เหตุการณ์มันเริ่มที่ว่าหลังจากเรากินข้าวเสร็จเราก็นั่งอยู่มุมนึงของบ้านน้องของเรา(อายุ8ขวบ)ก็นั่งอยู่อีกมุมนึงเรานั่งไปซักพักนึงอยู่ๆน้องก็เดินมาพูดงี้ใส่เรา"พี่เป็นสายดาร์ค สายดาร์คเป็นสายสกปรก ดูสิพี่ใส่ชุดสีดำ ผมดำ ตัวก็ดำ ไม่เหมือนหนูมีสีชมพูสวย" แล้วพ่อกับแม่เราก็ขำ แต่เราพูดใส่น้องเลยว่า"พี่เห็นหนูพูดไม่หยุดตั้งแต่กินข้าวยันพี่หนีมานั่งตรงนี้พี่ยังไม่เห็นหนูหยุดพูดเลยต้องหาอะไรอุดปากมั้ย"แล้วเราก็โดนแม่ด่ากลับมาเลย"น้องไปนั่งคนละมุมกับพี่ปล่อยพี่มันอยู่กับโทรศัพท์อยู่กับเพื่อนมันเวลามันพูดกับเพื่อนนะดีกี๊พูดกับครอบครัวนี่นะซักวันแมาจะไล่มันไปอยู่กับเพื่อน" เราก็ยอมรับนะเราอาจจะพูดแรงไปแต่จะให้เรายอมก็ไม่ใช่เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกเพราะน้องเคยล้อปมด้อยของเราบ่อยมากๆพ่อกับแม่เราก็ขำไม่สอนน้องซักทีถ้าเราก็โมโหแล้วก็รำคาญมากๆคือเรื่องพวกนี้มันก็ไม่ต่างจากการบูลลี่ดูถูกคนอื่นแล้วไม่มองตัวเองถ้าวันนี้คนที่โดนแบบนี้ไม่ใช้เราแต่เป็นเพื่อนน้องจะเป็นยังไงอนาคตน้องก็ต้องโตไปมีสังคมใหม่ๆที่เพื่อนมีอิทธิพลต่อชีวตเราเลยคิดว่าทำไมไม่สอนไม่ใช่มาบอกว่าน้อยยังเด็กสิเราก็เลยสงสัยนิดหน่อยว่า สรุปที่เราไปพูดงี้ใส่น้องเราผิดหรอ แล้วน้องพูดงี้ใส่เราไม่ผิดหรอ