พ่อกับเเม่ผมตั้งเเต่สมัยก่อนพวกเขาเล่าให้ฟังว่าพวกเขาลำบากมากๆ ลำบากมาตั้งเเต่เด็กจนเริ่มโตทำงานเรียนหนังสือก็ต้องทำงานหนักหาเงินเลี้ยงตัวเอง ส่งตัวเองเรียนหนังสือ ตอนเริ่มมาคบกันพวกเขาก็เริ่มมาจากศูนย์เลย เสื่อผืนหมอนใบของจริง สู้กันมากับพ่อจนมีทุกวันนี้ จนมันทำให้พ่อกับเเม่ผมทุกวันนี้เป็นคนที่บ้างานมากๆ ชนิดที่ว่าทำให้ตายกันไปข้างนึง พ่อผมยกเเต่ของหนักปวดขากับหลังมาเป็นปีๆเเทนที่เขาจะไปหาหมอก็ไม่ยอมไปทนเจ็บเอาเเล้วก็ทำงานหนักเท่าเดิมทุกวันนี้เเกเดินกะเผลกเเทบจะไม่เหมือนคนปกติอยู่เเล้ว เพราะกระดูกทับเส้นประสาท ที่รู้ก็เพราะผมบังคับให้เเกไปหาหมอ+กับเเกจนเจ็บต่อไปไม่ไหวเเล้ว คราวก่อนเเกชาไปครึ่งซีกทั้งปากเเล้วก็มือขายกไม่ขึ้นเเต่ก็ยังจะฝืนทำงานต่อกว่าจะไปหาหมอได้ก็คือตอนที่ฝืนไม่ไหวเเล้วจริงๆ เเกเป็นอะไรจะไม่ยอมบอกเลยบางครั้งผมต้องสังเกตอาการเอาเอง ผมเเอบเห็นเเกไปร้องเจ็บในห้องคนเดียวหลายครั้งมาก เเบบกลิ้งไปมาออกมาข้างนอกก็ทำตัวเหมือนปกติเเล้วก็ไปทำงานต่อ ผมเป็นห่วงสุขภาพเเกมากๆ จะพาไปตรวจสุขภาพก็ไม่ยอมไปเพราะกลัวจะเสียเวลา เเกมองว่าเอาเวลานั้นไปหาเงินดีกว่า เเม่ผมเองก็เป็นเหมือนกัน ชอบทำงานไม่สนสุขภาพตัวเอง บ้านผมทำธุรกิจขายของมือสองไปรับของมาจากโกดังของพวกนั้นฝุ่นเยอะมาก เเกรู้ตัวว่าเเพ้ฝุ่นเเต่ก็ลุยเต็มที่ เวลาไม่สบายก็ยังฝืนทำงานได้ตัวจะร้อนเเค่ไหนก็ยังทำงาน ผมจะเห็นเขาพักได้ก็คือตอนที่ไม่ไหวเเล้วจริงๆนั่นเเหละ เวลาพักๆไปเที่ยวหรือใช้เงินอะไรก็ตามไปกับของไม่จำเป็นนิดหน่อยเขาจะรู้สึกผิดมากๆ เขามองว่าควรเอาเวลาพักตรงนี้ไปทำงานดีกว่า เวลาป่วยไม่สบายก็เหมือนกันขนาดจะลุกยังไม่ไหวก็ห่วงเเต่งานรู้สึกผิดที่ลุกไปทำงานไม่ได้ ทั้งๆที่งานที่ทำก็เป็นธุรกิจของตัวเองเวลาพักผ่อนมันยืดหยุ่นมากๆ อยากพักตอนไหนก็ได้ซึ่ง้ขาไม่ได้คิดเเบบนั้น ผมพยายามพูดให้พวกเขารู้สึกตัวสักทีว่ามันมากไปเเล้วผมก็จะโดนตอกกลับมาตลอดว่า เป็นเพราะผมสบายไม่เคยจนมาก่อน เลยไม่รู้ว่าความจน ความลำบากมันน่ากลัวขนาดไหนที่ผมเห็นว่าเมื่อก่อนบ้านเราลำบากเเล้ว ตอนสมัยเขาเท่าผมเขาลำบากกว่านี้เป็น100เท่าได้ คือผมก็จินตนาการไม่ออกหรอกว่ามันขนาดไหน เพราะเมื่อก่อนตั้งเเต่สมัยผมยังเด็กผมก็เห็นว่าบ้านเราลำบากมากพออยู่เเล้วกว่าจะจับจุดถูก กว่าจะตั้งตัวได้ผมเห็นพ่อกับเเม่ล้มมานับครั้งไม่ถ้วน ต้องเดินเก็บขวดจากถังขยะทั้งหมู่บ้านเอาไปขายซื้อกับข้าวก็ทำมาเเล้ว หาเงินจากกองขยะให้เขาดูถูก ผมมองว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่ลำบากที่สุดเเล้วเเต่เขาบอกว่าตอนนั้นถ้าเทียบกับเขาเด็กๆก็ถือว่าสบายมากเเล้ว ไข่ต้มใบเดียวเเบ่งกินกัน6คนเลยอะไรทำนองนี้ เเต่ก็นั่นเเหละครับกว่าจะมาถึงทุกวันนี้ได้ผมเห็นพ่อกับเเม่ทำงานหนักลองผิดลองถูกมาเยอะมากๆ เพิ่งจะมาตั้งตัวมีเงินได้ก็เมื่อ5-6ปีที่เเล้วก็ไม่ได้เรียกว่ารวยเเต่ก็พอมีกำลังจะซื้อเกือบทุกอย่างในขอบเขตที่เขาอยากได้ เเต่ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะทำงานได้เงินมามากเท่าไหร่ความเป็นอยู่ก็ไม่ได้ต่างจากเมื่อก่อนเท่าไหร่เลย กินเเบบเดิม อยู่บ้านหลังเล็กๆโทรมๆเเบบเดิม เที่ยวประหยัดเเบบเดิม ทำงานหนักเหมือนเดิม สมัยที่ผมยังเด็กๆก็เห็นเขาทำงานเเทบไม่ได้นอนมาตลอด จนตอนนี้ภาพจำก็ยังเหมือนเดิม ผมอยากให้พวกเขาได้พักบ้าง ตอนนี้ผมจบเเล้วก้มาช่วยธุรกิจที่บ้านเต็มตัว อะไรที่เป็นหน้าที่พวกเขาผมก็ทำเเทนจนตอนนี้สุขภาพผมเองก็เริ่มมีปัญหา ผมไม่รู้พวกเเกทนมาได้ยังไงตั้งหลายปี ผมคาดหวังว่าพอมาช่วยเขาเต็มตัวพวกเขาจะมีเวลาได้พักบ้าง นั่งเล่นนอนเล่นชิลๆเเบบที่คนเเก่คนอื่นทำ พวกเขาทำตรงกันข้ามม ถ้าพวกเขาว่างก็จะหางานอย่างอื่นทำเเทน สรุปคือผมเหนื่อยฟรี ข้อดีที่ผมช่วยก็คือธุรกิจที่บ้านมีเงินเข้ามามากขึ้นเเค่นั้นเอง พวกเขาไม่พักเลย พวกเขาเอาเเต่คิดว่าสักวันอนาคตข้างหน้าถ้าธุรกิจนี้ไปไม่รอดเเล้วจะเอายังไงต่อ คิดเเผนสำรอง ทำอสังหาดีไหม ซื้อบ้านปล่อยเช่าดีไหม เงินเก็บที่มีอยู่เอาไปลงทุนอะไรดี เขาหลอนมากๆ เขาเอาเเต่พูดว่าไม่อยากให้ผมลำบากเหมือนเขา พวกเเกทำประกันเยอะมากๆจนจำไม่ได้เเล้วก็ไม่อยากจะจำด้วยว่ามีอะไรบ้าง เอาเเต่พูดว่าถ้าพวกเขาตายไปเขามีประกันตัวนั้นตัวนี้ อย่าลืมนะฝากดูเเลน้องด้วย อะไรทำนองนี้ผมฟังเเล้วไม่โอเคเลย ยิ่งตอนนี้พวกเขายิ่งกลัวมากเพราะมีร้านคู่เเข่งเขามาเปิดใกล้ๆขายของเหมือนกันทำให้ยอดตกไปนิดหน่อย เขาก็เริ่มที่จะพยายามหาทางรอดให้ได้ ไปหาทางปล่อยของเเบบออนไลน์ ทำทุกอย่างที่หาเงินได้ จากนั้นก็ซื้อบ้าน ซื้อที่ดินเก็บเอาไว้ เเล้วก็ฝืนตัวเองหนักขึ้นเพราะกลัวว่าต่อไปอนาคตข้างหน้าที่ดินจะเเพงเอามากๆ ลูกหลานถัดไปจะมีกำลังซื้อที่ดินเป็นของตัวเองน้อยลงเขาก็พยายามหาเงินซื้อไว้ ส่วนบ้านก็ปล่อยเช่า กินค่าเช่าไปนิดๆหน่อยๆ เขาเอาเเต่คิดถึงเเต่คนอื่นไม่มองดูตัวเองบ้างว่าทุกวันนี้พวกเขาเเค่มีชีวิตเเต่ไม่ได้ใช้ชีวิตเลย ผมพูดทุกครั้งก็ทะเลาะกันทุกครั้ง สุขภาพพวกเขาเเย่ลงทุกวันๆ เห็นเเบบนี้ทุกวันผมโคตรปวดใจ ผมอยากให้เขาปล่อยชิลเหมือนคนอื่นๆบ้างทำยังไงถึงจะเปลี่ยนทัศนคติพวกเขาได้ครับ