ใครมีประสบการณ์เลิกกันแล้วแต่ยังอยู่ด้วยกันบ้างไหมครับ ? มาแชร์เหตุผลและวิธีรับมือกันเถอะ

กระทู้สนทนา

Hurt Room ประสบการณ์ชีวิตคู่ แฟนเก่า ปัญหาความรัก ศาสนาพุทธ

_{สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิพย์ ผมมีประสบการณ์เลิกกับแฟนแล้วแต่ยังอยู่ด้วยกันมาเล่าให้ฟังครับ จริงๆอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆด้วยแหละ 555 คืองี้นะ เราทั้งคู่อยู่คนละจังหวัดซึ่งไกลกันพอสมควรถ้าขับรถไปก็ใช้เวลาประมา5-6ชั่วโมงกว่าจะไปถึง ด้วยความที่ตอนนั้นผมเดินทางไปหาเค้าบ่อยมาก ประมาณเดือนล่ะ2ครั้งอ่ะครับ แล้วทีนี้หลังจากคบกันได้ครึ่งปีผมก็ชวนเค้าย้ายมาเรียนที่กรุงเทพแล้วมาพักอยู่บ้านผมโดยสัญญาว่าจะให้อยู่จนเรียนจบเลย เค้าก็ดูคิดหนักมากนะครับ ใช้เวลาตัดสินใจนานเลย ในใจผมก็ลุ้นนะว่าเค้าจะยอมมาไหม แต่ทุกคนก็น่าจะเดาออกเนอะว่าเค้าจะมามั๊ย ดูจากชื่อกระทู้ก็คงรู้แล้ว 5555 ใช่ครับ สุดท้ายเค้าก็ตัดสินใจย้ายมาอยู่กับผม ยอมรับเลยว่าช่วงแรกๆที่อยู่ด้วยกันมีความสุขมาก แม่ผมก็ต้อนรับเค้าอย่างอบอุ่น รักเค้าเหมือนลูกชายอีกคนเลย เค้าเองก็ดูมีความสุข น่าเสียดายที่ชีวิตรักมันไม่สามารถเลือกความสุขได้เพียงอย่างเดียว . . .}

_{เชื่อว่าคู่รักทุกๆคู่คงจะผ่านทั้งสุขและทุกข์มาร่วมกันมากมายใช่ไหม คู่ผมเองก็เช่นกัน แรกๆเราก็ผ่านมันไปได้ แต่พอเรามาทะเลาะกันบ่อยๆด้วยปัญหาเดิมๆ มันโคตรจะบั่นทอนจิตใจเลยครับ พอทะเลาะกันไปบ่อยๆเค้าก็ขอเลิก แต่เค้าเองก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะย้ายออกหรือจะไปไหนเลยนะครับ ยังใช้ชีวิตเหมือนทีผ่านมาทุกอย่างเว้นแต่เราเลิกกันแล้ว ที่เค้ายังทนอยู่กับผมก็เพราะว่าเค้าจะเรียนให้จบก่อนจากนั้นเค้าก็คงไปตามทางของเค้า ช่วงแรกๆผมเสียใจมากๆ ทรมานสุดๆที่ต้องอยู่กับคนที่หักอกเราโดยที่ผมเองก็ไม่ได้บอกคนรอบตัวด้วยนะว่าเลิกกันแล้ว ผมมีเหตุผลง่ายๆ2ข้อเองครับ}

_{1. ผมไม่อยากให้ใครมองเค้าไม่ดี ไม่อยากให้ใครๆมองเค้าว่าเห็นแก่ตัวที่ยังอยู่กัยผมเพื่อแค่ให้ตัวเองเรียนจบก่อนค่อยย้ายออก}

_{2. ผมไม่อยากให้แม่ผมอึดอัดและลำบากใจกับการที่ต้องอยู่กับเค้า เพราะแม่ผมก็เอ็นดูเค้ามาก แม่คงทำตัวไม่ถูกแน่ถ้ารู้เรื่องที่เราเลิกกัน อีกอย่างเค้าเองก็คงวางตัวไม่ถูกถ้าต้องอยู่ด้วยกันโดยไม่มีสถานะที่ชัดเจนแบบนี้}

_{ใจจริงๆตอนแรกอ่ะยอมรับเลยว่าลังเลใจมากๆว่าจะไล่เค้าไปให้พ้นๆหรือจะให้อยู่ต่อดี เพราะถ้าไล่ไปเค้าก็คงไม่รู้จะไปอยู่ไหนในกทม.เพราะว่าเค้ายังต้องเรียนอยู่ที่นี้ ถ้าไม่ได้อยู่บ้านนี้คงลำบากมาก เพราะเค้าเองก็ยังไม่มีรายได้ประจำ แต่อีกใจก็อยากให้เค้าออกไปมากเพราะผมทรมานใจเหลือเกินที่ต้องอยู่ด้วยกันทั้งๆเลิกกันแล้วแต่เราก็ยังรักเค้าอยู่ จนมาเกิดเรื่องให้เราทะเลาะกันหนักมากๆ หนักกว่าตอนที่เป็นแฟนกันอีก ตอนนั้นเค้ามีอะไรในใจก็พูดหมดเลย ด่าว่าผมสารพัด ผมก็ได้แต่ฟังแล้วก็ร้องไห้ จนเค้าพูดจบผมก็บอกให้เค้าไปเก็บของแล้วออกจากบ้านผมไปซะ เค้าก็ดูช๊อคอยู่เหมือนกันแต่ก็ยอมไปเก็บของนะครับ ตอนที่เค้ากำลังเก็บของอยู่ผมกระวนกระวายใจมาก ตอนนั้นรู้สึกเหมือนตัวเองพูดอะไรที่ไม่ควรออกไป ผมก็เลยตัดสินใจไปคุยกับเค้าแบบใจเย็นๆอีกรอบ}_{คุยกันไปมาจนสุดท้ายผมก็ยอมให้เค้าอยู่บ้านผมต่อไป เพราะผมรู้ว่าเค้าเป็นคนให้ความสำคัญกับการเรียนแค่ไหน ที่เค้ายงย้ายมาอยู่ที่นี้ก็เพราะเรื่องเรียน ถ้าจะให้ผมทำลายอนาคตเค้ามันคงใจร้ายเกินไปหน่อยอ่ะเนอะ ตอนรักกันเคยสัญญาว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะให้อยู่นี่เนอะ ถ้าทำผิดสัญญาเดี๋ยวจะโดนมองว่านิสัยไม่ดี 55555}

_{ทุกวันเราก็อยู่กันแบบเงียบๆครับ บางทีผมก็แหย่ๆเค้าบ้างเค้าก็จะลำคาญๆหน่อย เวลาไปใกล้ๆเค้าก็เขยิบหนีบ้าง ยอมอยู่ใกล้ๆบ้างแล้วแต่อารมณ์เค้า แต่มันก็ไม่ได้แย่ไปซะทั้งหมดนะครับ ยังมีบางครั้งนานๆทีเค้าก็มากอดผม มานอนบนตัวผมบ้าง ทำตัวน่ารักๆกับผมให้ผมมีความสุขอยู่บ้างเหมือนกัน ถึงจะนานๆ ครั้งก็เถอะ5555}

_{เรื่องที่อยากปรึกษาจริงๆก็คือผมควรจัดการความรู้สึกตัวเองอย่างไรดีครับ จะทำอย่างไรเพื่อที่จะให้จิตใจเศร้าน้อยลง เมตตาตัวเองมากขึ้น ถ้าวันนึงเกิดเค้าไปเจอคนใหม่ๆที่ถูกใจจะพลอยยินดี ร่วมสุขใจกับเค้าได้มั๊ย ถ้าไม่ได้จะวางอุเบกขาปล่อยวางยังไง อยากได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆมากเลยครับ}

_{มีเพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์ทำนองนี้และรับมือกับมันยังไงบ้างหรอครับ? มาช่วยแชร์เรื่องราวเพื่อเป็นวิทยาทานให้ผมและคนที่ผ่านมาอ่านกระทู้นี้เผื่อจะมีวิธีดีๆไว้รับมือกับเรื่องนี้กันด้วยน้าาา}

_{ปล.ขออนุญาตแท็กห้องศาสนาพุทธด้วยนะครับ อยากได้ความเห็นเชิงธรรมะด้วย}
_{ปล.2 ขอบคุณทุกๆท่านที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะครับ}