สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ถ้าผิดพลาดตรงไหนขอโทษไว้ก่อนด้วยนะคะ🤣🤣
จริงๆ ปัญหาของเราก็ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ แต่ว่าค่อนข้างมีดีเทลเยอะนิดนึง คือว่าเมื่อก่อนเราก็มีเพื่อนค่อนข้างเยอะค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปก็เหลือแค่ไม่กี่คน จนวันนี้เหลือเพื่อนอยู่คนเดียวค่ะ เพื่อนคนนี้เราคบมาตั้งแต่ม.2 อยู่ด้วยกันแค่2คนมาตลอด ปัจจุบันอยู่ม.5 กำลังจะขึ้นม.6ค่ะ ตอนม.3เรามีปัญหากันนิดหน่อยเลยหายจากกันไปค่ะ มันพอดีกับเลือกสายการเรียน เรากับเพื่อนเลือกคนละสาย แล้วเค้าก็ไปเจอเพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆที่ดีกับเค้า(อันนี้เราดีใจด้วยมากๆ) แต่ว่าเราค่อนข้างเจอสังคมที่แย่เลยไม่ได้มีเพื่อน พอเรากลับมาคุยกันอีกทีเค้าก็มีเพื่อนของเค้ามากมาย แต่เรามีเค้าแค่คนเดียว จนตอนนี้เรารู้สึกไม่เหลือเพื่อนแล้วค่ะ5555555 ข้อความเราเค้าไม่ค่อยอยากจะตอบ เข้ามาตอบเราแล้วก็หายไป มันเหมือนเค้าดูไม่ค่อยอยากจะคุยกับเราประมาณนั้นค่ะ ค่อนข้างเสียใจ เพราะเค้าเป็นคนเดียวที่เข้ากับเราได้ จริงๆเราก็ไม่ค่อยได้ทักเค้าไปอีกแล้ว เพราะว่ารู้สึกว่าควรพอประมาณนี้ค่ะ เราค่อนข้างจะไม่พยายามมากเกินไปในความสัมพันธ์แบบนี้ เพราะเราคิดว่าคำว่าเพื่อนหรือความสัมพันธ์อื่นๆควรพยายามทั้งสอง เราเลยว่าจะไม่คุยแล้วค่ะ แต่เราก็จะไม่เหลือใครเลย🤣 จริงๆกระทู้นี้อาจจะไม่ใช่คำถามแต่ว่ามาเล่าเฉยๆมากกว่ามั้งคะ (แต่ต้องการคำแนะนำ) เราเคยหาเพื่อนจากออนไลน์แต่ว่าคุยแค่วันเดียวก็หายไปแล้วค่ะ เราไม่ได้อะไรกับการไม่มีเพื่อน เพราะเราใช้ชีวิตคนเดียวได้ แต่เราก็ยังอยากมีเพื่อนอยู่ค่ะ เห็นคนอื่นไปไหนกับเพื่อนหรือทำกิจกรรมกับเพื่อนแล้วน่ารักมากค่ะ แอบอิจฉานิดๆ แล้วเราก็กลัวอีกอย่างคือเข้ามหาลัยไปแล้วกลัวว่าจะเข้ากับคนอื่นไม่ได้55555555 นี่เราต้องอยู่คนเดียวไปตลอดจริงๆหรอคะ ? เรารู้ว่าเราค่อนข้างแย่เรื่องการไม่พยายาม แต่ว่าพอพูดถึงเรื่องที่เราต้องพยายามแล้วมันค่อนข้างจะ toxic หน่อยๆ เลยตีตัวออกมาเพราะรักษาตัวเองค่ะ หรือด้วยเพราะนิสัยแบบนี้ เราเลยจะไม่สามารถมีเพื่อนได้เลยหรอคะ ? 🤣🤣