คือว่าทางนี้เป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง เคยเป็นโรคซึมเศร้ามาก่อนค่ะ เคยไปหาหมอมาแล้ว แต่ก็ต้องหยุดยากะทันหันเพราะว่าการเงินทางบ้าน

 แม่ก็บอกว่าไม่ต้องไปหาหมอหรอก กินยาเยอะมันไม่ดี เราหายแล้ว แต่เราเริ่มรู้สึกเหมือนเมื่อก่อน ก่อนจะไปหาหมอ คือจะหงุดหงิดง่ายมาก คนในบ้านใครพูดอะไรแรงๆ หรือธรรมดานิดๆหน่อยๆก็จะชอบเก็บไปคิดมาก ชอบน้อยใจ เก็บคำพูดไปตำหนิคนเดียว แอบไปร้องไห้เงียบๆคนเดียวเงียบๆ เคยคิดจะฆ่าตัวตายแค่ก็ไม่กล้าพอ

 หรือว่ามันเป็นธรรมดาของเด็กอายุ19-20 ที่ชอบเรียกร้องความสนใจเหรอคะ รู้สึกไม่ชอบตัวเองในตอนนี้เลย 

 มีปมเคยปรึกเรื่องนี้กับแม่เมื่อก่อนไปหาหมอ พอท่านโมโหลืมตัวก็เอาคำที่เราปรึกษามาจี้จุดเรา ว่าที่เป็นอะไรแบบนี้เป็นเพราะเราทำตัวเองทั้งนั้น เลยไม่กล้าปรึกษาคนในบ้านอีกเลย ที่ไปหาหมอได้เพราะพี่สะใภ้แนะนำให้ไป ท่านถึงยอมให้ไปหาหมอ

 คือปัจจุบันตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่แต่น้อยกว่าเมื่อก่อนคือไม่กรีดแขนตัวเองแล้ว ตั้งแต่ที่หยุดยากะทันหันแล้วแม่บอกว่าหายแล้วให้พูดซ้ำๆว่าเราหายแล้ว เราก็รู้สึกหลอกตัวเองมาตลอด ไม่มีใครทางบ้านสนับสนุนให้เราไปหาหมอ

 คือตอนนี้มันเริ่มรู้สึกเหมือนอิ่มตัว ไม่เอาอะไรกับชีวิตแล้ว รู้สึกอยากจะตาย แต่ก็กลัวไม่ตายแล้วจะมาทำให้ลำบากทีหลัง แต่ลึกๆแล้วเราก็รู้สึกยังไม่อยากตาย มันรู้สึกสองจิตสองใจ คือสับสนตัวเองมาก รู้สึกสิ่งที่ทำมามันไร้ประโยชน์ไม่ต้องมีเราก็ได้ พอจะพยามฆ่าตัวตายมันก็เหมือนจิตสำนึกเล็กๆพยามดึงเราออกมา ทุกวันนี้ยังไม่มีใครรู้เลยว่าตอนนี้เรารู้สึกแบบนี้ แอบร้องไห้ หรือเคยพยามฆ่าตัวตายไปกี่ครั้ง

 เป็นคนที่พิมพ์อธิบายอะไรไม่เก่ง เผลอพิมพ์ระบายอะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ