พอดีว่ามาเรียนแล้วก็ทำงานต่อเลยที่ต่างจังหวัด แต่พอเวลากลับไปบ้านแล้วก็กลับมาทำงานจะคิดถึงพ่อกับแม่มากๆเลย คิดถึงจนร้องให้เป็นวันๆ มันหดหู่มันเศร้า มันไม่มีแรงทำอะไรเลยสักอย่าง มันคิดวนๆซ้ำๆ ไม่ออกจากลูปนั้นได้เลย เรากลับบ้านไปเราเห็นเค้านั่งเหงาอยู่คนเดียว เรารู้เลยว่าถ้าลูกไม่กลับบ้านเค้าก็คงไม่มีเพื่อนคุย ไม่มีเพื่อนกินข้าว ไม่มีเพื่อนไปไหนมาไหน มันยิ่งทำให้เราเจ็บอยู่ข้างในใจลึกๆ เป็นทุกครั้งเลยที่กลับบ้าน ใจอยากกลับไปอยู่บ้านแล้วนะคะ แต่ว่างานที่บ้านมีน้อย เพราะบ้านอยู่ไกลจากในตัวเมือง อยากมีวิธีหลุดออกจากความทุกข์นี้ค่ะ คิดถึงได้แต่ไม่ต้องทรมานขนาดนี้ เพราะทุกครั้งที่กลับมาร้องให้แทบขาดใจตลอดเลย