๏ ทั้งหลายล้วนจบแจ้ง    เจนไสย ศาสตร์แฮ

เห็นตระหนักแน่ใน                 เหตุห้าว

จักทูลบ่ทูลไท                       เกรงโทษ ท่านนา

เสนอแต่ดีกลบร้าว                 เผด็จเสี้ยนศึกสยาม

            

๒๐(๑๔๔)                
๏ เหตุนี้ผิวเช้าชั่ว         ฉุกเข็ญ

เกิดเมื่อยามเย็นดี                    ดอกไท้

อย่าขุนอย่าลำเค็ญ                 ใจเจ็บ พระเอย

พระจักลุลาภได้                     เผด็จเสี้ยนศึกสยาม

                            ฯลฯ

   อยากรู้เกี่ยวกับในบทนี้มีรสวรรณคดีอะไรบ้าง