ความจริงเรื่องมันยาวหน่อยนะคะ มันเป็นปัญหาทางจิตใจเรารึป่าวไม่รู้นะ เราควรแก้หรือเปลี่ยนตัวเองตรงไหนรึป่าว? (ขอบอกว่าเป็นกระทู้แรกเลยนะคะ เขียนแบบรีบๆด้วยเพราะอยากได้วิธีแก้ค่ะ)
เรื่องมีอยู่ว่า เราเคยเห็นพ่อแม่มีอะไรกันตอนอนุบาล1,2นี้แหละประมาณนี้ (ตอนนี้เรา23แล้ว ทุกคนคงคิดว่าเรื่องมันผ่านมาแล้วทำไมถึงพึ่งมาเล่าหรือโตแล้วทำไมไม่แก้ปัญหาเอง คือเราโง่หรือนึกไม่ออกก็ไม่รู้นะคะ มันไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ที่มาเล่าก็เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นอีกครั้ง และระหว่างนั้นก็เกิดขึ้นเรื่อยๆ) ตอนนั้นอยู่กับยายตา วันนั้นเราพ่อแม่ดูหนังกันเสร็จเขาบอกให้เราลงไปหายายที่บ้านอีกหลัง พอเราไปสักพักพ่อแม่ไม่ตามมา เราเลยกลับมาตามที่บนบ้าน ขึ้นบันไดไปแล้วชะโงกหน้าเข้ามาเห็นพ่อแม่...กันอยู่ แล้วแม่หันมาเห็นพอดี พ่อก็หันมาด้วย พ่อก็หยิบอะไรไม่รู้ ปาใส่เรา เราเลยวิ่งลงไปหายายแล้วบอกว่า เห็นอะไร(ตอนนั้นไม่รู้จริงๆว่าเขาทำอะไรกัน) ยายตอบเราอะไรไม่รู้ จำไม่ได้แล้วอะ นานมากแล้ว
-----พอเราย้ายมาที่ใหม่ มาเรียนประถม เราก็เห็นอีกซึ่งเรานอนเตียงเดียวกับพ่อแม่ เรารู้สึกว่าอะไรสั่นๆ เลยลืมตาตื่นมา เช้าแล้วนะคะน่าจะ6โมงมั่ง เราเห็นแล้วทำเป็นหลับต่อ หันหน้าไปทางอื่นค่ะ
-----อีกครั้งก็ตอนเช้าของวันนึ่ง เราตื่นมาปวดฉี่ ได้ยินเสียงอะไรไม่รู้ที่ขวามือ แต่ตู้เย็นบังอยู่ เราก็ไท่ได้คิดอะไร แค่สงสัยว่าเสียงไรว้าา เลยจะเดินไปฉี่ แล้วหันมองขวามือก็เห็นเลยเต็มๆ เราเลยรีบหันกลับ รีบเดินไปห้องน้ำแล้วก็ทะลุออกนอกบ้านเลยค่ะ
----อีกครั้งตอนมีน้องชายที่ยังเริ่มนั่ง พ่อแม่ใช้เราไปซื้อไก่ทอดเช้าตรู่ที่ร้านค้า เราเลยรีบไป รีบมากลัวหมากัด วันนั้นไก่ทอดไม่ขายค่ะ พอกลับมาเปิดประตู เห็นพ่อแม่กำลัง....กัน ทั้งๆที่น้องนอนอยู่ข้างๆ แล้วเขาก็ผละออกจากกัน เขาบอกไม่มีไก่ก็ไปซื้อไข่มาทอด เราก็ไปซื้อมา แล้วนั่งรอหน้าบ้านค่ะ
---วันนั้นมันเป็นวันปีใหม่ค่ะ เรานอนเค้าดาว ในห้องเราที่แยกมาจากห้องใหญ่(ห้องแม่กะพ่อ) เราจะรอเค้าดาว เลยยังไม่นอนจู่ๆได้ยินเสียงคนหายใจในห้องใหญ่แรงมาก ไอ้เรานึกว่าผีหลอกป่าว หูฝาดป่าว กลัว!!! สักแป๊บได้ยินเสียงแป๊ะๆดังมากกกก บวกกันเสียงดายใจ ตอนนั้นในห้องใหญ่มีน้องชายนอนอยู่ด้วย เราคิดว่าพ่อแม่คงอยู่ข้างตู้เย็นเหมือนเดิม วันนั้นเราตกใจนะ กลัวว่าน้องจะได้ยินป่าว น้องจะตื่นเหมือนเราตอนนั้นไหม ส่วนเราก็นอนอยู่กับย่าที่ห้องเรา เราไม่รู้ว่าย่าได้ยินไหม พอสักพักใหญ่ๆ แม่เปิดประตูเข้ามาในห้องเรา เพื่อจะไปเข้าห้องน้ำที่ถัดจากห้องเรา แกก็เห็นว่าเรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่..,.
+++และมีอีกหลายครั้งบลาๆๆ หลังจากนั้นก็ไป ตจว.ไปเรียนนั้นนี่ไปเรื่อย จนโควิด เลยมาขายของอยู่บ้าน
จนมีถึงวันนี้ที่เราตัดสินใจเขียนกระทู้ เพราะว่าเราไม่รุ้จะทำยังไง เราอายุ20กว่าแล้ว แยกห้องนอนแล้ว เรานอนในห้องเรา ซ้ายมือเป็นห้องใหญ่(ว่างโล่ง ไว้เก็บของเคยเป็นห้องที่พ่อแม่นอน และไม่ได้นอนมาหลายปีแล้ว เลยเอาไว้เก็บของเยอะแยะ) ถัดไปก็เป็นห้องน้อง ขวามือห้องเราเป็นครัว ซึ่งพ่อแม่นอนที่ห้องครัว แม่บอกว่าชอบห้องน้ำใกล้ๆเลยนอนนี่แหละ
เมื่อวานเราปวดฉี่ตอนเช้า6โมง เราเลยลุกไปฉี่แบบไวๆ คือปวดมาก เราเปิดประตูห้องเราจะไปห้องน้ำในครัว เห็นพ่อกะแม่แบบเต็มสองตาครั้งแรก ตกใจมากจริงๆรีบใส่รองเท้าแล้ววิ่งไปห้องน้ำเลย ในใจคิดจะออกไปแบบไหน เลยวิ่งก้มหน้าเข้าห้องไปเลย
พอช่วงสาย เราเลยตัดสินใจพูดกับแม่ไปตรงๆว่า ไปนอนในห้องใหญ่ใหม หรือไปนอนห้องเราก็ได้ แม่ถามว่าทำไมอะ เป็นอะไร(ตอนนั้นพ่อก็อยู่) แกคงคิดว่าเราไม่เห็นมั่ง เราเลยบอกไปว่า เราเห็น เราทำตัวไม่ถูก เราอาย แม่ก็บอกว่า "อ๋ออ..." แค่นั้นเลยค่ะ
จากตอนนั้นที่บอกเมื่อวานเช้า จนวันนี้ดึก เราแทบไม่ได้คุยกับพ่อแม่เลย เราไม่กล้า เรารออยู่นะว่าแกจะพูดอะไรไหม ก็ไม่ เราทำตัวไม่ถูก เราหลบหน้าตลอด เราไม่กล้า ไม่รู้กลัวอะไร โตจนป่านนี้แล้ว
เรารู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดานะ แต่เราอยากได้วิธีแก้ปัญหา เราไม่อยากเห็นแบบนี้บ่อยๆ จนเราเป็นคนแพนิคไปแล้วเวลาได้ยินเสียงขยับของพ่อแม่(เราตื่นบ่อยเพราะเสียงนี้ตั้งแต่แกย้ายมานอนในครัว มันเป็นเตียงไม้) เราตกใจ คิดว่าจะนอนหลับไหมเนี่ย บางทีต้องเปิดเพลงดังๆ เปิดพัดลมเสียงดัง เพื่อให้กลบเสียง แต่บางทีก็เอาไม่อยู่
++++เรามีแพลนว่าจะไป ตจว.เดือนหน้า สงสัยต้องหวาดระแวงการเข้าห้องน้ำ ตื่นตอนเช้า(ตอนดึกนี่ไม่ค่อยกล้าไปเข้าเลย) กลัวว่าเปิดไปจะเจอ แล้วขัดจังหวะเขา
-----เราคิดว่าที่แม่ไม่คุยกับเรา เขาโกรธเรารึป่าว ก็ไม่รู้นะ แต่เราทนไม่ไหวแล้วอะ เลยตัดสินใจพูดออกไปว่าเราเห็นนะ แต่ไม่รู้ว่าแกรู้อยู่แล้วหรือไม่รู้ อึดอัดมากค่ะ อีกเดือนนึงจะให้ไม่พูดกันเลย มันได้หรอคะ? เราไม่รู้จะพูดว่าอะไรก่อน หรืออาจจะเป็นเราที่ปลีกตัวออกห่างเอง เพราะอะไรไม่รู้อะ เฮ้อ
**ตอนนี้เรากลายเป็นคนเก็บกดเพราะมีปัญหากับที่บ้านมานานแล้ว ก่อนหน้านี้1-2ปีก็เป็นซึมเศร้าด้วย**
กลัวและอายจังเลยค่ะ
เห็นพ่อแม่มีอะไรกัน หลายครั้งแล้วรู้สึกทำตัวไม่ถูก อึดอัดจังเลยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเคยเห็นพ่อแม่มีอะไรกันตอนอนุบาล1,2นี้แหละประมาณนี้ (ตอนนี้เรา23แล้ว ทุกคนคงคิดว่าเรื่องมันผ่านมาแล้วทำไมถึงพึ่งมาเล่าหรือโตแล้วทำไมไม่แก้ปัญหาเอง คือเราโง่หรือนึกไม่ออกก็ไม่รู้นะคะ มันไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ที่มาเล่าก็เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นอีกครั้ง และระหว่างนั้นก็เกิดขึ้นเรื่อยๆ) ตอนนั้นอยู่กับยายตา วันนั้นเราพ่อแม่ดูหนังกันเสร็จเขาบอกให้เราลงไปหายายที่บ้านอีกหลัง พอเราไปสักพักพ่อแม่ไม่ตามมา เราเลยกลับมาตามที่บนบ้าน ขึ้นบันไดไปแล้วชะโงกหน้าเข้ามาเห็นพ่อแม่...กันอยู่ แล้วแม่หันมาเห็นพอดี พ่อก็หันมาด้วย พ่อก็หยิบอะไรไม่รู้ ปาใส่เรา เราเลยวิ่งลงไปหายายแล้วบอกว่า เห็นอะไร(ตอนนั้นไม่รู้จริงๆว่าเขาทำอะไรกัน) ยายตอบเราอะไรไม่รู้ จำไม่ได้แล้วอะ นานมากแล้ว
-----พอเราย้ายมาที่ใหม่ มาเรียนประถม เราก็เห็นอีกซึ่งเรานอนเตียงเดียวกับพ่อแม่ เรารู้สึกว่าอะไรสั่นๆ เลยลืมตาตื่นมา เช้าแล้วนะคะน่าจะ6โมงมั่ง เราเห็นแล้วทำเป็นหลับต่อ หันหน้าไปทางอื่นค่ะ
-----อีกครั้งก็ตอนเช้าของวันนึ่ง เราตื่นมาปวดฉี่ ได้ยินเสียงอะไรไม่รู้ที่ขวามือ แต่ตู้เย็นบังอยู่ เราก็ไท่ได้คิดอะไร แค่สงสัยว่าเสียงไรว้าา เลยจะเดินไปฉี่ แล้วหันมองขวามือก็เห็นเลยเต็มๆ เราเลยรีบหันกลับ รีบเดินไปห้องน้ำแล้วก็ทะลุออกนอกบ้านเลยค่ะ
----อีกครั้งตอนมีน้องชายที่ยังเริ่มนั่ง พ่อแม่ใช้เราไปซื้อไก่ทอดเช้าตรู่ที่ร้านค้า เราเลยรีบไป รีบมากลัวหมากัด วันนั้นไก่ทอดไม่ขายค่ะ พอกลับมาเปิดประตู เห็นพ่อแม่กำลัง....กัน ทั้งๆที่น้องนอนอยู่ข้างๆ แล้วเขาก็ผละออกจากกัน เขาบอกไม่มีไก่ก็ไปซื้อไข่มาทอด เราก็ไปซื้อมา แล้วนั่งรอหน้าบ้านค่ะ
---วันนั้นมันเป็นวันปีใหม่ค่ะ เรานอนเค้าดาว ในห้องเราที่แยกมาจากห้องใหญ่(ห้องแม่กะพ่อ) เราจะรอเค้าดาว เลยยังไม่นอนจู่ๆได้ยินเสียงคนหายใจในห้องใหญ่แรงมาก ไอ้เรานึกว่าผีหลอกป่าว หูฝาดป่าว กลัว!!! สักแป๊บได้ยินเสียงแป๊ะๆดังมากกกก บวกกันเสียงดายใจ ตอนนั้นในห้องใหญ่มีน้องชายนอนอยู่ด้วย เราคิดว่าพ่อแม่คงอยู่ข้างตู้เย็นเหมือนเดิม วันนั้นเราตกใจนะ กลัวว่าน้องจะได้ยินป่าว น้องจะตื่นเหมือนเราตอนนั้นไหม ส่วนเราก็นอนอยู่กับย่าที่ห้องเรา เราไม่รู้ว่าย่าได้ยินไหม พอสักพักใหญ่ๆ แม่เปิดประตูเข้ามาในห้องเรา เพื่อจะไปเข้าห้องน้ำที่ถัดจากห้องเรา แกก็เห็นว่าเรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่..,.
+++และมีอีกหลายครั้งบลาๆๆ หลังจากนั้นก็ไป ตจว.ไปเรียนนั้นนี่ไปเรื่อย จนโควิด เลยมาขายของอยู่บ้าน
จนมีถึงวันนี้ที่เราตัดสินใจเขียนกระทู้ เพราะว่าเราไม่รุ้จะทำยังไง เราอายุ20กว่าแล้ว แยกห้องนอนแล้ว เรานอนในห้องเรา ซ้ายมือเป็นห้องใหญ่(ว่างโล่ง ไว้เก็บของเคยเป็นห้องที่พ่อแม่นอน และไม่ได้นอนมาหลายปีแล้ว เลยเอาไว้เก็บของเยอะแยะ) ถัดไปก็เป็นห้องน้อง ขวามือห้องเราเป็นครัว ซึ่งพ่อแม่นอนที่ห้องครัว แม่บอกว่าชอบห้องน้ำใกล้ๆเลยนอนนี่แหละ
เมื่อวานเราปวดฉี่ตอนเช้า6โมง เราเลยลุกไปฉี่แบบไวๆ คือปวดมาก เราเปิดประตูห้องเราจะไปห้องน้ำในครัว เห็นพ่อกะแม่แบบเต็มสองตาครั้งแรก ตกใจมากจริงๆรีบใส่รองเท้าแล้ววิ่งไปห้องน้ำเลย ในใจคิดจะออกไปแบบไหน เลยวิ่งก้มหน้าเข้าห้องไปเลย
พอช่วงสาย เราเลยตัดสินใจพูดกับแม่ไปตรงๆว่า ไปนอนในห้องใหญ่ใหม หรือไปนอนห้องเราก็ได้ แม่ถามว่าทำไมอะ เป็นอะไร(ตอนนั้นพ่อก็อยู่) แกคงคิดว่าเราไม่เห็นมั่ง เราเลยบอกไปว่า เราเห็น เราทำตัวไม่ถูก เราอาย แม่ก็บอกว่า "อ๋ออ..." แค่นั้นเลยค่ะ
จากตอนนั้นที่บอกเมื่อวานเช้า จนวันนี้ดึก เราแทบไม่ได้คุยกับพ่อแม่เลย เราไม่กล้า เรารออยู่นะว่าแกจะพูดอะไรไหม ก็ไม่ เราทำตัวไม่ถูก เราหลบหน้าตลอด เราไม่กล้า ไม่รู้กลัวอะไร โตจนป่านนี้แล้ว
เรารู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดานะ แต่เราอยากได้วิธีแก้ปัญหา เราไม่อยากเห็นแบบนี้บ่อยๆ จนเราเป็นคนแพนิคไปแล้วเวลาได้ยินเสียงขยับของพ่อแม่(เราตื่นบ่อยเพราะเสียงนี้ตั้งแต่แกย้ายมานอนในครัว มันเป็นเตียงไม้) เราตกใจ คิดว่าจะนอนหลับไหมเนี่ย บางทีต้องเปิดเพลงดังๆ เปิดพัดลมเสียงดัง เพื่อให้กลบเสียง แต่บางทีก็เอาไม่อยู่
++++เรามีแพลนว่าจะไป ตจว.เดือนหน้า สงสัยต้องหวาดระแวงการเข้าห้องน้ำ ตื่นตอนเช้า(ตอนดึกนี่ไม่ค่อยกล้าไปเข้าเลย) กลัวว่าเปิดไปจะเจอ แล้วขัดจังหวะเขา
-----เราคิดว่าที่แม่ไม่คุยกับเรา เขาโกรธเรารึป่าว ก็ไม่รู้นะ แต่เราทนไม่ไหวแล้วอะ เลยตัดสินใจพูดออกไปว่าเราเห็นนะ แต่ไม่รู้ว่าแกรู้อยู่แล้วหรือไม่รู้ อึดอัดมากค่ะ อีกเดือนนึงจะให้ไม่พูดกันเลย มันได้หรอคะ? เราไม่รู้จะพูดว่าอะไรก่อน หรืออาจจะเป็นเราที่ปลีกตัวออกห่างเอง เพราะอะไรไม่รู้อะ เฮ้อ
**ตอนนี้เรากลายเป็นคนเก็บกดเพราะมีปัญหากับที่บ้านมานานแล้ว ก่อนหน้านี้1-2ปีก็เป็นซึมเศร้าด้วย**
กลัวและอายจังเลยค่ะ