๔. ธรรมวิหาริกสูตรที่ ๒ 👉👉  https://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=22&A=2058&Z=2069
[๗๔] อถโข อญฺญตโร ภิกฺขุ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิ เอกมนฺตํ นิสินฺโน
[๗๔] ครั้งนั้น ภิกษุรูปหนึ่ง เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง 

โข โส ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ 
ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า

ธมฺมวิหารี ธมฺมวิหารีติ ภนฺเต วุจฺจติ กิตฺตาวตา นุ โข ภนฺเต ธมฺมวิหารี โหตีติ ฯ 
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียก ว่าผู้อยู่ในธรรมๆ ดังนี้  ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้อยู่ในธรรมด้วยเหตุเพียงเท่าไรหนอ ฯ 

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ 

อิธ ภิกฺขุ ธมฺมํ ปริยาปุณาติ สุตฺตํ ... เวทลฺลํ 
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเรียนธรรม คือ สุตตะ ... เวทัลละ 

อุตฺตริญฺจสฺส ปญฺญาย อตฺถํ นปฺปชานาติ 
เธอย่อมไม่ทราบเนื้อความของธรรมนั้นที่ยิ่งขึ้นไปด้วยปัญญา

อยํ วุจฺจติ ภิกฺขุ ปริยตฺติพหุโล โน ธมฺมวิหารี ฯ  ฯเปฯ
ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้  " มากด้วยการเรียน " ..ไม่ชื่อว่า  " เป็นผู้อยู่ในธรรม " ฯลฯ <---พวก...ปริยัตติ...นั่นเอง ไม่เข้าใจธรรมนั้น

 อิธ ภิกฺขุ ธมฺมํ ปริยาปุณาติ สุตฺตํ ... เวทลฺลํ 
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเล่าเรียนธรรม คือ สุตตะ ... เวทัลละ 

อุตฺตริญฺจสฺส ปญฺญาย อตฺถํ ปชานาติ
เธอย่อมทราบชัด เนื้อความของธรรมนั้นที่ยิ่งขึ้นไปด้วยปัญญา   <---เข้าใจธรรมที่ตนเรียน...

 เอวํ โข ภิกฺขุ ธมฺมวิหารี โหติ ฯ 
ภิกษุชื่อว่า " เป็นผู้อยู่ในธรรม " อย่างนี้แล 

อิติ โข ภิกฺขุ ฯเปฯ 
ดูกรภิกษุ ฯลฯ 

อยํ โว อมฺหากํ อนุสาสนีติ ฯ
นี้เป็นอนุสาสนีของเราเพื่อเธอทั้งหลาย ฯ 
จบสูตรที่ ๔

---

สรุปว่า...   
1. พวกปริยัตติ...คือ..พวกที่ทรงจำพระสัทธรรมได้... แต่ไม่เข้าใจพระสัทธรรม
2. พวกอยู่ในธรรม..ธรรมวิหารี คือ..พวกที่เข้าใจพระสัทธรรมที่ตนเรียนตนทรงจำได้..นั้น
3. ส่วนพวกที่ไปเรียน " สัทธรรมปฏิรูป " <----พวกนี้ไม่ใช่แม้น.. " พวกปริยัตติ ( ปริยตฺติพหุโล ) " 
    แต่เป็นพวก " null "