เราไม่ค่อยโกรธคน ถ้าไม่พอใจก็เดินหนี แต่พออายุมากขึ้นเริ่มทนไม่ได้ ก็แค่หันไปทำตาเขียวใส่
ด่าคนไม่เป็นและด่าไม่ทัน
เรื่องมีอยู่ว่า
เราไปวางต้นไม้ขายที่ตลาดนัด ราคาที่เก็บค่าที่คือ 40 บาท
วันนั้นมีคนจากหน่วยงานที่ปล่อยให้คนมาเช่าที่ เขามาตรวจว่าผู้ค้าจ่ายต่าเช่าเท่าไร
ถามเรา เราก็บอกว่า 40 ต่อล็อค แล้วมันก็เดินไปถามเจ้าอื่น
สักครู่ เดือนกลับมา มาด่าเราว่า ตอแ.ล เราโกรธนะ
เราก็ว่ามีใครบอกเป็นอื่นหรือ มันชี้ไปที่อีกร้าน มีเด็กอายุ 10 ขวบนั่งอยู่คนเดียว
เราก็ว่าแล้วเชื่อเด็กเหรอ ฉันอายุ 40 แต่ไม่เชื่อฉัน
มันก็เที่ยวไปถามคนอื่นๆ ว่าเราเป็นใคร เราหันไปมอง ถลึงตาใส่ ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
คิดในใจว่า เดี๋ยวก็ตายหรอก

แล้วเราก็กลับบ้าน ดำเนินชีวิตต่อไป ลืมเรื่องที่เกิดขึ้น
จนผ่านไป 6 เดือน..........ไปแถวนั้นอีก มีคนที่ให้เช่าที่มาบอกว่า
...พี่..พี่ ไอ้คนนั้นที่ด่าพี่น่ะ มันตายแล้วนะ
เรา...อ้าวเป็นไรตาย
เขา...ไม่รู้พี่ เข้านอนแล้ว ไม่ตื่น มาพบอีกทีไม่หายใจแล้ว
เรา...อ้าว

มันเกิดแก่เจ็บตายน่ะ ธรรมดาโลก แล้วเราก็ลืมเรื่องนี้ไป
จบตอนแรก