เช่นตอนเด็ก ๆ มองว่าเป็นฮีโร่ เป็นคนเก่ง เป็นที่พึ่ง เป็นตู้เอทีเอ็มเคลื่อนที่ เป็นยอดมนุษย์ อะไรมากมาย
แต่พอโตมา เมื่อพิจารณาดี ๆ แล้วกลับพบความจริงว่า

แทบจะทุกครั้งไม่มีเหตุผลเลย มีแต่อีโก้ ใช้แต่อารมณ์ ไม่เคยยอมรับผิด โยนความผิดให้ผู้อื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
สร้างภาพให้ตัวเองดูดี เป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาล ทัศนคติคับแคบ
หน้าไหว้หลังหลอก ไร้สัจจะ

เคยได้ยินคำ ๆ นึงว่า เมื่อเราโตขึ้น x กับ y ก็แค่คนธรรมดาคนนึง ที่มีรักโลภ โกรธ หลง เหมือนคนทั่วไป
ไม่ได้วิเศษ อะไรนักหรอก

คุณสมบัติด้านไม่ดีเหล่านี้มีอยู่แล้ว ทำไมเราพึ่งมาเห็น

เราคาดหวังเกินความเป็นจริง หรือ เรายอมรับความจริงไม่ได้ หรือยังไงดี
หรือวัน ๆ นึงเราต้องเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า

แล้วเพื่อน ๆ ล่ะ ทำใจยอมรับกับมันยังไงบ้าง
ไม่ใช่แค่ครอบครัว กับคนอื่น ๆ ในสังคมด้วย 

สำคัญที่สุด เราควรอยู่ร่วมกับสิ่งเหล่านี้อย่างไรสำหรับสังคมไทย