กองทัพตามกันเต้า        เสียงสนั่นลั่นเท้า
พ่างพื้นไพรพัง        เพิกฤๅ

    ดลยังเวียงด่านด้าว        โดยมี
เมืองชื่อกาญจนบุรี        ว่างว้าง
ผู้ใดบ่ออกตี        ตอบต่อ  ทัพนา
ยลแต่เหย้าเรือนร้าง        อยู่ไร้ใครแรม

   สอดแนมจักจับถ้อย        ไถ่ความ
ฤๅบ่ได้ชาวสยาม        สักผู้
จักสืบจักเสาะถาม        เหตุห่อน รู้แฮ
รู้ว่าชาวเมืองรู้        เล่ห์แล้วหลีกหนี

   ธก็กรีธาทัพเข้า        เนาเมือง
ประทับอยู่แรมคืนเคือง        สวาทไหม้
คำนึงนุชไป่เปลือง        จิตท่าน ถวิลนา
เจ็บอุระราชไข้        ขุนแค้นคับทรวง

   ระลวงรำลึกอ้า                     บังอร
ยลแต่แสงศศิธร                      ถ่องฟ้า
แสงจันทร์บ่ส่องสมร                  หมดเทวษ
ถวิลบ่ลืมนวลหน้า                     แม่แม้นนวลจันทร์
                               ฯลฯ

    พระฝืนทุกข์เทวษกล้ำ         แกล่ครวญ
ขับคชบทจรจวน                     จักเพล้
บรรลุพนมทวน                       เถื่อนที่ นั้นนา
เหตุอนาถหนักเอ้                   อาจให้ชนเห็น