หนูเป็นเด็กอายุ 16 พ่อเราเสียตอนสึนามิแม่เลยต้องเอาไปฝากให้ย่าเลี้ยง ย่าเลี้ยงเรามาตั้งแต่เกิดเลยค่ะจนถึง 15 ปีเลยแต่แม่ก็ยังส่งเงินและมาหาทุกเดือนแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกสนิทกับแม่ขนาดนั้นเราจบม.3แม่คุยกับย่าว่าจะพาเราไปอยู่ด้วยตอนแรกเราก็คิดว่าคงไม่มีอะไรยากแค่ปรับตัวนิดๆหน่อยก็อยู่ได้แล้วก็ดีใจที่ได้อยู่กับแม่แต่สุดท้ายเราต้องไปอยู่กับป้าเพราะใกล้กับโรงเรียนที่สอบติดม.4ตอนนี้จะจบม.4แล้วเราร้องไห้ทุกวันเพราะคิดถึงย่าคิดถึงบ้านเก่ามากๆเราอยากคุยกับแม่ว่าม.5เราขอย้ายกลับไปอยู่กับย่าได้มั้ยแต่เรากลัวค่ะกลัวทุกคนจะมองว่าเราเป็นตัวปัญหาย้ายไปมาวุ่นวายแต่เราคิดว่าเราอยู่ไม่ได้จริงๆเราสบายใจกับฝั่งนู้นมากกว่าเยอะเลยค่ะ