ตาทิ้ง เป็นชื่อของชาย
วัยใกล้ชราคนหนึ่ง
แกมีบ้านอยู่ในสวนท้ายหมู่
บ้าน
ในสวนของแกนั้น ประกอบไปด้วยผลไม้โบราณหลากหลายชนิด
ตั้งแต่ มะปราง มะไฟ คอแลน(สมัยนี้หาทานยาก
จริงๆนะครับ) กระท้อน
ฝรั่งขี้นกทั้งใส้แดงและใส้ขาว ลูกเล็กๆดกเป็นพวง
ทั้งหวาน ทั้งกรอบ มะขาม
เทศ มะยมแดง และที่ไม่เคยขาดสวนของแกสักฤดู
ก็คือ ชำมะเลียง ผลไม้ที่แค่เห็นก็แทบทำน้ำลายหก😅
(ไม่ได้พูดเกินจริงนะครับ
แต่พอได้กินจริงๆ โห..สุดจะบรรยาย ที่สวนผม ฝาด
ทุกลูก บอกเลย)
แม้จะไม่มีพี่ น้อง ลูก หลาน
แต่ตาทิ้งก็ไม่ได้ลำบากยากจนนัก ด้วยแกมีบ้าน
ทรงไทยหลังใหญ่ และที่นา
ซึ่งให้เช่าราคายุติธรรม
เกือบร้อยไร่
และแกยังเป็นพุทธมามกะ
ผู้เคร่งครัดมากผู้หนึ่ง
แทบจะเรียกได้ว่า ศีลห้า
อยู่ในสายเลือดของแกก็ว่าได้
ด้วยเป็นผู้มีศีลและด้วยความโอบอ้อมอารี แกจึงเป็นที่รักใคร่ ของเพื่อนบ้าน
(โดยเฉพาะเวลาเดือดเนื้อร้อนใจ จะรักแกเป็นพิเศษ)
เพราะเข้าใจในมนุษย์ แกจึงสามารถอยู่ร่วมกับเพื่อน
บ้านที่มีทั้งดีและร้ายได้อย่างปกติสุข
จนกระทั่งดึกดื่นคืนหนึ่ง
ตาทิ้งก็ได้ต้อนรับแขกแปลกหน้ากลุ่มใหญ่
"ทำไมมาเสียดึกอย่างนี้ละพ่อ นี่หิวกันหรือเปล่า ขึ้นมากินน้ำกินท่ากันก่อน เดี๋ยวตาจะหุงข้าวให้กินมี
ปลาเค็มอยู่หลายตัวเชียว"
ถ้อยคำที่อ่อนโยนและน้ำใจ
อันมากล้นนั้น จับใจผู้มาเยือนยามวิกาลยิ่งนัก
เขาจึงยิ้มรับทั้งปากและตา
เล่นเอาตาทิ้งถึงกับตาพร่า
สมองเบลอ
'โอย..นี่คนหรือเทวดาหนอ
ทำไมรูปสวยปานนี้'
ยิ่งเมื่อหนุ่มหน้าสวย ยื่นมือ
อันประกอบด้วยนิ้วเรียวยาวราวไม่ใช่มือมนุษย์มา
ประคองให้แกนั่ง แม้จะ
สัมผัสเพียงแผ่วเบา แต่แกก็ยอมนั่งลงแต่โดยดีราวถูก
มนต์สะกด
"อย่าลำบากไปเลยคุณตา
พวกฉันขอแค่ข้าวก้นหม้อ
เท่าที่มีก็พอจ้ะ มีเท่าไหร่
ก็กินเท่านั้นเถิด แค่นี้ก็รบ
กวนคุณตามากแล้ว"
ตาทิ้งอยากจะบอกนักว่า
แกยินดี แต่ก็อ้าปากไม่ขึ้น
จึงได้แต่นั่งมอง อาคันตุกะ
ยกเอาหม้อข้าวที่มีข้าวเหลืออยู่ครึ่งหม้อ น้ำพริก
หนึ่งถ้วย และปลาทูตัวครึ่ง
ออกมานั่งกินกันเงียบๆใต้
แสงจันทร์
แกเห็นหนุ่มหน้าสวยตักข้าว
ออกมาแจกคนทั้งหมด
ทุกคนได้ข้าวควันกรุ่นเหมือนเพิ่งหุงใหม่ ๆ
โดยทุกจานเต็มจนพูน
ขึ้นมา
แม้จะมีแต่กับข้าวพื้นๆ แต่ทุกคนก็เปิบเอ๊า-เปิบเอา
และเติมข้าวกันแทบไม่หยุด
เล่นเอาตาทิ้งซึ่งนั่งมองอยู่ห่างๆ ได้แต่สงสัย
'ข้าวในหม้อก็เหลืออยู่แค่
ครึ่งเดียวนี่นา ทำไมตักเยอะ ตักถี่ขนาดนี้ได้หนอ'
เมื่อทั้งหมดอิ่มอาหารแล้ว
ตาทิ้งก็เข้าไปเก็บสำรับ
กับข้าว เพื่อจะพบว่า ข้าวที่
เหลือเพียงครึ่งหม้อเมื่อครู่
บัดนี้กลับเต็มหม้อเหมือน
เพิ่งหุงใหม่ ซ้ำปลาทูและน้ำ
พริกก็มิได้ลดปริมาณลงเลย
" ท่าน.."
"คุณตา..อย่าตกใจไปเลย
มานั่งตรงนี้เถิด ฉันจะให้พร ตอบแทนที่คุณตาเอื้อเฟื้อแก่พวกฉัน
จงบอกมาเถิด ว่า อยากได้
สิ่งใด"
ผู้เฒ่าแสนจะดีใจที่จู่ๆก็ได้
พบกับเทวดา แกไม่อยาก
ได้พรหรืออะไรทั้งนั้น
ความยินดีเดียวของแกคือ
นี่คงเป็นเพราะบุญกุศลที่แก
สร้างแน่เชียว จึงมีเทวดา
มาโปรด โดยไม่ต้องขึ้น
สวรรค์อย่างนี้
"อย่ากราบไหว้ฉันเลย
ทุกสิ่งที่คุณตา มี และได้
มันเหมาะ และคู่ควรกับคุณ
ตาแล้ว"
(ลอริอัลชัดๆ😁) นอกเรื่อง
สักนิดเถอะ
ตาทิ้งก้มหน้าคิดอยู่พักหนึ่ง
ก็ยังคิดไม่ออก
โธ่....ถ้าตาเจ็ดอยู่ตรงนั้นนะ จะยุให้ขอเพชรสักเจ็ดตันเถอะ ข้อเดียวพอเลย😂
"อยากได้เพชรอย่างเจ้าคน
เขียนมันบอกไหมเล่า"
แน๊.....เรื่องอะไรมาล้อผม
"คือ...ต่อไปนี้ ถ้าใครมานั่ง
ที่บ้านตา ขอให้ไม่สามารถลุกขึ้นได้จนกว่าตาจะอนุญาต ตาขอแค่นี้ก็พอ"
"ได้..พรนี้จะสำเร็จผลตั้งแต่บัดนี้..."
พรข้อหนึ่งสำเร็จไปแล้ว
โดยผู้ให้ไม่ถาม ผู้ขอพอใจ
แต่...ยังไงก็ต้องมีแต่ครับ
เพราะผู้ติดตามของท่าน
เทวดารูปงามไม่ชอบใจครับ หึย..ไปขออะไรแบบนี้
ไม่ได้ท่าเลย
"คุณต๊า.า..ขออะไรแบบนี้
เอาเถอะ..ยังเหลืออีกสองข้อ ขอใหม่ๆ คราวนี้ เอาดีๆเลยนะ"
"อีกสองข้อเชียวเรอะ พอแล้วได้ไหม ตาคิดไม่ออก"
เทวดารูปงามอมยิ้มน้อยๆ
แต่ผู้ติดตามค้อนตาคว่ำเลย
ครับท่านผู้ชม
"ไม่ได้ๆ..ขอแล้ว ออกสตาร์ทแล้ว จะเบรคทันที
อย่างนี้ไม่ได้ อีกสองข้อ
ขอมาให้ครบ"
"งั้น..ข้อสอง..ถ้าใครขึ้นไปเก็บผลไม้ของตาบนต้น
ขอให้ลงไม่ได้ จนกว่าตาจะ
อนุญาต"
"ได้ครับ ตามนั้น พรข้อสองจงเป็นอย่างที่คุณตา
ต้องการเถิด"
ทั้งคู่ต่างถ้อยทีถ้อยอาศัยอย่างยินดี แต่ผู้ติดตามนี่ซิ
'โอย..ขัดใจงั่งๆ'
"ขอแต่ละอย่าง..ไม่ได้ท่า
เลย มาเถอะ เหลืออีกหนึ่งข้อ คราวนี้จัดงามๆเลยนะ
คุณตา"
ตาทิ้งหัวเราะแห้งๆก่อน
ขอพรข้อสุดท้ายซึ่งในความรู้สึกของแกคือ ข้อนี้
เจ๋งสุด
"ข้อสาม..ไม่ว่าตาจะเล่น
หมากรุกกับใคร ขอให้อย่า
รู้แพ้ แม้คนผู้นั้นจะเล่นเก่ง
ระดับไหนก็ตาม"
ท่านเทวดาถอนหายใจเฮือก หากปากก็ยังยิ้ม
"เอาละ ทุกสิ่งจงเป็นดังเจตนาของคุณตาเถิด"
ผู้ใหญ่เข้าใจและอนุโมทนา
แต่ผู้น้อยกลับเซ็งอย่างแรง
ถึงกับหันหน้าไปค้อนลมค้อนแล้งทางอื่นกันทีเดียว
"เมื่อท่านสมประสงค์ของ
ท่าน และฉันก็หมดหน้าที่แล้ว คงต้องลากันตรงนี้
เลย ทุกสิ่งที่เกิด ที่เป็น
ล้วนมีผลมาจากเรา ไม่มากก็น้อย จงพิจารณาและแก้ไขตั้งแต่ยังแก้ได้เถิด
ลาก่อน จนกว่าจะได้พบ
กันนะครับ"
เอาละ เทวดาก็กลับสวรรค์
ไปแล้ว คนเล่าก็ขอหนีไปทำงานบ้างดีกว่า
ไว้ตอนหน้าค่อยมาดูกันว่า
พรสามข้อจะใช้ทำอะไรได้
บ้าง
ไว้เจอกันตอนต่อไปนะครับ
(มีต่อ)
.....................................
พรสามข้อ
วัยใกล้ชราคนหนึ่ง
แกมีบ้านอยู่ในสวนท้ายหมู่
บ้าน
ในสวนของแกนั้น ประกอบไปด้วยผลไม้โบราณหลากหลายชนิด
ตั้งแต่ มะปราง มะไฟ คอแลน(สมัยนี้หาทานยาก
จริงๆนะครับ) กระท้อน
ฝรั่งขี้นกทั้งใส้แดงและใส้ขาว ลูกเล็กๆดกเป็นพวง
ทั้งหวาน ทั้งกรอบ มะขาม
เทศ มะยมแดง และที่ไม่เคยขาดสวนของแกสักฤดู
ก็คือ ชำมะเลียง ผลไม้ที่แค่เห็นก็แทบทำน้ำลายหก😅
(ไม่ได้พูดเกินจริงนะครับ
แต่พอได้กินจริงๆ โห..สุดจะบรรยาย ที่สวนผม ฝาด
ทุกลูก บอกเลย)
แม้จะไม่มีพี่ น้อง ลูก หลาน
แต่ตาทิ้งก็ไม่ได้ลำบากยากจนนัก ด้วยแกมีบ้าน
ทรงไทยหลังใหญ่ และที่นา
ซึ่งให้เช่าราคายุติธรรม
เกือบร้อยไร่
และแกยังเป็นพุทธมามกะ
ผู้เคร่งครัดมากผู้หนึ่ง
แทบจะเรียกได้ว่า ศีลห้า
อยู่ในสายเลือดของแกก็ว่าได้
ด้วยเป็นผู้มีศีลและด้วยความโอบอ้อมอารี แกจึงเป็นที่รักใคร่ ของเพื่อนบ้าน
(โดยเฉพาะเวลาเดือดเนื้อร้อนใจ จะรักแกเป็นพิเศษ)
เพราะเข้าใจในมนุษย์ แกจึงสามารถอยู่ร่วมกับเพื่อน
บ้านที่มีทั้งดีและร้ายได้อย่างปกติสุข
จนกระทั่งดึกดื่นคืนหนึ่ง
ตาทิ้งก็ได้ต้อนรับแขกแปลกหน้ากลุ่มใหญ่
"ทำไมมาเสียดึกอย่างนี้ละพ่อ นี่หิวกันหรือเปล่า ขึ้นมากินน้ำกินท่ากันก่อน เดี๋ยวตาจะหุงข้าวให้กินมี
ปลาเค็มอยู่หลายตัวเชียว"
ถ้อยคำที่อ่อนโยนและน้ำใจ
อันมากล้นนั้น จับใจผู้มาเยือนยามวิกาลยิ่งนัก
เขาจึงยิ้มรับทั้งปากและตา
เล่นเอาตาทิ้งถึงกับตาพร่า
สมองเบลอ
'โอย..นี่คนหรือเทวดาหนอ
ทำไมรูปสวยปานนี้'
ยิ่งเมื่อหนุ่มหน้าสวย ยื่นมือ
อันประกอบด้วยนิ้วเรียวยาวราวไม่ใช่มือมนุษย์มา
ประคองให้แกนั่ง แม้จะ
สัมผัสเพียงแผ่วเบา แต่แกก็ยอมนั่งลงแต่โดยดีราวถูก
มนต์สะกด
"อย่าลำบากไปเลยคุณตา
พวกฉันขอแค่ข้าวก้นหม้อ
เท่าที่มีก็พอจ้ะ มีเท่าไหร่
ก็กินเท่านั้นเถิด แค่นี้ก็รบ
กวนคุณตามากแล้ว"
ตาทิ้งอยากจะบอกนักว่า
แกยินดี แต่ก็อ้าปากไม่ขึ้น
จึงได้แต่นั่งมอง อาคันตุกะ
ยกเอาหม้อข้าวที่มีข้าวเหลืออยู่ครึ่งหม้อ น้ำพริก
หนึ่งถ้วย และปลาทูตัวครึ่ง
ออกมานั่งกินกันเงียบๆใต้
แสงจันทร์
แกเห็นหนุ่มหน้าสวยตักข้าว
ออกมาแจกคนทั้งหมด
ทุกคนได้ข้าวควันกรุ่นเหมือนเพิ่งหุงใหม่ ๆ
โดยทุกจานเต็มจนพูน
ขึ้นมา
แม้จะมีแต่กับข้าวพื้นๆ แต่ทุกคนก็เปิบเอ๊า-เปิบเอา
และเติมข้าวกันแทบไม่หยุด
เล่นเอาตาทิ้งซึ่งนั่งมองอยู่ห่างๆ ได้แต่สงสัย
'ข้าวในหม้อก็เหลืออยู่แค่
ครึ่งเดียวนี่นา ทำไมตักเยอะ ตักถี่ขนาดนี้ได้หนอ'
เมื่อทั้งหมดอิ่มอาหารแล้ว
ตาทิ้งก็เข้าไปเก็บสำรับ
กับข้าว เพื่อจะพบว่า ข้าวที่
เหลือเพียงครึ่งหม้อเมื่อครู่
บัดนี้กลับเต็มหม้อเหมือน
เพิ่งหุงใหม่ ซ้ำปลาทูและน้ำ
พริกก็มิได้ลดปริมาณลงเลย
" ท่าน.."
"คุณตา..อย่าตกใจไปเลย
มานั่งตรงนี้เถิด ฉันจะให้พร ตอบแทนที่คุณตาเอื้อเฟื้อแก่พวกฉัน
จงบอกมาเถิด ว่า อยากได้
สิ่งใด"
ผู้เฒ่าแสนจะดีใจที่จู่ๆก็ได้
พบกับเทวดา แกไม่อยาก
ได้พรหรืออะไรทั้งนั้น
ความยินดีเดียวของแกคือ
นี่คงเป็นเพราะบุญกุศลที่แก
สร้างแน่เชียว จึงมีเทวดา
มาโปรด โดยไม่ต้องขึ้น
สวรรค์อย่างนี้
"อย่ากราบไหว้ฉันเลย
ทุกสิ่งที่คุณตา มี และได้
มันเหมาะ และคู่ควรกับคุณ
ตาแล้ว"
(ลอริอัลชัดๆ😁) นอกเรื่อง
สักนิดเถอะ
ตาทิ้งก้มหน้าคิดอยู่พักหนึ่ง
ก็ยังคิดไม่ออก
โธ่....ถ้าตาเจ็ดอยู่ตรงนั้นนะ จะยุให้ขอเพชรสักเจ็ดตันเถอะ ข้อเดียวพอเลย😂
"อยากได้เพชรอย่างเจ้าคน
เขียนมันบอกไหมเล่า"
แน๊.....เรื่องอะไรมาล้อผม
"คือ...ต่อไปนี้ ถ้าใครมานั่ง
ที่บ้านตา ขอให้ไม่สามารถลุกขึ้นได้จนกว่าตาจะอนุญาต ตาขอแค่นี้ก็พอ"
"ได้..พรนี้จะสำเร็จผลตั้งแต่บัดนี้..."
พรข้อหนึ่งสำเร็จไปแล้ว
โดยผู้ให้ไม่ถาม ผู้ขอพอใจ
แต่...ยังไงก็ต้องมีแต่ครับ
เพราะผู้ติดตามของท่าน
เทวดารูปงามไม่ชอบใจครับ หึย..ไปขออะไรแบบนี้
ไม่ได้ท่าเลย
"คุณต๊า.า..ขออะไรแบบนี้
เอาเถอะ..ยังเหลืออีกสองข้อ ขอใหม่ๆ คราวนี้ เอาดีๆเลยนะ"
"อีกสองข้อเชียวเรอะ พอแล้วได้ไหม ตาคิดไม่ออก"
เทวดารูปงามอมยิ้มน้อยๆ
แต่ผู้ติดตามค้อนตาคว่ำเลย
ครับท่านผู้ชม
"ไม่ได้ๆ..ขอแล้ว ออกสตาร์ทแล้ว จะเบรคทันที
อย่างนี้ไม่ได้ อีกสองข้อ
ขอมาให้ครบ"
"งั้น..ข้อสอง..ถ้าใครขึ้นไปเก็บผลไม้ของตาบนต้น
ขอให้ลงไม่ได้ จนกว่าตาจะ
อนุญาต"
"ได้ครับ ตามนั้น พรข้อสองจงเป็นอย่างที่คุณตา
ต้องการเถิด"
ทั้งคู่ต่างถ้อยทีถ้อยอาศัยอย่างยินดี แต่ผู้ติดตามนี่ซิ
'โอย..ขัดใจงั่งๆ'
"ขอแต่ละอย่าง..ไม่ได้ท่า
เลย มาเถอะ เหลืออีกหนึ่งข้อ คราวนี้จัดงามๆเลยนะ
คุณตา"
ตาทิ้งหัวเราะแห้งๆก่อน
ขอพรข้อสุดท้ายซึ่งในความรู้สึกของแกคือ ข้อนี้
เจ๋งสุด
"ข้อสาม..ไม่ว่าตาจะเล่น
หมากรุกกับใคร ขอให้อย่า
รู้แพ้ แม้คนผู้นั้นจะเล่นเก่ง
ระดับไหนก็ตาม"
ท่านเทวดาถอนหายใจเฮือก หากปากก็ยังยิ้ม
"เอาละ ทุกสิ่งจงเป็นดังเจตนาของคุณตาเถิด"
ผู้ใหญ่เข้าใจและอนุโมทนา
แต่ผู้น้อยกลับเซ็งอย่างแรง
ถึงกับหันหน้าไปค้อนลมค้อนแล้งทางอื่นกันทีเดียว
"เมื่อท่านสมประสงค์ของ
ท่าน และฉันก็หมดหน้าที่แล้ว คงต้องลากันตรงนี้
เลย ทุกสิ่งที่เกิด ที่เป็น
ล้วนมีผลมาจากเรา ไม่มากก็น้อย จงพิจารณาและแก้ไขตั้งแต่ยังแก้ได้เถิด
ลาก่อน จนกว่าจะได้พบ
กันนะครับ"
เอาละ เทวดาก็กลับสวรรค์
ไปแล้ว คนเล่าก็ขอหนีไปทำงานบ้างดีกว่า
ไว้ตอนหน้าค่อยมาดูกันว่า
พรสามข้อจะใช้ทำอะไรได้
บ้าง
ไว้เจอกันตอนต่อไปนะครับ
(มีต่อ)
.....................................