ตอนนี้เราเรียนม.ปลายในรรที่ค่อนข้างใหญ่และสังคมกว้างค่ะ เรามีคนรู้จักเยอะตั้งแต่ม.1 พอเริ่มขึ้นม.3เรารู้สึกว่าตัวเองtoxicขึ้นมาก ส่วนหนึ่งอาจจะมาจากการคบเพื่อนของเราด้วย กลุ่มเราค่อนข้างที่จะปากไม่ค่อยดีเลย มีเรื่องกับคนอื่นบ้างบางครั้ง พอเริ่มกล้าด่ากล้านินทาคนอื่นก็เหมือนกลายเป็นพูดอะไรไม่แคร์เลยว่าใครที่ผ่านมาได้ยินจะคิดยังไง ช่วงแรกๆที่เป็นแบบนี้เราคิดว่านี่มันเริ่มแย่แล้ว เรามั่นใจเลยว่าเรารู้ตัวมาตลอดว่ากำลังทำอะไรอยู่และผลที่ตามมาจะเป็นยังไง แต่เราติดเป็นนิสัยและพยายามเลิกมาตลอดแต่ก็เผลอพูดอะไรไม่ดีไม่ออกไป ก่อนพูดเราไม่ค่อยคิดเลย พูดเสร็จปุ้บคิดทันทีเลยว่าพูดอะไรออกไป แต่ทุกวันนี้เวลาเราแค่จะแสดงความคิดเห็นอะไรเล็กน้อยต่อหน้าคนอื่นเราก็คิดแล้วว่าพูดไปคนฟังเขาจะคิดยังไงเพราะกลัวเขาเกลียด เพราะเรารู้สึกว่ามีคนเกลีดเราประมาณนึงเลยจากการที่คนชอบบอกเรามองแรงใส่ ซึ่งเราไม่ได้มองเลย คือเราเป็นคนหน้าเหวี่ยง เวลาทำปกติเหมือนคนไม่พอใจตลอดเวลา ที่จริงเราไม่ได้ไม่พอใจอะไรเลย เราคิดว่าตัวเองเป็นคนอารมณ์ดีด้วยซ้ำแต่ทำไมคนยังไม่ชอบเราจากสีหน้าเรา ถ้าไม่ชอบเราจากการกระทำไม่ดีของเรา อันนี้เราเข้าใจเลยเพราะเรายอมรับว่านิสัยแบบนั้นจริงๆ สต.เราคิดว่าต้องแก้กับเพื่อนด้วยเพราะถ้ายังทำนิสัยแบบนี้อยู่พออยู่ด้วยกันยิ่งไม่มีใครห้ามใคร มีเหตุการณ์นึงที่เรารู้สึกว่าต้องหยุดนิสัยนี้ก็คือ เดินสวนกับรุ่นน้องคนนึงที่เขารู้จักเรา(ไม่เคยคุยกัน) แล้วเขาจ้องหน้ากลุ่มเรา เพื่อนเราพูดให้ยินเลยว่ามองเ*ี้ยอะไร น้องดูตกใจ ในใจอยากวิ่งไปขอโทษน้องมากแต่ไม่กล้า ส่วนใครที่ยังเป็นนิสัยแบบเรากับเพื่อนก็ปรับตัวเลยค่ะมันแย่จริงๆTT