เรารู้สึกเฟลมากค่ะปีนี้อายุ15แล้วเราพยายามหาเงินใช้เองเพราะคิดว่าตัวเองโตแล้วแต่บางอย่างเราก็จ่ายไม่ไหวบางครั้งมีเงินมากแม่ก็มายืมเราก็ให้ตลอด(หลักพัน+)แต่บางครั้งเราไม่มีจริงๆแม่มายืมเราก็มาหาว่าเราโกหกเพราะไม่อยากให้บางครั้งค่าใช้จ่ายบางอย่างเราจ่ายไม่ไหวแล้วแม่ต้องเป็นคนจ่ายรับปากเราจะให้วันนั้นวันนี้แต่ก็ไม่ให้จนผ่านไปเกือบเดือนพอเราทวงก็โดนด่าโดนว่าวันๆขอแต่เงินบางครั้งแม่ทำอะไรก็ชอบโกหกเราเช่นจะมายืมเงินเราบอกจะไปเช่าบ้านเราก็ให้ยืมแต่ก็ไม่เช่าเราก็คิดว่าคงมีเหตุผลแต่บางครั้งแม่ก็โกหกเราบ่อยจนไม่เชื่ออะไรอีกแล้วตอนนี้เหมือนกับเรารู้เหตุล่วงหน้าว่าถึงแม่จะรับปากพอถึงวันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดีตอนนี้เราไม่มีความหวังไม่มีความคาดหวังอะไรกับแม่อีกเลยเราอยากพูดกับแม่ว่าเรื่องบางเรื่องถ้ารับปากแล้วทำไม่ได้ก็อย่ารับปากเราเลยแต่ก็อยากถนอมน้ำใจไม่อยากทะเลาะกันเหมือนแม่คิดว่าอายุเท่านี้หาเงินได้แล้วฉันไม่จำเป็นต้องสนใจเหมือนประมาณเราไปกทม.คนเดียวแม่ไม่สนใจไม่ถามว่ามีเงินใช้มั้ยไปกี่วันเราเฟลตลอดเราเหนื่อยกับคำพูดการกระทำแม่เวลาอะไรไม่ได้ดั่งใจแม่ก็จะด่าโวยวายบ้างใช้คำหยาบบ้างเราควรจัดการยังไงกับความรู้สึกคะ