลังเจอเรื่องที่เศร้าเหมือนกัน แถมยังหนักกว่าเราอีกค่ะ
แค่อยากให้เค้าหันมาแล้วเจอเรายืนยิ้มอยู่ตรงนี้ พร้อม support กันค่ะ