ความรับผิดชอบเป็นทีมคืออะไร
คือการที่คนในทีมทำพลาด
และเราต้องรับผิดร่วมด้วยตลอดใช่ไหม
ทั้งที่บางอย่างก็ต้องเป็นความรับผิดชอบ
ส่วนบุคคล
แต่เมื่อพลาด หัวหน้า ก็ให้เราคอยแก้ให้คนที่พลาดทุกครั้ง แม้คนคนนั้น จะชอบทำร้ายเราลับหลัง
แทงหลังเราตลอดเวลา
ชอบพูดให้คนอื่นรู้สึกไม่ดีกับเรา
และคอยจับผิดการทำงานเราตลอดเวลา
เช่นการเอาเราไปพูดลับหลังว่าเรามีปัญหา
ชอบขอหยุดเยอะ ทำให้น้องขึ้นเวรเยอะมาก
รู้สึกเหนื่อย ทั้งที่จริง
เราคือ คนที่ทำงานขึ่นเวรแทนตลอด
เวลาขอลงเวรเร็ว ไม่พร้อม ไม่สบาย
และน้องไม่เคยแม้สักครั้ง ที่ทำงานแทนเรา
ไม่เข้าใจว่าพูดแบบนั้นทำไม ?
หรือ เอาการที่มีการพูดคุยเรื่องงานกันสองคน
ถึงปัญหาการทำงาน ที่ควรปรับแก้ของน้อง
โดยที่เราเพียงแค่แนะนำบอกไป โดยไม่มีการพูดไม่ดีใส่ จนเคลียร์เรียบร้อย ไม่มีปัญหา ไปบอกหัวหน้า
ว่าเราพูดจาไม่ดีใส่ ทั้งที่รู้แก่ใจว่าไม่ใช่เรื่องจริง
โดยเสริมคำพูดตัวเองไปหนักมากกก
ทำหัวหน้ามองเราแย่บ่อยครั้ง
เราก็ยังต้องลงมือช่วยเหลือ แม้บางครั้งอยากให้แก้ไขเองบ้าง
ไม่ใช่ขอให้คนอื่นมาช่วยทุกครั้ง
ควรปรับความคิดในการช่วยเหลือคนแบบนี้ยังไง ทั้งที่กี่ครั้งที่ช่วยไป ก็ไม่เคยสำนึก ไม่เคยบอกว่าตัวเองทำผิด ทำพลาด ไม่เคยยอมรับการทำผิดของตัวเองสักครั้ง ไม่เคยขอโทษ หรือ ขอบคุณการกระทำทุกครั้งที่ช่วยเหลือไว้
หรือต้องคิดว่านี่คือ กรรมที่ทำร่วมกัน ????
แต่หากลองมาเป็นเราพลาดบ้าง
เราต้องแก้ด้วยตัวเอง
ไม่เคยยื่นมือมาช่วย มีแต่เอาไปนินทา
สังเกตหาเรื่องบอกหัวหน้าตลอด
เพียงแค่เพราะคำว่า "รุ่นพี่ " ที่ต้องคอยแก้ไขความผิดพลาด และยังทำความผิดแบบเดิมๆซ้ำๆ
ของคนที่ไม่รู้ข้อผิดพลาด แม้ทำผิด ก็ยังคงปัดสิ่งนั้นออกตัวเองเสมอ
อยากได้วิธีปรับใจ ในการช่วยเหลือต่อไป
โดยที่เราเอง ไม่รู้ฝืนใจตัวเองทุกครั้ง
ความรับ"ผิด"ชอบ ในทีม สำคัญแค่ไหน ???
คือการที่คนในทีมทำพลาด
และเราต้องรับผิดร่วมด้วยตลอดใช่ไหม
ทั้งที่บางอย่างก็ต้องเป็นความรับผิดชอบ
ส่วนบุคคล
แต่เมื่อพลาด หัวหน้า ก็ให้เราคอยแก้ให้คนที่พลาดทุกครั้ง แม้คนคนนั้น จะชอบทำร้ายเราลับหลัง
แทงหลังเราตลอดเวลา
ชอบพูดให้คนอื่นรู้สึกไม่ดีกับเรา
และคอยจับผิดการทำงานเราตลอดเวลา
เช่นการเอาเราไปพูดลับหลังว่าเรามีปัญหา
ชอบขอหยุดเยอะ ทำให้น้องขึ้นเวรเยอะมาก
รู้สึกเหนื่อย ทั้งที่จริง
เราคือ คนที่ทำงานขึ่นเวรแทนตลอด
เวลาขอลงเวรเร็ว ไม่พร้อม ไม่สบาย
และน้องไม่เคยแม้สักครั้ง ที่ทำงานแทนเรา
ไม่เข้าใจว่าพูดแบบนั้นทำไม ?
หรือ เอาการที่มีการพูดคุยเรื่องงานกันสองคน
ถึงปัญหาการทำงาน ที่ควรปรับแก้ของน้อง
โดยที่เราเพียงแค่แนะนำบอกไป โดยไม่มีการพูดไม่ดีใส่ จนเคลียร์เรียบร้อย ไม่มีปัญหา ไปบอกหัวหน้า
ว่าเราพูดจาไม่ดีใส่ ทั้งที่รู้แก่ใจว่าไม่ใช่เรื่องจริง
โดยเสริมคำพูดตัวเองไปหนักมากกก
ทำหัวหน้ามองเราแย่บ่อยครั้ง
เราก็ยังต้องลงมือช่วยเหลือ แม้บางครั้งอยากให้แก้ไขเองบ้าง
ไม่ใช่ขอให้คนอื่นมาช่วยทุกครั้ง
ควรปรับความคิดในการช่วยเหลือคนแบบนี้ยังไง ทั้งที่กี่ครั้งที่ช่วยไป ก็ไม่เคยสำนึก ไม่เคยบอกว่าตัวเองทำผิด ทำพลาด ไม่เคยยอมรับการทำผิดของตัวเองสักครั้ง ไม่เคยขอโทษ หรือ ขอบคุณการกระทำทุกครั้งที่ช่วยเหลือไว้
หรือต้องคิดว่านี่คือ กรรมที่ทำร่วมกัน ????
แต่หากลองมาเป็นเราพลาดบ้าง
เราต้องแก้ด้วยตัวเอง
ไม่เคยยื่นมือมาช่วย มีแต่เอาไปนินทา
สังเกตหาเรื่องบอกหัวหน้าตลอด
เพียงแค่เพราะคำว่า "รุ่นพี่ " ที่ต้องคอยแก้ไขความผิดพลาด และยังทำความผิดแบบเดิมๆซ้ำๆ
ของคนที่ไม่รู้ข้อผิดพลาด แม้ทำผิด ก็ยังคงปัดสิ่งนั้นออกตัวเองเสมอ
อยากได้วิธีปรับใจ ในการช่วยเหลือต่อไป
โดยที่เราเอง ไม่รู้ฝืนใจตัวเองทุกครั้ง