เนื้อเรื่องเป็นเนื้อหาเกี่ยวกับครอบครัว อ่านอาจงง ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวเรา ณ ปัจจุบันนี้มีกัน 6 คน
มีปู่ อายุ 84 ปี
มีพ่อ อายุ 59 ปี
มีแม่ อายุ 63 ปี
มีอาคนที่สอง อายุ 53 ปี
มีพี่ชาย อายุ 29 ปี
และเรา อายุ 26 ปี
เมื่อก่อน...ขอใช้คำนี้ เรา พ่อ แม่ และพี่ ถูกปู่และาเพิกเฉยใส่มาตลอด อาจจะเพราะ (จากพ่อเล่านะ) ครอบครัวแม่ยากจน แม่เราเป็นคนขี้เหนียว แต่เพราะพ่อแม่เรารักกัน เลยผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้ ย่าเรา รักแม่เรามาก ถึงเป็นเพียงแค่ลูกสะใภ้ก็ตาม ย่ารักแม่เรามาก ถึงขนาด อาคนที่หนึ่งของเรา (ปัจจุบันเสียชีวิตนานแล้ว) ไม่ชอบแม่ พยายามหาเรื่องใส่ความต่างๆนานา แต่เพราะแม่เราเก่ง จึงผ่านพ้นมาได้ เมื่อหลายปีก่อน ตอนเราเรียนมหาวิทยาลัยอายุประมาณ 18-21 ปี แน่นอนเราไม่มีทุนเรียนทันที่ ต้องกู้กยศ. แต่ใช่ว่าจะกู้ได้ทันทีนะ แม่เราจึงไปขอยืมเงินอาคนที่สองเรา อาตอบอย่างมั่นใจว่า"ไม่มี" พ่อเราที่ตอนนั้นต้องทำงานห่ามรุ่งห่ามคำ เข้าดึกออกเช้า ควบกะ เพื่อที่จะส่งเสียเราเรียนให้ได้โดยที่ไม่ต้องง้อใคร (แต่งงานออกมาเป็นอีกครอบครัวแล้วอ่ะเนอะ) จนทำให้เราและพี่ชายเรียนจบมาจนถึงทุกวันนี้
เราเริ่มทำงานเลย ทำงานได้สามปี 21 22 23 อยากออกรถ โดยเป็นความคิดของพ่อแม่ เพราะท่านทั้งสองไม่เคยมีรถยนต์เลย เลยตัดสินใจดาวน์รถออกมา และแน่นอนกำลังมีตัวละครอีกตัวโผล่มา
ลูกพี่ลูกน้องเรา (ลูกของอาคนที่หนึ่ง) เกิดความอิจฉา บอกว่า "ปัญญาจะซื้อที่สร้างบ้านไม่มีกระเดะออกรถ" ใช่ค่ะ มันเป็นภาษาที่ค่อนข้างสุภาพ แต่ที่จริงแรงกว่านี้
เรากับพี่เฉยมาตลอดไม่สนใจคำพูด แต่พอออกรถได้ไม่พอปี เรื่องราววัย 24 ปี (เบญเพจรึเปล่านะ) ก็ถือกำเนิดขึ้น ไอลูกพี่ลูกน้องเรา มันบอกว่าน้ามันที่เลี้ยงมันมาตั้งแต่แม่มันตายโกงเงินมันไป (อาคนที่สองของเราเลี้ยงมันมาตั้งแต่อาคนที่หนึ่งต่ยไป) เรื่องราวมากมาย มันบอกโกงมาให้เรา ไอเวรรรรร กูอยู่กันสี่คนบอกอาคนที่สองโกงมาออกรถให้กู (ขออภัยที่หยาบ)
พ่อเรานั้นได้อธิบายถึงการเงินที่บ้านเราขยายออกมาจากที่เคยไม่มี มันได้มีขึ้นแล้ว ทำไมลุงต้องโกงละ (พ่อเรามีสักเป็นลุงมัน)
แต่ๆๆๆๆ ปู่เองซึ่งไม่เคยออกปากออกเสียงบอกว่า งั้นก็แยกกันอยู่เลย และแน่นอนเรากับพี่ตกลงทันที แต่มันพีคกว่านั้น ลูกพี่ลูกน้องเรา มันไม่เลี้ยงปู่กับอาคนที่สองของเรา ใช่ค่ะ อาคนที่สองของเรา เป็นน้ามันซึ่งเลี้ยงมันมาตั้งแต่แม่มันตาย (อาคนที่หนึ่งของเรา) เลี้ยงมันมาตีนเท่าฝาหอย แบกอุ้มกันไปดูทีวีเมื่อก่อนบ้านผู้ใหญ่บ้านกำนันมีทีวี ใช่ค่ะ มันบอก มันไม่เลี้ยง เพราะอาคนที่สองของเราโกงเงินมาให้เราออกรถ ให้ตายเถอะ...
เราตัดสินใจเอาว่ะ ไปด้วยกันนิแหละ ใช้เวลาหาที่หาทาง ประมาณปีกว่า สร้างบ้านด้วยเงินเก็บของเราและพี่ เราทำงานมาสามปี ส่วนพี่เราทำงานมาเจ็ดปี สร้างบ้านหลังเล็กได้สองหลัง หนึ่งหลังมีสองห้องนอน หนึ่งห้องโถง หนึ่งห้องน้ำ พื้นที่แค่ 36 ตารางเมตร คิดเอานะคะ บ้านหลังเล็กๆ มันดีมากเลยค่ะ หลังจากสร้างเสร็จเราย้ายของบ้านปู่อามาก่อน ให้ปู่ไม่ต้องเหนื่อยมากอาเราเองมีโรคประจำตัว เราย้ายเสร็จภายในสามวันเพราะของเก็บไว้แล้ว... พอมาอยู่บ้านใหม่ที่เรามีกันแค่หกคนในบ้าน มันรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นรั้วสังกะสี ล้อมรอบ กันมาที่เราเลี้ยงออกไปวิ่งเล่น กันคนมองเข้ามา แต่เรารู้สึกว่ามันปลอดภัยมากกว่าหลังเดิมที่เราเคยอยู่ แต่ไม่ใช่เจ้าของ เรากับพี่รวมถึงแม่ตัดสินใจว่าที่ดินผืนนี้มอบให้พ่อกับอาเป็นเจ้าของ จนมาวันนี้ที่เราได้มาเขียนกระทู้เรารู้มาว่า ผู้ที่รับมรดกที่ดินคือเราและพี่ชายเราเอง ปู่เขียนมรดกอาวุธปืนให้เรา มอบรถคันเก่าๆให้พี่ชาย...
ทุกคนว่าที่เราเล่ามามันแปลกมั้ย ที่อยู่ดีดีอาคนที่สองของเรา ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยแม้แต่จะสนใจเรากับพี่ แต่มาตอนนี้กลับมอบให้ทุกอย่าง แล้วเราว่าเราแปลกมั้ย กับอาคนที่สองของเราที่ไม่เคยเลยแม้แต่เลี้ยงเรา เรากลับทิ้งท่านไว้ตรงนั้นไม่ได้ ทุกคนคิดว่ายังไงคะ??
เราและพี่แปลกมั้ย??
เรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวเรา ณ ปัจจุบันนี้มีกัน 6 คน
มีปู่ อายุ 84 ปี
มีพ่อ อายุ 59 ปี
มีแม่ อายุ 63 ปี
มีอาคนที่สอง อายุ 53 ปี
มีพี่ชาย อายุ 29 ปี
และเรา อายุ 26 ปี
เมื่อก่อน...ขอใช้คำนี้ เรา พ่อ แม่ และพี่ ถูกปู่และาเพิกเฉยใส่มาตลอด อาจจะเพราะ (จากพ่อเล่านะ) ครอบครัวแม่ยากจน แม่เราเป็นคนขี้เหนียว แต่เพราะพ่อแม่เรารักกัน เลยผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้ ย่าเรา รักแม่เรามาก ถึงเป็นเพียงแค่ลูกสะใภ้ก็ตาม ย่ารักแม่เรามาก ถึงขนาด อาคนที่หนึ่งของเรา (ปัจจุบันเสียชีวิตนานแล้ว) ไม่ชอบแม่ พยายามหาเรื่องใส่ความต่างๆนานา แต่เพราะแม่เราเก่ง จึงผ่านพ้นมาได้ เมื่อหลายปีก่อน ตอนเราเรียนมหาวิทยาลัยอายุประมาณ 18-21 ปี แน่นอนเราไม่มีทุนเรียนทันที่ ต้องกู้กยศ. แต่ใช่ว่าจะกู้ได้ทันทีนะ แม่เราจึงไปขอยืมเงินอาคนที่สองเรา อาตอบอย่างมั่นใจว่า"ไม่มี" พ่อเราที่ตอนนั้นต้องทำงานห่ามรุ่งห่ามคำ เข้าดึกออกเช้า ควบกะ เพื่อที่จะส่งเสียเราเรียนให้ได้โดยที่ไม่ต้องง้อใคร (แต่งงานออกมาเป็นอีกครอบครัวแล้วอ่ะเนอะ) จนทำให้เราและพี่ชายเรียนจบมาจนถึงทุกวันนี้
เราเริ่มทำงานเลย ทำงานได้สามปี 21 22 23 อยากออกรถ โดยเป็นความคิดของพ่อแม่ เพราะท่านทั้งสองไม่เคยมีรถยนต์เลย เลยตัดสินใจดาวน์รถออกมา และแน่นอนกำลังมีตัวละครอีกตัวโผล่มา
ลูกพี่ลูกน้องเรา (ลูกของอาคนที่หนึ่ง) เกิดความอิจฉา บอกว่า "ปัญญาจะซื้อที่สร้างบ้านไม่มีกระเดะออกรถ" ใช่ค่ะ มันเป็นภาษาที่ค่อนข้างสุภาพ แต่ที่จริงแรงกว่านี้
เรากับพี่เฉยมาตลอดไม่สนใจคำพูด แต่พอออกรถได้ไม่พอปี เรื่องราววัย 24 ปี (เบญเพจรึเปล่านะ) ก็ถือกำเนิดขึ้น ไอลูกพี่ลูกน้องเรา มันบอกว่าน้ามันที่เลี้ยงมันมาตั้งแต่แม่มันตายโกงเงินมันไป (อาคนที่สองของเราเลี้ยงมันมาตั้งแต่อาคนที่หนึ่งต่ยไป) เรื่องราวมากมาย มันบอกโกงมาให้เรา ไอเวรรรรร กูอยู่กันสี่คนบอกอาคนที่สองโกงมาออกรถให้กู (ขออภัยที่หยาบ)
พ่อเรานั้นได้อธิบายถึงการเงินที่บ้านเราขยายออกมาจากที่เคยไม่มี มันได้มีขึ้นแล้ว ทำไมลุงต้องโกงละ (พ่อเรามีสักเป็นลุงมัน)
แต่ๆๆๆๆ ปู่เองซึ่งไม่เคยออกปากออกเสียงบอกว่า งั้นก็แยกกันอยู่เลย และแน่นอนเรากับพี่ตกลงทันที แต่มันพีคกว่านั้น ลูกพี่ลูกน้องเรา มันไม่เลี้ยงปู่กับอาคนที่สองของเรา ใช่ค่ะ อาคนที่สองของเรา เป็นน้ามันซึ่งเลี้ยงมันมาตั้งแต่แม่มันตาย (อาคนที่หนึ่งของเรา) เลี้ยงมันมาตีนเท่าฝาหอย แบกอุ้มกันไปดูทีวีเมื่อก่อนบ้านผู้ใหญ่บ้านกำนันมีทีวี ใช่ค่ะ มันบอก มันไม่เลี้ยง เพราะอาคนที่สองของเราโกงเงินมาให้เราออกรถ ให้ตายเถอะ...
เราตัดสินใจเอาว่ะ ไปด้วยกันนิแหละ ใช้เวลาหาที่หาทาง ประมาณปีกว่า สร้างบ้านด้วยเงินเก็บของเราและพี่ เราทำงานมาสามปี ส่วนพี่เราทำงานมาเจ็ดปี สร้างบ้านหลังเล็กได้สองหลัง หนึ่งหลังมีสองห้องนอน หนึ่งห้องโถง หนึ่งห้องน้ำ พื้นที่แค่ 36 ตารางเมตร คิดเอานะคะ บ้านหลังเล็กๆ มันดีมากเลยค่ะ หลังจากสร้างเสร็จเราย้ายของบ้านปู่อามาก่อน ให้ปู่ไม่ต้องเหนื่อยมากอาเราเองมีโรคประจำตัว เราย้ายเสร็จภายในสามวันเพราะของเก็บไว้แล้ว... พอมาอยู่บ้านใหม่ที่เรามีกันแค่หกคนในบ้าน มันรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นรั้วสังกะสี ล้อมรอบ กันมาที่เราเลี้ยงออกไปวิ่งเล่น กันคนมองเข้ามา แต่เรารู้สึกว่ามันปลอดภัยมากกว่าหลังเดิมที่เราเคยอยู่ แต่ไม่ใช่เจ้าของ เรากับพี่รวมถึงแม่ตัดสินใจว่าที่ดินผืนนี้มอบให้พ่อกับอาเป็นเจ้าของ จนมาวันนี้ที่เราได้มาเขียนกระทู้เรารู้มาว่า ผู้ที่รับมรดกที่ดินคือเราและพี่ชายเราเอง ปู่เขียนมรดกอาวุธปืนให้เรา มอบรถคันเก่าๆให้พี่ชาย...
ทุกคนว่าที่เราเล่ามามันแปลกมั้ย ที่อยู่ดีดีอาคนที่สองของเรา ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยแม้แต่จะสนใจเรากับพี่ แต่มาตอนนี้กลับมอบให้ทุกอย่าง แล้วเราว่าเราแปลกมั้ย กับอาคนที่สองของเราที่ไม่เคยเลยแม้แต่เลี้ยงเรา เรากลับทิ้งท่านไว้ตรงนั้นไม่ได้ ทุกคนคิดว่ายังไงคะ??