หนูมีปันหาทางบ้านค่ะ อยากหางานทำแต่อายุไม่ถึง18 สมัยนี้ไม่มีงานไหนรับเลยค่ะ หนูทะเลาะกับทางครอบครัวด้วย โดนพ่อไล่ออกจากบ้าน+หนูทนอยู่ไม่ไหวค่ะทั้งโดนด่าตบตี จึงออกจากบ้านค่ะปัจจุบันอยู่บ้านเพื่อนสนิทได้เดือนกว่าแล้วเงินเก็บก็เอาไปลงกับค่าเทอมตอนเข้าปวช.ปี1เทอมแรกก็หมดแล้วค่ะเพราะหนูออกเองทั้งหมดค่ะยันค่าชุดนร.ไหม่ที่ต้องซื้อไหนจะค่ากินใช้ค่าไปรร.ในแต่ละวันอีก ส่วนตัวไม่ใช่คนใช้เงินฟุ่มเฟือยค่ะ หนูหางานมาช่วงนึง จนได้ค่ะทำได้ไม่นานเค้าก็ให้ออกเพราะพนักงานเต็มค่ะ(หนูเป็นแค่พาสไทม์ด้วยเค้าเลยให้ออกก่อนค่ะ) หนูอยากหาเงินมาจ่ายค่าเทอมของเทอม2แล้วหนูก็อยากหาเงิน ออกมาเช่าหออยู่ด้วยค่ะหนูอยู่บ้านเพื่อนนานหนูเกรงใจพ่อแม่เค้าค่ะ ตอนนี้หนูตันเรื่องเงินมากเลยค่ะ(ออกมาจากบ้านหนูก็ไม่ขอเงินจากพ่อแม่สักบาทนะคะ หาเองค่ะ ทำงานได้เงินมาก็ซื้อกับข้าวของฝากมาให้พ่อแม่ของเพื่อนตลอดด้วยค่ะ)

ขอระบายอีกหน่อยนะคะ (อย่าว่าหนูสำออยเลยนะ)
หนูเหนื่อย เหนื่อยมากๆเลย ทำไมหนูทำอะไรถึงผิดไปหมดเลยทำไมพ่อถึงไม่เคยเชื่อใจอะไรหนูเลยคอยดูถูกหนูอยู่ตลอด เป็นบ้านที่อยู่แล้วไม่มีความสุขเลยมันอึดอัดไปหมด หนูท้ออะท้อจริงๆหนูพึ่งไครไม่ได้เลย ใช้ชีวิตไม่เคยคุ้มเลย ทุกวันนี่ออกมาจากบ้านก็กินแต่มาม่าหอละ6บาท5555(ไม่กล้ากินข้าวที่แม่เพีอนทำเพราะเกรงใจ)โอ้ยสงสารชีวิตตัวเอง555เจอแม่ตัวเองทีแทบอยากจะกอดละร้องไห้แต่ยังทำไมได้เลย กลัวแม่จะเป็นห่วง ต้องคอยบอกว่าสบายดีชีวิตโอเค ทั้งๆที่มันโคตรจะแย่ ไครบอกอายุแค่15มันไม่เหนื่อยเคยเห็นตอนหนูทำงานรึยัง ตอนหนูอยู่กับพ่อแม่หนูช่วยเค้าขายของตลอดเคยเห็นรึยังเคยเห็นตอนช่วยงานพ่อจนแทบจะเป็นลมแต่พ่อบอกว่าหนูไม่มีประโยชน์ช่วยอะไรเค้าไม่ได้รึยัง ถ้าไม่เคยตากแดด+เจอกับกระทะทอดหมูร้อนๆกับการใส่แมสที่ทำให้หายใจแทบไม่ออกก็อย่าพูดเลยว่าชีวิตแค่นี้มันไม่เหนื่อย อยากได้กำลังใจจากคนรอบข้างมากเลยแต่ต้องทำตัวว่าโอเคตลอดเวลาอะทั้งที่โคตรเหนื่อย.🥲