ใกล้ถึงช่วงเวลาท่องเที่ยวกันแล้ว อยากให้เพื่อนๆช่วยกันแชร์ประสบการณ์ที่แย่ๆ ที่ไปเจอในโรงแรมที่เคยพัก ถึงขั้นต้องรำพึงว่า เราไม่น่ามาที่นี่เล๊ยยย
ของผมเคยเจอโรงแรมหนึ่งในจังหวัดจันทบุรี เป็นโรงแรมติดหาด จองผ่านแอพ a ไม่ได้ใช้สิทธิ์เที่ยวด้วยกัน เหมือนจังหวะนั้น ทางรัฐบาลสั่งระงับโครงการนี้ชั่วคราว ราคา 950 ต่อคืน โห้ว ราคาพอได้นะกับที่พักติดหาด เปิดกูเกิลแมปไปกับแก๊งค์เพื่อน
เมื่อไปถึง เอ๊ะ นี่มันโรงแรมร้างรึป่าวนะ สัมผัสไม่ได้เลยถึงสิ่งมีชีวิตใดๆ ห้องรีเซฟชั่นล็อคปิดสนิท ฝุ่นจับเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้น จอดรถแล้วกระจายกำลังค้นหาสิ่งมีชีวิต เดินหากันไปจนถึงหาด เห็นคนก้มๆเงยๆเก็บขยะบนหาด เปิดเพลงลูกทุ่งผ่านวิทยุทรานซิสเตอร์ เลยตะโกนไปว่า พี่ครับ โรงแรมเปิดมั๊ยครับ ผมจะเช็คอิน พี่คนนี้เงยหน้ามองพวกผมแบบไม่สบอารมณ์ พร้อมพูดกลับว่า "เออ!"
พวกเราชาวแก๊งค์ หันหน้ามองกันเลิ่กลั่กกันล่ะ ต่างคนต่างคิดตีความกับคำว่า "เออ" เออคืออะไร เออทำไม เอ๊ะ หรือเออคือประโยคต้อนรับของที่นี่ ว่าแต่พี่เขาเป็นคนของโรงแรมนี้เหรอ หรือว่าเป็นคนในพื้นที่มาเก็บสิ่งของบนชายหาดเฉยๆ งุนงงกันอยู่พักนึง พี่คนนี้ก็แปลงร่างเป็น Front มารับเช็คอินด้วยคำพูดและกริยาที่สุดติ่ง เช่น จองผ่านอะไรมา? จ่ายเงินรึยัง? เอาโทรศัพท์มาดูสิว่าจองมาจริงมั๊ย และอีกหลายประโยค จนพวกเรารู้สึกผิดที่มารบกวนเวลาบนชายหาดของพี่ เพื่อนคนนึงแอบดึงแขนผม กระซิบว่า ๆ ที่นี่จริงเหรอวะ ย้ายทันป่ะ แต่เราจ่ายตัดบัตรผ่านแอพมาแล้วนี่ คืนเดียวเว้ย กลั้นใจเอา โตแล้วอย่าร้อง
แล้วก็สภาพห้องพักเนี่ย ดูรู้เลยว่าไม่ได้มีคนหลงมาพักนานมากแน่ๆ แต่เข้าใจได้ว่าช่วงโควิดไง ล็อคดาวน์กัน นักท่องเที่ยวคงน้อยจนไม่เหลือมาถึงนี่ ฝุ่นจับ แอร์ไม่เย็นเลย(คุณพี่ต้อนรับ บอกด้วยเสียงไม่พอใจว่า รีโมทแอร์ห้ามปรับเกิน25 องศา!) คราบน้ำในห้องน้ำ ทีวีเปิดไม่ติด โว้ยยยยย แย่ไปทุกส่วน เอาล่ะคืนนี้รีบกรอกสุราให้หนักๆแล้วรีบนอนดีกว่า ช่างมันกับทุกสิ่ง เหลืออย่างเดียวที่ไม่เจอก็คือผีในโรงแรมนี่แหละ เป็นการพักที่สยอง ตราตรึงใจ และเสียดายเงินอย่างที่สุด
เคยเจอประสบการณ์เลวร้ายในการพักโรงแรมแบบไหนกันบ้าง
ของผมเคยเจอโรงแรมหนึ่งในจังหวัดจันทบุรี เป็นโรงแรมติดหาด จองผ่านแอพ a ไม่ได้ใช้สิทธิ์เที่ยวด้วยกัน เหมือนจังหวะนั้น ทางรัฐบาลสั่งระงับโครงการนี้ชั่วคราว ราคา 950 ต่อคืน โห้ว ราคาพอได้นะกับที่พักติดหาด เปิดกูเกิลแมปไปกับแก๊งค์เพื่อน
เมื่อไปถึง เอ๊ะ นี่มันโรงแรมร้างรึป่าวนะ สัมผัสไม่ได้เลยถึงสิ่งมีชีวิตใดๆ ห้องรีเซฟชั่นล็อคปิดสนิท ฝุ่นจับเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้น จอดรถแล้วกระจายกำลังค้นหาสิ่งมีชีวิต เดินหากันไปจนถึงหาด เห็นคนก้มๆเงยๆเก็บขยะบนหาด เปิดเพลงลูกทุ่งผ่านวิทยุทรานซิสเตอร์ เลยตะโกนไปว่า พี่ครับ โรงแรมเปิดมั๊ยครับ ผมจะเช็คอิน พี่คนนี้เงยหน้ามองพวกผมแบบไม่สบอารมณ์ พร้อมพูดกลับว่า "เออ!"
พวกเราชาวแก๊งค์ หันหน้ามองกันเลิ่กลั่กกันล่ะ ต่างคนต่างคิดตีความกับคำว่า "เออ" เออคืออะไร เออทำไม เอ๊ะ หรือเออคือประโยคต้อนรับของที่นี่ ว่าแต่พี่เขาเป็นคนของโรงแรมนี้เหรอ หรือว่าเป็นคนในพื้นที่มาเก็บสิ่งของบนชายหาดเฉยๆ งุนงงกันอยู่พักนึง พี่คนนี้ก็แปลงร่างเป็น Front มารับเช็คอินด้วยคำพูดและกริยาที่สุดติ่ง เช่น จองผ่านอะไรมา? จ่ายเงินรึยัง? เอาโทรศัพท์มาดูสิว่าจองมาจริงมั๊ย และอีกหลายประโยค จนพวกเรารู้สึกผิดที่มารบกวนเวลาบนชายหาดของพี่ เพื่อนคนนึงแอบดึงแขนผม กระซิบว่า ๆ ที่นี่จริงเหรอวะ ย้ายทันป่ะ แต่เราจ่ายตัดบัตรผ่านแอพมาแล้วนี่ คืนเดียวเว้ย กลั้นใจเอา โตแล้วอย่าร้อง
แล้วก็สภาพห้องพักเนี่ย ดูรู้เลยว่าไม่ได้มีคนหลงมาพักนานมากแน่ๆ แต่เข้าใจได้ว่าช่วงโควิดไง ล็อคดาวน์กัน นักท่องเที่ยวคงน้อยจนไม่เหลือมาถึงนี่ ฝุ่นจับ แอร์ไม่เย็นเลย(คุณพี่ต้อนรับ บอกด้วยเสียงไม่พอใจว่า รีโมทแอร์ห้ามปรับเกิน25 องศา!) คราบน้ำในห้องน้ำ ทีวีเปิดไม่ติด โว้ยยยยย แย่ไปทุกส่วน เอาล่ะคืนนี้รีบกรอกสุราให้หนักๆแล้วรีบนอนดีกว่า ช่างมันกับทุกสิ่ง เหลืออย่างเดียวที่ไม่เจอก็คือผีในโรงแรมนี่แหละ เป็นการพักที่สยอง ตราตรึงใจ และเสียดายเงินอย่างที่สุด