สวัสดีครับ ผมอายุ17ปี2เดือน เรียนไม่จบมัธยม3 มีลูกตอนอายุ 15ปี ตอนนี้ลูกผมมีอาย2ขวบ1เดือนเป็นผู้หญิง/เราไม่ได้อยู่ด้วยกันครับ
ผมไม่รู้จะเรียกตัวเองว่าพ่อได้ไหม รู้สึกผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่เรามีเขาโดยไม่พร้อม ผมไม่เคยส่งเงินให้ลูกเลยเพราะผมไม่มีเงิน ผมพยามหางานต่างๆทำ
แต่ไม่มีที่ไหนรับผม ส่วนมากทำได้แค่พาร์ทไทม์ เคยมีบริษัทนึงรับผมทำประจำแต่ผมดันไม่เอาไหน ตอนนั้นผมยังไม่โตพอที่จะทำงานหรือหางานเอง
แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้ว ผมอยากทำงาน ผมเบื่อกับชีวิตที่มีว่างเปล่า เบื่อชีวิตที่ไม่รู้จะไปทางไหน อายุแค่17ปีแต่ทำไมโลกความเป็นจริงมันโหดร้ายจังครับ
อยากมีชีวิตดีๆ ที่ลงตัวบ้าง อยากอยู่กับคนที่อยากอยู่ ผมอยากทำวันนั้นให้เป็นจริงมากครับ วันที่ผมได้พาลูกผมไปกินของอร่อยพาลูกของผมไปเที่ยวด้วยเงินของผมเอง ผมหวังว่าซักวันลูกผมโตมาคงจะไม่เกลียดผม
#ชีวิตที่ไม่เอาไหน