สวัสดีค่ะ เราขอปรึกษาทุกคนในฐานะน้องๆคนหนึ่งนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า เราชอบพี่คนหนึ่งเขาเป็นญาติเราเองค่ะ ใช่ค่ะเขาเป็นญาติเราเเบบว่าญาติพี่น้องมีปู่ทวดย่าทวดคนเดียวกันเเต่ว่าคนละปู่ย่านะคะ คุณปู่ของพี่เขาคือพี่ชายคุณย่าเราเองค่ะ ส่วนพ่อเขาก็เป็นหลานย่าเราค่ะ เเละเราเป็นหลานพ่อของพี่เขาค่ะ

*

เข้าเรื่องเลยละกันนะคะคือว่าเมื่อนานมามากเเล้ว9-10ปีที่เเล้วได้ที่เราได้เริ่มรู้จักพี่เขา ในความที่พ่อของเขาเป็นสายดื่มก็จะมาดื่มกับพ่อเราเเละคนอื่นๆอยู่ประจำ เเละนี้เเหละค่ะคือจุดเริ่มต้น. เราเเละพี่เขาก็จะได้เล่นอยู่ด้วยกันอยู่บ่อยๆเลยค่ะ เเต่มันมีเก่ากว่านั้นค่ะ ที่รู้จักกันเพราะเราก็เป็นเด็กคนหนีงที่เดินเล่นจนไปรู้จักพี่เขาโดยบังเอิญ(บ้านอยู่ไกล้กันม๊ากกกเดิน7-8ก็ถึง)เราไม่เคยเล่นด้วยกันมาก่อน

ตามภาษาเด็กคงคิดว่าเป็นเพื่อนไม่ได้คิดอะไรก็เล่นด้วยกันเรื่อยๆกับคนอื่นๆ ต่อจากที่พ่อเขามาดื่มบ้านเราบ่อยๆพี่เขาก็ติดเราเเละก็เล่นด้วยกันตลอดๆสนิทเข้าเรื่อยๆ เเต่สักพักหนึ่งเราก็ต้องเเยกจากกัน ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราซึมมากรู้สึกขาดเขาไม่ได้ เเละพอโต เราก็ได้เจอกับเขาอีกครั้งเขาเราทั้งสองก็ได่เล่นตามภาษาเด็กเหมือนเดิม เวลามีอะไรก็ปรึกษากันตลอดเล่าความในใจที่เขาอึดอัดให้เราฟังเราก็รับฟังเขาไว้ตลอด เขามาชวนเราไปนอนบ้านเขานับไม่ถ้วนเเทบจะทุกคืนที่โรงเรียนหยุดพ่อเเม่เขาก็ไม่ได้ติดขัดอะไรเเถมยังดูเเลเราเป็นอย่างดีมันมากเกินขนาดที่ลากเราไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วย เราก็เต็มใจนะคะถึงใจจะเกรงใจเขาเเละพ่อเเม่เขาก็เถอะมันหลายรอบ เเละในหลายๆครั้งที่เราไปค้างบ้านเขา พี่เขาก็ชอบทำพฤติกรรมเเปลกๆชอบมาไกล้เรามาขอเราจับมือ มานั่งทับเรานอนกอดเราหรืออะไรต่างๆนาๆที่เป็นไปได้ เเต่ไม่ถึงขั้นลวนลามเเละในที่สุดเราก็หลุดมาจากตรงนั้นได้เพราะว่าเราเองรู้สึกหวั่นไหวกับสิ่งที่เขาทำกับเราคือเราได้ไปบอกว่าชอบพี่เขาเเละพี่เขาก็ตอบมาว่าชอบพี่หรอเเล้วเราทั้ง2ก็จบบทสนทนากันหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เเต่ก็มีบางครั้งเขาชอบโผล่มาด้อมๆมองๆเราตอนเผลอ งานรวมญาติหรือไปเที่ยว

หรือเจอกันที่ไหนก็ตามเขาชอบมองเราอยู่ตลอดเเละชอบถามหาเราตอนกับคนอื่นๆคนไกล้ตัวเรา เช่นพี่  เเม่เรา. หรือน้องเรา เขาก็ถามว่าเราไปไหน,ไม่ได้มาด้วยหรอ เเบบนี้เป็นประจำจนเรารู้สึกว่ามันเเปลก คือช่วงที่เราไม่ได้เจอเขาเราเก็บตัวอยู่ในบ้านไม่ออกไปพบใครเราพยายามตัดใจด้วยวิธีเล่นเกมจนเราติดเกมมากๆจนครอบครัวเดือดร้อนคือเราไม่ไปเรียนร้องอยากได้นั้นได้นี่ จนพ่อเเม่ทนไม่ไหว ร้องไห้เสียใจที่เราเป็นเเบบนี้ทุกคนที่บ้านเราเครียดหมดที่เราเสียคน

เเต่เราก็ผ่านช่วงนั้นมาได้กลับมาเป็นคนปกติ เเต่ความรู้สึกเรากลับโหยหากระวนกระวายหาเขาคิดถึงเเต่เขาทุกวินาที เรารู้สึกขาดเขาไม่ได้ เรารู้สึกอยากทำทุกอย่างเพื่อเขา อยากให้เขากลับมาสนใจเราเหมือนเดิมเราก็ทำอะไรไม่ได้เขาไม่พูดกับเราเเละเราก็ไม่เคยคิดจะไปทักเขาก่อนด้วยต่างคนต่างๆไม่ยุ่งกัน เเต่กลับมีพฤติกรรมโหยหากันเเละกันนี่คืออะไรคะ??หรือเราอาจจะคิดไปเอง บางทีเราถึงขั้นต้องเปิดไผ่ดูดวงว่าเขาต้องการเราอยู่มั้ย เราโหยหาเเละหยุดคิดเรื่องเขาไม่ได้จริงๆค่ะ ขอคำปรึกษาจากพี่ๆทุกคนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ไว้มีโอกาศจะมาเล่าลึกกว่านี้นะคะ เเล้วก็พี่เขาตอนนี้อายุ17้เราอายุ14 

เเละเราก็เเอบรู้มาว่าพี่เขาคบผู้หญิงเเล้วไม่สมหวังสักคนคบกับใครเเล้วก็ทะเลาะกันตลอด จนพี่เขาร้องไห้มาหลายรอบ บางทีก็สงสารพี่เขานะคะที่ไม่สมหวัง

มันคือเวรกรรมหรือเราคิดไปเองคะ??