ก่อนอื่นเลยนะครับ ผมจะมาเล่าประสบการณ์ part-time ตอนเป็นเด็กฝึก ผมทำงานที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง(อาหารญี่ปุ่น) ช่วงนั้นผมเป็นเด็กฝึกได้ 4 วัน อยู่ในช่วงการประเมินพนักงาน ก่อนเข้ามาเป็นพนักงานแบบเต็มตัวและมีตารางเข้างาน ผมช่วยทำงานทั้งหนักและเบา ตามที่พี่บอกเขาบอกทุกอย่าง ปฏิบัติแต่ละวันด้วยความตั้งใจตลอด บางวันก็ได้แผลบ้างเล็กน้อย แต่อันนี้ไม่ใช่ประเด็นหลักเพราะมันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว แต่แล้วก็มีวันๆนึงสินค้าที่ส่งให้ลูกค้ามีปัญหา ซึ่งผมไม่รู้และไม่แน่ใจว่ามันเป็นแบบนั้นได้ยังไง เพราะทุกครั้งผมจะถามพี่ๆที่ฝึกงานให้เสมอว่าแบบนี้ถูกไหม แบบนี้ของครบใช่ไหม ก่อนส่งให้ขนส่งเสมอ แล้วพอเรื่องเป็นแบบนี้ลูกค้าก็พิมพ์เข้ามาต่อว่าร้านผมว่าไม่ดี ให้อบรมพนักงาน ฯลฯ ซึ่งผมรู้ชะตาตัวเองเลยว่าคือผมแน่นอน ที่คนอื่นในร้านมองว่าผมน่าจะเป็นคนทำผิดพลาดจนลูกค้ามาต่อว่า เพราะเป็นเด็กฝึกงานใหม่ มักโดนมองแบบนี้ตลอดทั้งที่ผมมาช่วยทางทางนี้เป็นครั้งคราว บางครั้งส่วนมากก็แค่รอส่งตามออเดอร์ให้ขนส่ง ถึงจะรู้ว่าต้องมีการผิดพลาดกันบ้างก็ตาม แต่มันอยู่ในช่วงกำหนดชะตาชีวิตในการเริ่มงานใหม่ของผมด้วย
ผมหมดไฟ หมดกำลังใจมาก ผมท้อและโครตรู้สึกแย่ภายในใจ แต่ผมไม่สามารถพูดออกได้ เดี๋ยวหาว่าเถียง
ปล. ผมควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี หมดไฟมากครับ จะไปต่อ หรือพอแค่นี้
ทำไมเป็นเด็กใหม่ต้องมักโดนมองว่าเป็นคนที่ชอบทำผิดพลาด 😢 (หรือเพราะเราไม่ใช่เด็กเก่าที่มีประสบการณ์)