🛑 ไอลีน วอร์นอส คุณโสเชือดไม่ยั้ง 
🛑 เธอเป็นเหยื่อของกระบวนการยุติธรรมจริงหรือไม่ ?? 
🛑 เธอไม่ได้ฆ่าใครจริงๆ หรอ ?? 
🛑 มาร่วมหาคำตอบเรื่องของ #ไอลีนวอร์นอส ไปพร้อมกัน.. 
--------------------------------------------------- 

เพื่อเพิ่มอรรถรส กดฟังที่นี่ได้เลยคะ 

“ไอลีน วอร์นอส” เดิมเธอมีชื่อว่า ไอลีน คารอล พิทท์แมน 
 
เกิดเมื่อ วันที่ 29 กุมภาพันธ์ ปี ค.ศ.1956 ที่โรเชสเตอร์ รัฐมิชิแกน
เธอเกิดในครอบครัวชนชั้นล่างต้องหาเช้ากินค่ำ และมีพี่ชายหนึ่งคน ชื่อว่า “คีธ” ซึ่งอายุห่างจากไอลีนเพียงหนึ่งปี
เธอมีความใฝ่ฝันถึงอนาคตอันสดใส แต่ดูเหมือนว่าครอบครัวของเธอนั้นจะไม่เข้าใจเธอเสียเลย
พ่อแม่ของเธอแต่งงานกันตั้งแต่ อายุ 14 และหย่าร้างกันหลังจากที่ไอลีนเกิดได้เพียง 2 เดือน
โดยพ่อของเขา คือ “ลีโอ เดล พิทท์แมน ต้องเข้าออกโรงพยาบาลจิตเวชอยู่หลายครั้ง 
เพราะเขามีพฤติกรรมประหลาดๆและชอบล่วงละเมิดทางเพศเด็ก 
และพ่อของเธอยังเป็นผู้ต้องหาคดีข่มขืนและฆ่าเด็กวัยสิบขวบอีกด้วย

ส่วนแม่ของเธอ คือ “นางไดแอน วอร์นอส” 
เธอได้ยกไอลีนกับพี่ชายไว้ให้เป็นบุตรบุญธรรมกับคุณตาและยายของเธอ “ลอรี่” และ “บริตทา วูร์นอส”
โดยที่ไม่ได้เปิดเผยสถานะที่แท้จริงกับเด็กทั้งสอง เพื่อให้เด็ก ๆ เข้าใจว่าตาและยายแท้ ๆ ของพวกเขาเป็นพ่อและแม่จริงๆ  
และ เพื่อความแนบเนียนในการสวมบทบาทความเป็นพ่อและแม่ พวกเขาจึงเปลี่ยนนามสกุลให้กับไอลีน จากพิทท์แมน เป็น วอร์นอส
แต่บทบาทพ่อ แม่ นั้น ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นกันได้ เพราะสิ่งที่เขาปฏิบัติกับไอลีนนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ผู้เป็นพ่อและแม่ปกติจะกระทำกับลูกเลย 
พวกเขาทำเหมือนไอลีนเป็นเครื่องระบายอารมณ์ ทำทารุณกับไอลีนอย่างสุดแสนสาหัสเกิดกว่าเด็กคนนึงจับได้
ไม่ว่าจะเป็นการทำทารุณทางเพศ ทางร่างกาย และสิ่งที่ไอลีนโดนกระทำบ่ายครั้งก็คือ 
การโดนเฆี่ยนตีด้วยหัวเข็มขัดบนก้นที่เปลือยเปล่าจนเลือดไหลเป็นทาง
และเมื่อลงมือหนำใจแล้ว ผู้เป็นพ่อ (บุญธรรม) ก็ลงไปนั่งจิบไวน์ที่ด้านล่างอย่างสบายใจเฉิบ 
ส่วนผู้เป็นแม่ (บุญธรรม) ก็นอนเล่นบนเตียงอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

ส่วนด้านไอลีนนั้นนอกจากจะบอบช้ำไปทั่วร่างกายและจิตใจแล้ว
เธอยังจะต้องลุกขึ้นมาทำความสะอาดคราบเลือด คราบสกปรกต่าง ๆ ของตัวเอง ที่พ่อบุญธรรมได้กระทำกับเธอ
และเมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็ยิ่งแย่ลงไปอีก เมื่อตายายได้บอกความจริงว่าพวกเขาไม่ใช่พ่อแม่จริงๆอย่างที่ไอลีนเคยเข้าใจมาตลอด
นับตั้งแต่นั้นมาชีวิตของไอลีนก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ เธอเริ่มเดินไปสู่ด้านมืดอย่างเต็มตัว ไม่เรียน และไม่เป็นมิตรกับใคร
เริ่มก่อเรื่องก่อราว ลักเล็กขโมยน้อยไปทั่ว 
 
และ เมื่อฝันที่เธอที่อยากจะมีอนาคตอันสดใส นั้นมิอาจบรรลุเป้าหมายได้ด้วยตนเอง 
ไอลีน จึงต้องการ "ใครสักคน" ที่จะเธอพาไปสู่ชีวิตใหม่ สู่ โลกใหม่ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่ผิดเลย ที่คนๆนึงอยากจะมีชีวิตดีๆ 
แต่สำหรับไอลีน ถ้ามันจะผิด คงผิดที่วิธีการหาคนๆนั้นของเธอ
 
โดยเธอเริ่มจากเปิดหน้าอกให้ผู้ชายแปลกหน้าดู และยอมนอนกับผู้ชายที่มากหน้าหลายตา 
แต่เมื่อเสร็จกิจชายพวกนั้นก็ไล่เธอลงจากรถเหมือนหมูเหมือนหมา นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้น 

ชีวิตการเป็น โสเภณี เธอได้เริ่มขายบริการจากพวกเด็กหนุ่ม เพื่อแลกกับเศษเงิน เศษบุหรี่  
เธอเดินขายตัวตามข้างทาง ในที่ลับตาคน ในรถ แม้แต่ตามรางรถไฟเธอก็ไม่หวั่น 
เธอพัฒนาด้านมืดของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ จากทีละคน เป็นทีละหลาย ๆ คน
แม้แต่กับคีธ พี่ชายแท้ ๆ ก็ไม่เว้น ต่อมาเธอก็พลาดมีลูกคนแรกเป็นเด็กผู้ชาย 
แต่ด้วยความที่วุฒิภาวะของไอลีนที่มีอายุเพียงแค่ 13 ปีเท่านั้น จึงมีผู้ใจดีมารับอุปการะเลี้ยงดูลูกของเธอไป 
ซึ่งเธอเองก็รู้ตัว ว่า เธอไม่สามารถดูแลเลี้ยงดูลูกชายของเธอได้ เธอยังเด็กเกินไป
 
ต่อมา ในวันที่ 7 กรกฎาคม ปี ค.ศ. 1971 แม่บุญธรรม หรือ ยายของไอลีนได้เสียชีวิตด้วยโรคตับแข็ง
5 ปีต่อมา พ่อบุญธรรม หรือ ตาลอรี่ ก็ฆ่าตัวตาย เพราะตรวจพบว่าเป็นโรคมะเร็งเช่นเดียวกับแม่บุญธรรม
วันที่ 12 มีนาคม ปี ค.ศ. 1976 คีธ พี่ชายของไอลีน ก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งหลอดลม อายุเพียง 21 ปีเท่านั้น
ส่วนไอลีนผู้ถูกผู้ชายกระทำย่ำยีมาทั้งชีวิต เธอออกจากบ้านโดยยังคงยึดทำอาชีพโสเภณีเช่นเดิม 
โดยเธอได้เดินไปตามทางหลวงหมายเลย I-95อินเตอร์สเตต 95 มุ่งหน้าสู่ฟลอริด้า เพื่อโบกรถหาเงินประทังชีวิตต่อไป 

จนกระทั้งรถของเศรษฐีแก่ เลวิส เฟลส์ ขับผ่านมาเห็นไอลีน เขาตกหลุมรักไอลีนอย่างจัง 
ทั้งคู่ได้ตกลงปลงใจแต่งงานกัน ในปี ค.ศ.1976 แต่ทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันได้ไม่นานก็ต้องหย่าร่างกัน  
เพราะต่างคนต่างทนด้านมืดของกันและกันไม่ไหว ทำให้ไอลีนต้องกลับมาอยู่ข้างถนนอีกครั้ง
 
 
จนกระทั่งปี ค.ศ.1986 คืนอันเงียบเหงา คืนนึง ไอลีนหญิงสาวที่ซ่อนตัวเองอยู่ภายใต้เสื้อผ้าราคาถูก 
เดินโดดเดี่ยว ท่ามกลางความมืดมนในฟลอริด้า ตอนนั้นเองไอลีน เริ่มมีพฤติกรรมที่ชอบเพศเดียวกัน 
ซึ่งมีสาเหตุมาจาก การที่เธอถูกกระทำย่ำยี เป็นที่รองรับอารมณ์ของผู้ชายมาตลอด บางคนก็แค่สนองตัณหา 
บางคนลงไม้ลงมือกับเธอจนบอบช้ำ ด้วยเหตุผลนี้คงจะเพียงพอที่ทำให้หัวใจของผู้หญิงสักคน ไม่คิดอยากจะรักผู้ชายอีกต่อไป 
 เธอเดินเข้าไปในบาร์เกย์ชื่อดังแถบหาดเดย์ โทน่า และวันนี้ก็เป็นวันที่มี "คนคนนึง" เข้ามาในชีวิตของเธอ 
เธอพบกับหญิงผมบรอนด์สั้น ชื่อว่า ” ทายเรีย มัวร์” สาวน้อยในวัย 24 ปี ที่กำลังจะถูกพ่อแม่ส่งตัวไปอยู่กับญาติ 
ไอลีนตกหลุมรักกับทายเรีย ตั้งแต่ครั้งแรกตั้งแต่แรกพบ 
 
ทายเรีย พูดกับเธอ ว่า "ฉันอยากจะทำความรู้จักกับคุณ"  
ไอลีน เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองสำคัญ ไม่เคยคิดว่าตัวเองมีค่า ที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตมาแบบมืดมน 
ไม่ต่างอะไรกับคนที่มีชีวิตอยู่บนโลกที่ไม่มีดวงอาทิตย์ หรือแม้แต่เวลากลางคืนก็ยังไม่มีแสงจันทร์ส่องลงมาหา 
เธออยู่ในวังวนที่เงินมาผ้าหลุด อยู่ในวงจรชีวิตแบบนี้วันแล้ววันเล่า
ทำให้การเข้ามาของทายเรียมันทำให้เธอรู้สึกมีความหมาย ทายเรียให้ความสำคัญกับเธอ 
เฝ้าสร้างบทสนทนากับเธอ ไปไหนมาไหนกับเธอ เป็นแสงนำทางให้ชีวิตเธอ 
 
ทั้งสอง จึงตัดสินใจจะใช้ชีวิตร่วมกัน ไอลีนเริ่มออกไปหางานที่สุจริตทำ เพื่อที่จะเลิกอาชีพโสเภณี 
แต่สังคมก็ไม่เป็นใจ เธอถูกปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนว่าประตูแห่งโอกาสของเธออาจจะต้องพังทลายลง
การเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนที่เธอรัก มันไม่เป็นไปอย่างที่เธอได้วาดฝันไว้  สิ่งที่เธอคิดไว้มันช่างห่างไกลเหลือเกิน 
แต่เมื่ออุปสรรคมาบดบังทางเดินชีวิต ไอลีน เธอจึงมีความคิดที่จะกลับไปเดินในทางวิบากเดิมของเธอ 
เพียงแต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อน เธอทำเพื่อผู้หญิงที่เธอรัก และครั้งนี้นี่เอง คือจุดเปลี่ยนที่จะตราตรึงในใจใครอีกหลายคนไปตลอดชีวิต

ศพที่ 1 ริชาร์ด มอลลอรี่ ชายวันกลางคน เจ้าของร้านเครื่องใช้ไฟฟ้าในเมืองเคลียร์วอเตอร์ 
รัฐฟลอริดา วัย 51 ปี ที่มีงานอดิเรก คือ ดื่ม Lกฮ สูบกัญชา พร้อมกับดูหนังโป๊แบบชิวๆ 
เหยื่อรายที่ 1 Pix Cr.Georgia Marie
 
วันเกิดเหตุ เขาปิดร้าน เพื่อจะหาอะไรทำ เพื่อคลายเครียดจากหนี้สินกว่าแสนบาท 
เขาขับรถคู่ใจคาดิลแล็กรุ่นปี 1977 ออกไป ในขณะเดียวกันนั้นเอง ไอลีนก็กำลังมองหาลูกค้าที่มีอายุมากหน่อย 
เพื่อที่เธอจะสามารถควบคุมเกมส์ได้ง่ายๆ และมันช่างประจวบเหมาะ เหมือนถูกลิขิตมาแล้ว 
ไอลีน พบกับ รถคาดิลแล็กรุ่นปี 1977 เข้ามาจอดข้างเธออย่างช้าๆ 

ไอลีนขึ้นไปบนรถ เขาทันที ที่มั่นใจว่า ริชาร์ดจะเป็นลูกค้าชั้นดีที่เธอกำลังหาอยู่ 
เมื่อทั้งคู่ตกลงราคากันเรียบร้อย ก็พากันไปในสถานที่ ซึ่งเป็นป่าทึบ แน่นอนว่า เมื่อ สถานที่พร้อม ราคาถูกใจ 
ก็ไม่รีรอที่จะเริ่มสบาละฮึมกันในทันที และด้วยความที่ไอลีนอยากเสร็จกิจไว ๆ
เธอจึงรีบทำตามที่ริชาร์ดต้องการ ริชาร์ดค่อย ๆ เสพสม บนเรือนร่างของไอลีนอย่างช้า ๆ 
เพื่อที่จะใช้เวลาให้คุ้มกับเงินที่เสียไปให้ได้มากที่สุด แต่ทันใดนั้นเงินของไอลีนม้วนก้อนโตที่อยู่กับชุดชั้นในดันหล่นลงมา  
ทำให้แค่การขายบริการธรรมดาเปลี่ยนไป สิ่งที่น่าตกใจมากกว่านั้นก็คือ สายตาของริชาร์ดที่มองจ้องไปที่ม้วนเงินนั้น 
ทำให้ไอลีนเกิดอาการระแวงขึ้น คิดไปในหัวว่า ริชาร์ด จะมาปล้นฆ่าเธอไหม

เธอยังคงคิดต่อไป เพราะ ริชาร์ดเริ่มมีท่าทางที่แปลกไป  เขาไม่ยอมถอดกางเกงเธอสักที 
เอาแต่ฉายไฟส่องที่เรือนร่างเธออยู่ได้ มันยิ่งตอกย้ำเพิ่มความมั่นใจของเธอทวีคูณเข้าไปอีก ว่าเธอกำลังจะโดนปล้นฆ่า 

ส่วนทางด้านริชาร์ดเองก็รับรู้ได้เช่นกัน ว่า ไอลีนก็มีท่าทางที่ดูแปลกไปเหมือนกัน 
ซึ่งริชาร์ดกำลังคิดว่า ไอลีนกำลังเข้าใจผิด เพราะริชาร์ด ไม่ได้สนใจเงินม้วนโตนั่นแม้แต่นิดเดียว 
แต่ยังไม่ทันได้บอก มันก็สายไปแล้ว ไอลีนทำการเหนี่ยวไกปืนจากปืนที่พกติดตัวมาด้วย 
เสียงปืนดังขึ้น 2 นัดติดกัน แล้วไอลีนก็นั่งดูผลงานชิ้นแรก ที่ค่อยๆจะหมดลมหายใจไปอย่างช้าๆ ต่อหน้าเธอ  

หลังจากนั้น ไอลีนได้นำร่างไร้วิญญาณของริชาร์ด ไปซ่อนไว้ที่หลังพุ่มไม้ พร้อมกับหยิบพรมแดงมาปิดศพเอาไว้ 
เพราะกลัวว่า อิแร้งจะโฉบมาจิกกัดศพ ไอลีนที่ตอนนี้อยู่ในสภาพชีเปลือยรีบขับรถออกจากที่เกิดเหตุ 
โดยเธอได้ทำลายหลักฐานทุกอย่างพร้อมกับเอารถไปซ่อนไว้ในป่า และตรงนี้เองคือจุดเริ่มต้นที่เปลี่ยนชีวิตของไอลีนไปตลอดกาล 

เหตุการณ์นี้ได้ปลุกด้านมืดในตัวของไอลีนให้ตื่นขึ้น และตอนนี้เอง 
เธอได้ตัดสินใจเลือกที่จะเดินตามเส้นทางของมัจจุราช เป็นฆาตกรต่อเนื่องอย่างสมบูรณ์แบบ 

หลังจากนั้น 2-3 วันก็ยังคงไม่มีใครเอะใจ หรือสงสัยถึง การหายตัวไปของ ริชาร์ด มอลลอรี่ 
เพราะ ชาวบ้านในระแวกนั้นรู้กันดีว่า เขาชอบปิดร้านเพื่อไปกินเหล้าและมั่วเซ็กส์กันอยู่เป็นประจำ 
จนเวลาล่วงเลยไปอีก 2-3 ถึงจะมีคนพบรถคาดิลแล็กรุ่นปี 1977 จอดทิ้งอยู่ในป่านอกเมืองเดย์โทนา

ต่อใน Comment คะ ...