คือหนูเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วค่ะตั้งแต่เด็กเหมือนเป็นปมในใจ ตอนเด็กจะถูกโดนแกล้งบางที่ก็โดนครูตีหนักโดนบูลลี่โดน คนหัวเราะใส่เป็นพวกวัยรุ่นรุมด่าทั้งพ่อทั้งแม่จนอยู่ๆก็เกิดอาการ ช็อคขณะร้องไห้ หายใจเร็วๆหายใจไม่ออก ตัวเกร็งมือจีบ รู้สึกอยู่ดีๆก็หนาว ตั้งแต่นั้นมาหนูก็เครียดมาเรื่อยๆ มีปัญหาเข้ามามากมายซึ่งไหวแล้วไม่เคยบอกใครเลย หนูรู้สึกว่า อายุน้อยเกินกว่าจะรับพวกมันไหว เหมือนแบบอายุเท่านี้ทำไมถึงต้องมาเจออะไร มันดูมากมายเกินไป แล้วหนูก็เป็นคน sensitive ง่ายมาก รู้สึกว่าตอนนี้ใครพูดอะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้แล้วรู้สึกเหมือนผิดผิดหวังท้อแท้เหนื่อยไม่อยากทำอะไรเลย บางครั้งร้องไห้ก็วิตกจริต บางทีก็หัวเราะตบหน้าตัวเอง บางทีก็ร้องไห้ติดต่อกันถ้าหนักมากๆ หรือไม่หนูรู้สึกเหมือนหนูคิดไปเอง หรือหนูเครียดมากไป ไม่มีใครเคยถามหนูเลยว่าเป็นอะไรหรือทำอะไรบ้าง รู้สึกน้อยใจแล้วก็เหมือนอยู่คนเดียว ไม่มีใครเข้าใจ ถึงพูดไปแบบเขาก็คงไม่เชื่อแล้วก็หาว่าหนูไร้สาระ เป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วค่ะ เคยคิด จะฆ่าตัวตาย นะคะแต่ว่าไม่เคยทำ ไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะเราไม่อยากให้ใครเสียใจ ตอนนี้หนูรู้สึกเก็บกดมาก บางทีคนไม่รู้เขาก็มาด่าเราคะแล้วหนูก็รู้สึกยิ่งเครียดเข้าไปอีก เขาไม่รู้ว่าเราไปเจออะไรมาบ้าง หนูเข้าไปอยู่ในโลกออนไลน์แล้วก็เจอผู้ใหญ่ที่ไม่ดี แล้วตอนนั้นหนูก็เด็กมากๆ เขาขอให้หนูถ่ายภาพโป๊เปลือยให้เขาดู ตอนนั้นหนูไม่รู้หนูก็เลยทำตามที่เขาพูด หนูคงผิดเองที่ทำอย่างนั้น หนูไม่กล้าบอกใครเลย รู้สึกอายมาก ที่ตัวเองทำแบบนั้นลงไป หนูอดทนที่สุดแล้ว เหมือนตอนนี้มันพร้อมจะระเบิดออกมา เครียดกับงาน เครียดกับครอบครัวนิดหน่อย พ่อชอบพูดแรง ถ้าหนูทำผิดนิดนึงเขาก็จะด่าแรง บางครั้งก็ไม่กล้าจะถามหรือจะบอกอะไรเขา แม่ก็มีบ้างที่ไม่ค่อยเข้าใจแต่ส่วนใหญ่หนูก็ไม่เคยเล่าอะไรให้เขาฟัง พ่อกับแม่ก็ค่อนข้างจะแก่มากแล้ว หนู เป็นลูกหลงมามีพี่ชายพี่พี่ชายไม่ค่อยจะว่างก็เลยไม่ค่อยจะสนิทกัน รู้สึกว่าช่วงนี้มัน หนักมาก ตอนนี้หนูเพิ่งจะอายุแค่ 14 ปี แค่นี้สำหรับหนูรู้ว่าหนูเหนื่อยแล้ว ในอนาคตหนูจะไม่เครียดตายเลยหรอคะ หนูควรจะไปพบจิตแพทย์ดีไหม หนูไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากให้มีใครสักคนที่เข้าใจ แล้วพ่อแม่ก็ไม่เคยรู้ว่าทั้งเดือนหนูร้องไห้ไปกี่รอบหลายในห้องของตัวเอง
หนูค่อนข้างเครียดมากร้องไห้บ่อยอยากรู้ว่าผิดปกติไหม อยากระบายด้วยค่ะ