ปกติไม่ใช่คนที่จะหลงใครง่ายๆ เหตุเกิดจากการไปเที่ยวในที่ที่เราชอบที่หนึ่ง เขาเดินลงจากรถเเละเดินตามมาจากด้านหลัง จากนั้นก็รู้สึกได้ว่าเค้ามองเราเเบบสงสัย คล้ายๆว่าเป็นคนที่รู้จักหรือเปล่า เราก็ไม่สนใจเดินต่อไป จนขึ้นไปบนเขาที่ทางเดินค่อนข้างเเคบ 
คราวนี้ละ เหมือนทุกอย่างบังคับให้เราต้องพบกัน สายตาคนสองคนจ้องกัน แต่ใส่เเมสทั้งคู่ ต่างคนต่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ และเขาเป็นฝ่ายถามขึ้นก่อนว่า "ข้างบนทางขึ้นชันไหมครับ"
ไอ่เราก็ทำตัวไม่ถูก ถอนหายใจหนึ่งเฮือกพร้อมกับตอบสั้นๆว่า "ครับ"
แล้วตัดสินใจเดินสวนผ่านไป
จังหวะที่เดินสวนมือดันชนกัน
ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเปล่า
จังหวะนี่ ไอ่เราก็หันมอง เขาก็เดินไปเรื่อยๆ
ไม่เเน่ใจว่าเขาหันกลับมาบ้างหรือเปล่า
รู้เเค่ว่าตอนนี้ทำไมคิดถึงเขาจัง
อยากเห็นหน้าอยากพูดคุยมากกว่านี้
ถ้าใจกล้าอีกหน่อยคงไม่ค้างคาเเบบนี้
ไม่เเน่ใจว่าคือรักเเรกพบหรือเปล่า
ไม่รู้ทำไงต่อดี ควรไปต่อ หรือรอให้เราเวียนมาพบกันอีก ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ สับสนมาก
เพราะไม่เคยรู้สึกเเบบนี้กับใครทั้งๆที่ไม่เห็นหน้ากันเต็มๆสักครั้ง
#แต่ทำไม คิดถึงจัง ?