เราเคยคิดว่าถ้าวันนึงเรามีคนรักใหม่ เราจะออกมาใช้ชีวิตกับคนรักของเราและเราก็มีแฟนใหม่จริงๆซึ่งแฟนเราเป็นคนร้อยเอ็ด เราเลยลองคุยกันว่า ถ้าได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริง เขาจะให้เราไปอยู่ที่บ้านเขาที่จ.ร้อยเอ็ดโดยให้ลูกเราไปอยู่ด้วยเราเลยบอกไปว่าตายายเขาไม่ยอมหรอก เขาก็บอกว่างั้นให้ลูกอยู่กับตายายของเขาแต่เราไม่ได้จะทิ้งหรืออะไร เรายังส่งเสียเลี้ยงดูเขา และกลับไปหาเขาทุกเดือน เดือนละ2-3ครั้งถ้ามีเวลา ซึ่งมันก็โอเคนะ เพราะเรากลัวว่าจะมีปัญหา เพราะพ่อแท้ๆของเขาจะมาหาลูกเขาทุกเดือน ซึ่งพ่อแม่เรากลัวว่าถ้าเรามีคนอื่นพ่อเขาจะมาแย่งลูกคืนความคิดของคนแก่อะนะ (แต่เรากับพ่อของลูกหย่ากันแล้ว ในใบข้อตกลงเขาให้เรามีอำนาจในการดูแลลูกเพียงคนเดียว) ซึ่งเราก็เข้าใจพ่อแม่เรานะ และเขาคงไม่ยอมให้เราเอาลูกไปด้วยแน่ๆ ตอนหยุดปีใหม่ที่ผ่านมาแฟนเราชวนเราไปเที่ยวที่บ้านเขาที่ร้อยเอ็ดค่ะ เราเลยลองขอแม่ เพราะตั้งแต่เล็กจนมีลูกไม่เคยได้ไปเที่ยวไกลๆเลยนอกจากเชียงรายบ้านพ่อของลูกที่เลิกกันไป แต่คำตอบที่ได้คือแบบ แม่พูดออกมาว่า ถ้ามีสามัญสำนึกคงไม่ทิ้งลูกให้พ่อแม่เลี้ยง คือเราอึ้งไปเลย  เราเลยบอกไปว่า งั้นจะเอาลูกไปด้วย แม่ก็ตอบมาว่า ถ้าเอาลูกไปด้วยไม่ต้องกลับเข้าบ้าน เราเลยบอกแฟนว่าไปด้วยไม่ได้แล้ว แฟนก็เข้าใจ เพราะไปครั้งนี้เขากลับไปอยู่ที่บ้านเลยไม่กลับมาลำพูนอีก ก่อนไปเขาบอกกับเราว่าขอให้เรารอเขานะ เขากลับไปครั้งนี้เขาจะแสดงให้พ่อแม่เราเห็นว่าเขาสามารถดูแลเราได้แล้วเขาจะกลับมารับเราไปอยู่กับเขา เราก็ตกลง เรารอได้ พอเรานึกถึงคำพูดของแม่เราตอนขอไปบ้านแฟน เราเลยมีความคิดที่ว่า ถ้าวันนึงเราตัดสินใจเดินออกจากบ้านหลังนี้โดยไม่พาลูกไปด้วย เราจะผิดมากไหม เพราะเราคงไม่ได้กลับเข้าบ้านหลังนี้อีก แต่มันคงทำได้แค่คิด เราทิ้งลูกเราไม่ได้เรารักเขามาก ถ้าเราไปเราคงคิดถึงเขามาก ร้องไห้หาลูกทุกวัน ตอนนี้เราคงทำได้แค่รอแฟนกลับมาสู่ขอเรากับพ่อแม่เรา เห้อออออแเราเคยคิดว่าถ้าวันนึงเรามีคนรักใหม่ เราจะออกมาใช้ชีวิตกับคนรักของเราและเราก็มีแฟนใหม่จริงๆซึ่งแฟนเราเป็นคนร้อยเอ็ด เราเลยลองคุยกันว่า ถ้าได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริง เขาจะให้เราไปอยู่ที่บ้านเขาที่จ.ร้อยเอ็ดโดยให้ลูกเราไปอยู่ด้วยเราเลยบอกไปว่าตายายเขาไม่ยอมหรอก เขาก็บอกว่างั้นให้ลูกอยู่กับตายายของเขาแต่เราไม่ได้จะทิ้งหรืออะไร เรายังส่งเสียเลี้ยงดูเขา และกลับไปหาเขาทุกเดือน เดือนละ2-3ครั้งถ้ามีเวลา ซึ่งมันก็โอเคนะ เพราะเรากลัวว่าจะมีปัญหา เพราะพ่อแท้ๆของเขาจะมาหาลูกเขาทุกเดือน ซึ่งพ่อแม่เรากลัวว่าถ้าเรามีคนอื่นพ่อเขาจะมาแย่งลูกคืนความคิดของคนแก่อะนะ (แต่เรากับพ่อของลูกหย่ากันแล้ว ในใบข้อตกลงเขาให้เรามีอำนาจในการดูแลลูกเพียงคนเดียว) ซึ่งเราก็เข้าใจพ่อแม่เรานะ และเขาคงไม่ยอมให้เราเอาลูกไปด้วยแน่ๆ ตอนหยุดปีใหม่ที่ผ่านมาแฟนเราชวนเราไปเที่ยวที่บ้านเขาที่ร้อยเอ็ดค่ะ เราเลยลองขอแม่ เพราะตั้งแต่เล็กจนมีลูกไม่เคยได้ไปเที่ยวไกลๆเลยนอกจากเชียงรายบ้านพ่อของลูกที่เลิกกันไป แต่คำตอบที่ได้คือแบบ แม่พูดออกมาว่า ถ้ามีสามัญสำนึกคงไม่ทิ้งลูกให้พ่อแม่เลี้ยง คือเราอึ้งไปเลย  เราเลยบอกไปว่า งั้นจะเอาลูกไปด้วย แม่ก็ตอบมาว่า ถ้าเอาลูกไปด้วยไม่ต้องกลับเข้าบ้าน เราเลยบอกแฟนว่าไปด้วยไม่ได้แล้ว แฟนก็เข้าใจ เพราะไปครั้งนี้เขากลับไปอยู่ที่บ้านเลยไม่กลับมาลำพูนอีก ก่อนไปเขาบอกกับเราว่าขอให้เรารอเขานะ เขากลับไปครั้งนี้เขาจะแสดงให้พ่อแม่เราเห็นว่าเขาสามารถดูแลเราได้แล้วเขาจะกลับมารับเราไปอยู่กับเขา เราก็ตกลง เรารอได้ พอเรานึกถึงคำพูดของแม่เราตอนขอไปบ้านแฟน เราเลยมีความคิดที่ว่า ถ้าวันนึงเราตัดสินใจเดินออกจากบ้านหลังนี้โดยไม่พาลูกไปด้วย เราจะผิดมากไหม เพราะเราคงไม่ได้กลับเข้าบ้านหลังนี้อีก แต่มันคงทำได้แค่คิด เราทิ้งลูกเราไม่ได้เรารักเขามาก ถ้าเราไปเราคงคิดถึงเขามาก ร้องไห้หาลูกทุกวัน ตอนนี้เราคงทำได้แค่รอแฟนกลับมาสู่ขอเรากับพ่อแม่เรา เห้อออออแ