คือผมจะบอกก่อนว่าผมเป็นคนนิสัยจะเรียกว่าขี้ง๊กก็ได้ 
เรื่องอาหารการกิน ถ้าผมกินอยู่อะไรคนเดียว ผมจะพยายามประหยัดสุด ๆ 

แล้วผมมีแฟนที่คบกันมาได้สักพัก บ้านเราทั้งสองห่างกัน 50 กิโล ผมต้องไปรับไปส่งเขา เวลาจะไปเที่ยวหรือไปไหนกัน
ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ส่วนมากผมจะเป็นคนออกค่อนข้างมากในแต่ละครั้ง แล้วผมรู้สึกเงินเก็บผมเริ่มค่อย ๆ หายไป คือผมไม่ได้ซีเรียสนะครับที่ผมเสียเงินไปกับ
การไปเที่ยวกับแฟน คือผมคิดว่าเราก็เที่ยวกันให้น้อยลง แล้วเริ่มออมเงินใหม่ก็ได้ นิ่คือความคิดผมนะครับ

แล้วพักหลัง ๆ แฟนผมเริ่มเอาแต่ใจครับ อย่างเขาอยากจะไปดูหนัง ผมก็โอเค จองตั่วออกค่าตั๋วให้หมด แล้วผมดันไปรับแฟนช้า จนหนังเริ่มฉายไปแล้ว
ผมก็บอกไม่เป็นไร เดี๋ยวจองใหม่แล้วผมก็ออกค่าตั๋วให้ใหม่ แล้วอยู่ ๆ เขาก็งอนผม ซึ่งผมไม่โอเคเลย ผมต้องไปรับไปส่งเขา ค่าใช้จ่ายก็ออกให้หมด 
เขาแค่คอยอยู่บ้าน ไม่ต้องออกแรงอะไรเลย ผมก็บอกเขาไปครับว่าผมไม่โอเค เขาก็หายงอน

แล้วช่วงนี้ราคาน้ำมันแพง แล้วอาทิตย์นี้แฟนผมอยากมาเที่ยวบ้านผม ผมก็บอกแฟนผมไปว่า ช่วยนั่งรถไฟมาลงในเมืองได้ไหม เดี๋ยวผมไปรับในเมือง ผมจะได้ไม่ต้องขับรถย้อนไปย้อนมา ถ้าผมไปรับไปส่งเขา ก็รวมกว่า 200 กิโลแล้ว แฟนผมเลยบอกว่า "งั้นไม่ไปดีกว่ามั้ยนะ" คือคำพูดนี้ผมเลยเข้าใจเลยว่า เขาไม่คิดที่จะช่วยแบ่งเบาภาระอะไรเลย ไม่คิดจะพยายาม หรือออกแรงทำอะไรเองเลย ผมเริ่มไม่โอเคกับคน ๆ นี้แล้ว พอจะมีวิธีไหนที่พอจะดัดนิสัยแฟนคนนี้ผมได้ไหมครับ