เล่าสู่กันฟัง นะ ครับ ผมอายุ 54 ปี ขอแบ่งปันวิธีการทำสมาธิอย่างค่อยเป็นค่อยไปหรือแบบหยอดกระปุกออมสิน โดยวิธีดูลมเข้า-ออกที่ปลายจมูก เพื่อสร้างกำลังใจให้ท่านที่จะปฏิบัติสมาธิ ต่อไป
ผมสร้างพื้นฐานจากการถือศีล 5 มาได้ประมาณ 30 ปี แล้ว แต่เพิ่งมานั่งสมาธิราว 3 ปี มานี้เอง เฉลี่ย 3 - 4 วัน นั่ง 1 ครั้ง ๆ ละ 15 - 20 นาที ไม่เคยนานกว่า ครึ่ง ชม. เลย ช่วงที่งานเยอะการนั่งสมาธิก็น้อยลง ช่วง 1 ปีแรก ควบคุมอารมณ์ได้ดีขึ้น ทำให้ใจเย็นลง แต่มีโมโหเป็นครั้งคราว ผ่านไป 2 ปี ผลการปฏิบัติก็เฉย ๆ เหมือนปีแรก ... แต่พอเข้าปีที่ 3 สมาธิมีกำลังมากขึ้น ทั้ง ๆ ที่ ไม่ได้นั่งนานกว่าที่ผ่านมาแต่อย่างใด ค่าเฉลี่ยการนั่งยังอยู่ที่ราว ครึ่ง ชม./ครั้ง
... ขอเล่าอาการแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงปีที่ 3 เฉพาะที่สำคัญ นะ ว่า มีแสงสว่างจ้า วิ่งเข้ามาที่กึ่งกลางคิ้วของผม แต่ผมเฉย ๆ ไม่สนใจแต่อย่างใด เพราะไม่รู้ว่าสิ่งนั้น คืออะไร และจะต้องทำอย่างไร ก็เลยปล่อยมันไป ... ต่อมามีลมพายุแรงมาก เสียงดังก้องรูหูไปหมด วิ่งทะลุจากพื้นที่ผมนั่งอยู่ ผ่านตัวผมขึ้นไปถึงเพดานนานราว 10 วินาที แต่ผมควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ ... พอออกจากการนั่งสมาธิ ผมรู้สึกเหมือนมีอาการชา คล้าย ๆ กระแสคลื่นคลุมร่างกายไว้ ตั้งแต่ปลายเท้าถึงศีรษะ แค่ฮึดสูดลมหายใจเข้าและค่อย ๆ คลายลมหายใจออกเพียงครั้งเดียว กระแสคลื่นและอาการชา จะค่อย ๆ เกิดขึ้นที่ปลายเท้าและไต่ขึ้นมาคลุมถึงศีรษะ ... ทำให้จิตใจผมผ่อนคลายจากความเครียดจากการทำงาน ลงได้มาก ....
ทุกวันนี้ ยังนั่งสมาธิเหมือนเดิมครับ ระยะเวลาเฉลี่ยไม่เกิน 1 ชั่วโมงต่อครั้ง อาการชาจะเกิดขึ้นทุกครั้งที่นั่งสมาธิ ช่วงไหนที่รู้สึกว่ากระแสคลื่นและอาการชาหายไป แค่นึกถึงลมที่ผ่านเข้า -ออกที่ปลายจมูก อาการดังกล่าวจะเกิดขึ้นทันที ทำให้จิตใจผมมั่นคงที่จะปฏิบัติสมาธิต่อไป
ขอจบการเล่าสู่กันฟัง ประสบการณ์การนั่งสมาธิแบบบ้าน ๆ เพียงแค่นี้ ครับ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านอย่างทิ้งการปฏิบัติสมาธิ .... จอบคุณ ครับ
การฝึกสมถะ แบบหยอดกระปุกออมสิน . ...ครับ
ผมสร้างพื้นฐานจากการถือศีล 5 มาได้ประมาณ 30 ปี แล้ว แต่เพิ่งมานั่งสมาธิราว 3 ปี มานี้เอง เฉลี่ย 3 - 4 วัน นั่ง 1 ครั้ง ๆ ละ 15 - 20 นาที ไม่เคยนานกว่า ครึ่ง ชม. เลย ช่วงที่งานเยอะการนั่งสมาธิก็น้อยลง ช่วง 1 ปีแรก ควบคุมอารมณ์ได้ดีขึ้น ทำให้ใจเย็นลง แต่มีโมโหเป็นครั้งคราว ผ่านไป 2 ปี ผลการปฏิบัติก็เฉย ๆ เหมือนปีแรก ... แต่พอเข้าปีที่ 3 สมาธิมีกำลังมากขึ้น ทั้ง ๆ ที่ ไม่ได้นั่งนานกว่าที่ผ่านมาแต่อย่างใด ค่าเฉลี่ยการนั่งยังอยู่ที่ราว ครึ่ง ชม./ครั้ง
... ขอเล่าอาการแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงปีที่ 3 เฉพาะที่สำคัญ นะ ว่า มีแสงสว่างจ้า วิ่งเข้ามาที่กึ่งกลางคิ้วของผม แต่ผมเฉย ๆ ไม่สนใจแต่อย่างใด เพราะไม่รู้ว่าสิ่งนั้น คืออะไร และจะต้องทำอย่างไร ก็เลยปล่อยมันไป ... ต่อมามีลมพายุแรงมาก เสียงดังก้องรูหูไปหมด วิ่งทะลุจากพื้นที่ผมนั่งอยู่ ผ่านตัวผมขึ้นไปถึงเพดานนานราว 10 วินาที แต่ผมควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ ... พอออกจากการนั่งสมาธิ ผมรู้สึกเหมือนมีอาการชา คล้าย ๆ กระแสคลื่นคลุมร่างกายไว้ ตั้งแต่ปลายเท้าถึงศีรษะ แค่ฮึดสูดลมหายใจเข้าและค่อย ๆ คลายลมหายใจออกเพียงครั้งเดียว กระแสคลื่นและอาการชา จะค่อย ๆ เกิดขึ้นที่ปลายเท้าและไต่ขึ้นมาคลุมถึงศีรษะ ... ทำให้จิตใจผมผ่อนคลายจากความเครียดจากการทำงาน ลงได้มาก ....
ทุกวันนี้ ยังนั่งสมาธิเหมือนเดิมครับ ระยะเวลาเฉลี่ยไม่เกิน 1 ชั่วโมงต่อครั้ง อาการชาจะเกิดขึ้นทุกครั้งที่นั่งสมาธิ ช่วงไหนที่รู้สึกว่ากระแสคลื่นและอาการชาหายไป แค่นึกถึงลมที่ผ่านเข้า -ออกที่ปลายจมูก อาการดังกล่าวจะเกิดขึ้นทันที ทำให้จิตใจผมมั่นคงที่จะปฏิบัติสมาธิต่อไป
ขอจบการเล่าสู่กันฟัง ประสบการณ์การนั่งสมาธิแบบบ้าน ๆ เพียงแค่นี้ ครับ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านอย่างทิ้งการปฏิบัติสมาธิ .... จอบคุณ ครับ